‘En hoe is het afgelopen met de toetsing?’ vraagt Joke aan Yasin bij het koffieautomaat.
‘Ze hadden wel de nodige punten en aanbevelingen, maar ik denk dat we er wel doorkomen.’
Yasin doopt zijn zakje thee in heet water. ‘Die Tuinster was wel heel kritisch. In elk dossier dat hij onder ogen kreeg, zag hij wel een paar fouten, zei hij. Die Patrick was wel soepeler. Die stelde serieuze vragen. En ik denk dat hij op een aantal punten wel gelijk heeft. Onze controlekwaliteit kan echt nog wel beter.’
‘Maar we worden niet afgetoetst?’ vroeg Joke. ‘Hoe lang duurt het eigenlijk voordat we de definitieve uitkomst hebben.’ Joke merkte dat ze zekerheid wilde hebben. Dan konden ze daadwerkelijk stappen vooruit zetten. Ze merkte dat ze ongeduldig werd.
‘Dat duurt al gauw een week of zes. Ze nemen er altijd ruim de tijd voor.’
Zes weken, dacht Joke. Het leek de Belastingdienst wel. Die hadden ook altijd minimaal zes weken nodig voordat ze tot een conclusie kwamen. Maar de praktijk leerde dat je bij een boekenonderzoek soms na een jaar pas uitsluitsel had. Iets dat ze uitermate vervelend vond voor haar klanten. Volgens haar had de Belastingdienst met grote personeelstekorten te maken. Ze snapte ook niets van al die bezuinigingen op personeel. Dan konden haar klanten nog langer op een antwoord wachten. De staatssecretaris had makkelijk praten. Zelf schatte zij in dat het nog wel tien jaar kon duren voordat de Belastingdienst helemaal ‘high-tech’ was. Tot die tijd was het gewoon belangrijk dat er ambtenaren waren die snel antwoord konden geven als je met bepaalde zaken zat. De wetgeving blonk vaak niet uit in duidelijkheid. Dus was het handig om een standpunt van de fiscus te weten voordat je eventueel besloot tot procederen. Laatst was er iemand van de Belastingdienst langs geweest om te praten over Horizontaal Toezicht. Maar ze was nog steeds niet overtuigd. Voor haar klanten maakte het ook allemaal niet zoveel uit, dacht ze.
‘Weet je wat ik wel vreemd vond?’ onderbreekt Yasin haar gedachten. ‘Die Tuinster was heel erg geïnteresseerd in het dossier van Yourki Bouw. Volgens mij is hij daar het langst mee bezig geweest. En de vragen die hij stelde, waren allemaal fiscaal gericht.’
‘Er was toch tegelijkertijd iemand van De Belastingdienst die met Daan wilde spreken over Yourki Bouw?’
‘Ja, maar volgens Daan had hij duidelijk weten te maken dat Yourki Bouw vooral een klant was die veel te maken had met Schuimstra. Hoewel de Belastingdienst wel vond dat Daan zich heel erg afzijdig hield als het ging om het bepalen van de juiste fiscale posities.’
‘Wellicht heeft de Belastingdienst hier wel een punt. Ik denk dat wij als kantoor wel wat meer aandacht mogen hebben voor de juistheid van alle fiscale posities. Het zijn toch andere tijden dan vroeger. Fiscaliteit is veel ingewikkelder geworden en ik heb me vaak verbaasd over de fiscale adviezen die Schuimstra gaf. Nu we onze organisatie toch anders gaan inrichten, zou het goed zijn als we meer aandacht besteden aan de juistheid van alle fiscale posities. Daarmee kunnen we een hoop problemen voorkomen voor onze klanten. ‘
‘Laten we dat in onze komende maatschapsvergadering bespreken. Ik voel er aan de ene kant wel voor. Aan de andere kant moet het ook niet tot een onevenredige stijging van kosten voor onze klanten leiden.’
******
Hij zocht op Google naar ‘Paula Luciez’ en kreeg een paar hits. Klikte een link aan.
Paula Luciez is een frisse twintiger die onlangs is afgestudeerd als registeraccountant. Ze heeft een kritische blik die er voor zorgt dat wij en onze klanten scherp blijven. Ze is open en spontaan en altijd bereid haar mening te geven. Ze is een serieus beoefenaar van combat.
Dat bevatte geen nieuwe informatie voor hem. Dit had hij wel vaker gelezen. Hij ging naar Facebook en typt daar haar naam in. Ook hier meteen een hit. Hij klikt.
“Kent u Paula Luciez en wilt u vrienden met haar worden? Nodig Paula dan hier uit.”
Vrienden met Paula worden, ja dat wilde hij wel. Maar hij wist niet of Paula dat ook wilde. Als hij nu klikte, zou hij zich voor altijd bekend maken en dat wilde hij juist niet.
Daarna probeerde hij Twitter. Ze had geen Twitter. Toen probeerde hij LinkedIn. Daar verscheen haar profiel. Een profiel dat hij al tientallen keren had bekeken. Hij klikte weer op contactgegevens. Misschien dat ze nu wel iets van haar privéleven wilde delen. Haar vragen om een connectie te worden, hoefde hij niet te doen. Ze waren al gelinkt. Hij vroeg zich af welke mogelijkheden er waren om nog meer van haar privéleven te weten te komen.
Lees hier aflevering 15 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 14 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 13 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 12 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 11 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 10 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 9 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 8 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 7 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 6 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 5 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 4 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 3 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 2 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 1 van Rumoer in de maatschap 2016
Geef een reactie