De Europese Unie zet zeventien belastingparadijzen op een zwarte lijst. Aruba en Curaçao dreigen daar eveneens op gezet te worden als ze niet voor 1 januari 2019 hun leven beteren om belastingontwijking te bestrijden. Zij hebben toegezegd dat tijdig te zullen doen en worden zolang op een ‘grijze’ lijst geplaatst. Sint Maarten heeft uitstel gekregen om zaken op orde te stellen vanwege de orkaan Irma.
Onder meer Panama, Barbados en Zuid-Korea zijn volgens de EU-ministers van Financiën ,,onwelwillend” om belastingontduiking te helpen tegengaan en staan op de zwarte lijst die op 1 januari ingaat. Vaak genoemde landen die belastingontwijking mogelijk zouden maken, zoals de Bahama’s en de Kaaimaneilanden, ontbreken. Nog eens ruim veertig landen, zoals Aruba en Curaçao, staan op de grijze lijst. Er komt op EU-niveau een serie strafmaatregelen en lidstaten kunnen zelf ook sancties instellen, zoals een bronheffing invoeren.
Bron: ANP
Ik vind dat hele “gedoe” om belastingontwijking en belastingontduiking toch wel (hoogst) merkwaardig. Het lijkt wel op “schuivende panelen” uit de vorige eeuw. Hoe was het ook al weer? Belastingontduiking is (altijd) illegaal en (dus) strafbaar. Belastingontwijking is gebruik maken van de wettelijke mogelijkheden om de belastingdruk zo klein mogelijk te maken. Streven naar een zo laag mogelijke belastingdruk is op zichzelf (dus) niet strafbaar, zo lang het maar geen belastingontduiking is. Zo lang (relevante) wetgeving niet is gewijzigd is (dus) belastingontwijking niet illegaal. De “panelen” gaan (of moeten) nu schuiven: wij vinden het – bij nader inzien (welk “inzien dan”?) – nu toch niet “netjes” om zonder wetsovertreding (toch) te proberen minder belasting te hoeven betalen?? Dat “de politiek” dat (kennelijk) vindt (of blijkt te vinden) overtuigt mij niet (echt): die verandert vaker van mening dan ik van kleding, zeker onder druk van het buitenland.