Sommige werkgevers hebben onder de werkkostenregeling bonussen in de vrije ruimte ondergebracht omdat ze via de 80 % eindheffing kosten wilden besparen. Die vlieger gaat niet altijd op. Hof Amsterdam haalde een streep door de rekening. De werkkostenregeling is niet bedoeld ter verruiming van vrijgestelde verstrekkingen en vergoedingen, heeft het hof bepaald.
Een BV had voor een beperkt aantal werknemers een aandelenplan. Vóór 2012 bruteerde het bedrijf de nettowaarde van die aandelen tegen 108,3%. Vanaf 2012 paste de B.V. de eindheffingsregeling toe voor de toegekende aandelen in het kader van de werkkostenregeling, voor het deel van de bonus dat de vrije ruimte overschrijdt. Want die was al volledig benut. Daarom werd het tarief van 80% toegepast voor de waarde van de aandelen.
Soort loon
De inspecteur was van mening dat aanwijzing van bonusaandelen als eindheffingsbestanddeel niet mogelijk was. Hij motiveerde dat aan de hand van de volgende factoren: het soort loon (bonusaandelen), de omvang van het loon (het ging om een bedrag van circa een half miljoen) en de toekenning aan een selecte groep van werknemers. Hij legde een naheffingsaanslag loonheffingen op, dat na bezwaar wel verminderd werd. De rechtbank vernietigde de naheffingsaanslagen en de daarbij vastgestelde beschikkingen heffingsrente en belastingrente.
Tegemoetkoming
De per 1 januari 2011 ingevoerde werkkostenregeling houdt – naar het oordeel van het Hof – geen onbeperkte verruiming ten opzichte van het voor 1 januari 2011 geldende regime voor van loonheffing vrijgestelde vergoedingen en verstrekkingen in. De intentie van de wet is het verminderen van administratieve lasten van de werkgever. De werkkostenregeling is volgens het hof een tegemoetkoming voor kosten die door de werkgever gemaakt voor zijn werknemer in het kader van het dienstverband. Het hof vernietigt de uitspraak van de rechtbank en bevestigt de uitspraak op bezwaar van de inspecteur.
Geef een antwoord