Column | Wapengekletter

Nou, nou, wat een reuring weer. In de Oorlog Om Het Accountancytalent presenteert Moore DRV een nieuw wapen: de tekenbonus. De eerste slag is geslagen, want de reuring is groot. Het maakt niet uit of er goed of kwaad over je wordt gesproken, zolang ze maar over je spreken. Zelf ben ik het met Arnout van Kempen eens: er is niets geks aan tekenbonussen. Sterker nog, in de strijd om het talent zullen accountantskantoren steeds meer wapens inzetten om personeel te werven. The best – or worst – is yet to come.

Zoals we van het boek De kunst van het oorlogvoeren van de Chinese strijdheer Sun Tzu kunnen leren, moet je bij de keuze voor de wapens die je inzet in de strijd altijd doordacht handelen. Immers, is het wapen wel effectief op dit moment in de strijd? Sun Tzu waarschuwt dat een wapen in sommige situaties tegen je kan werken.

Hoe zit dat met het wapen van Moore DRV? De tekenbonus van 4.000 euro blijkt in realiteit maar de helft te zijn. En dan nog is de hoogte afhankelijk van de functie en de tijdsinspanning. Het is ook nog eens geen echte tekenbonus. Hij wordt pas uitgekeerd na de proeftijd en de ontvanger heeft pas na een jaar werken recht op een verdubbeling. Het wapen is dus kleiner, en ook nog eens gebonden aan allerlei restricties. Misschien zal het wapen wel veel minder effectief zijn dan op voorhand bedacht. Toen ik in detail las hoe de regeling werkte, moest ik wel een beetje glimlachen. We zijn en blijven natuurlijk toch accountantskantoren…

Overigens, als wapen is de tekenbonus eigenlijk niet zo heel bijzonder. Het is een niet bijster creatief of doelmatig wapen. In de eerste plaats is het wapen eenvoudig kopieerbaar. Met één besluit en een extra zinnetje op de eigen website heeft elk kantoor zijn eigen tekenvergoeding. Ja, als concurrent kan deze keuze je razendsnel aantrekkelijker maken. Je kunt jouw bedrag verhogen, de restricties versoepelen en je hebt een verbeterde versie van hetzelfde wapen in stelling gebracht. De vraag is nu dus welk kantoor die stap gaat zetten. En dan krijgen we een paar keer een herhaling van zetten – tot het punt wordt bereikt dat het te veel inteert op de partnerbeloningen. Dan zal dit wapen stilletjes van het strijdtoneel gehaald worden, omdat het niet langer effectief blijkt.

Maar het wapen kan ook schadelijke effecten hebben. Want iedereen die recent binnen is gekomen en geen bonus heeft ontvangen, baalt natuurlijk als een stekker. Als sollicitant zou ik de voorgeschotelde bonus ook zien als een begin van een onderhandeling. Het is gewoon een extra setje arbeidsvoorwaarden waarover prima te soebatten valt. Hoezo maar 4.000 euro? Hoezo een afslag bij een werkweek van minder dan 32 uur? En hoezo pas een uitkering na de proeftijd? En laat een kantoor een goede kandidaat écht lopen als hij een net ietsje hogere tekenvergoeding wil?

Tot slot is het de vraag of tekenvergoedingen ook passen bij wat je als kantoor – of als sector? – wil uitstralen. We hebben het vaak genoeg gehad over perverse financiële prikkels in de sector. Scharen we daar de tekenbonus ook onder? Of moet in de restricties nog een claw-back worden ingebouwd als blijkt dat je als accountant niet goed genoeg bent? Moore DRV is stilletjes een van de beste kantoren van Nederland, dat werkt voor ondernemers in de echte economie. Behoort een tekenbonus tot de wereld van de echte economie? Of is dat toch een andere wereld? Dat kun je je afvragen.

We staan nog maar aan het begin van een lange strijd om talent. We moeten nog beseffen dat we alleen nog kunnen winnen door een ander te laten verliezen. Dat is nieuw in de accountancy – we zijn nog gewend om onze concurrenten aan te spreken als ‘concullega’. Maar de strijd zal grimmiger worden, veel grimmiger. Met nog meer wapengekletter. En vanaf nu gaat het niet alleen om de wapens, maar om de strategie waarmee de wapens ingezet worden. Sla er Sun Tzu nog maar eens op na.