Familiebedrijven, hun familie(s) en hun aangetrouwden, het blijft een moeilijk verhaal. Er is geen eenduidig antwoord hoe hiermee om te gaan. Moeten we ze vanaf het begin volledig erbij betrekken, nemen we relaties pas na drie jaar serieus of volstaat alleen een voltallig huwelijk?
Ik zie ze in alle vormen en maten voorbijkomen. En dit is alleen al de kwalificatie om ‘erbij te horen’. Laat staan de verwoording van deze bijzondere, spannende kant. Van ‘frisse wind’ tot ‘de sollicitanten’ tot ‘geldwolven’ tot ‘de reddingen’. Allemaal aanduidingen waaruit een bepaalde waarde spreekt, die gelijk haar invloed heeft op hoe deze kant wordt ervaren en ook hoe de relatie zal worden.
Het is een moeilijke lijn om op te balanceren. Omarm ik bijvoorbeeld meteen de relaties van mijn kinderen, alsof ze mijn eigen zijn? Ongemoeid door geheimen, met de hoop dat ze blijven en hier een goede relatie ontstaat. Of hou ik ze op afstand tot het ‘serieus’ is en betrek ik ze er dan bij? En hoe doe ik dit met informatie over het familiebedrijf? Aan beide gevallen van tactiek zitten bijna net zo veel nadelen als voordelen. De tijd leert overigens meestal wat de juiste aanpak zou zijn geweest. Enfin, van achteren kijk je een koe in de …
Mijn persoonlijke overtuiging is zowel opvolgers als de nieuwe kant niet gelijk in hokjes te plaatsen. Ambities, persoonlijkheden en kwaliteiten kunnen groeien en veranderen. Helaas is de psyche van de mens erop gericht iemand te categoriseren zodra we hem of haar zien en leren kennen. Dit zorgt voor een stempel dat lastig is af te schudden. Ik heb mij echter vaker dan eens laten verassen door wat deze kant te brengen heeft.
Emotioneel zijn zij volledig betrokken, zij snappen de familierelaties maar zijn ook in staat objectiever te kijken naar het bedrijf en het proces. Ook al kan de liefdesrelatie dit wel weer subjectiveren. Zij hebben een verleden zonder druk vanuit de familie, wellicht een ander soort opleiding dan vanuit de familie verwacht, wellicht minder sociaal wenselijk gedrag vanuit de familie ingegeven en wellicht andere normen en waarden. Desalniettemin zijn dit juist de punten waarvan familiebedrijven kunnen leren. Het zou toch zonde zijn dit af te stoten, zoals ik al eerder schreef: als je stopt met leren word je oud.
Natuurlijk wil je je family legacy koesteren en bewaren, zowel het bedrijf als de familie. Ik vraag mij echter af of de juiste aanpak hiervoor is ‘de nieuwe toekomst’ geen kans te geven.
Ik ben benieuwd hoe jullie hierover denken.
Machiel Gosschalk is Next Gen Leider en Senior Manager bij BDO
Deze blog is eerder verschenen in het AV-magazine van september 2021.
Geef een antwoord