Wel een betaalde baan, maar toch altijd geldproblemen. Nederland telt een groeien aantal ‘werkende armen’. Tussen 2001 en 2014 kwamen er zo’n 110.000 bij. Dat meldt het Sociaal-Cultureel Planbureau woensdag.
Werkende armen werken te weinig uren om een behoorlijk inkomen te verdienen, of krijgen weinig betaald per uur. Problematisch, stelt het planbureau, want werken moet lonen. ‘Het bestaan van een omvangrijke groep werkende armen staat hiermee op gespannen voet’, aldus het SCP in het rapport ‘Als werk weinig opbrengt’.
4,6% werkenden
In 2014, het laatste jaar dat het SCP grondig onderzocht, telde ons land 320.000 zogenoemde werkende armen. Dat komt neer op 4,6 % van alle werkenden. Minder dan in 2013, maar nog altijd meer dan in 2001. Werkende armen zijn mensen die wel een betaalde baan hebben, maar tegelijkertijd te weinig geld verdienen. Ze kunnen noodzakelijke kosten niet kunnen betalen, zoals eten en drinken, kleding, wonen en verzekeren. Voor ontspanning en sociale activiteiten ontbreekt helemaal het geld. De armoedegrens die het SCP hanteert ligt tussen de €1063 voor een alleenstaande tot €2000 voor een gezin met twee kinderen. Vooral alleenstaanden met een klein baantje, grote gezinnen en zelfstandigen zonder personeel horen tot de werkende armen. Volgens het SCP komt dat door de achterblijvende inkomens, dalende winsten van zelfstandigen en mede door de groei van het aantal zzp’ers.
Geef een reactie