Een werkgever had tijdig moeten aangeven dat de schriftelijke arbeidsovereenkomst per abuis geen einddatum bevat. Nu dit niet is gebeurd, is er een vast contract afgesloten. Dat oordeelt de kantonrechter. Het is op voorhand voldoende aannemelijk dat een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd is gesloten. De werkneemster heeft recht op doorbetaling van het loon.
De zaak gaat in de kern om de vraag of tussen partijen een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd of onbepaalde tijd tot stand is gekomen.
Voor bepaalde tijd in dienst
De kantonrechter constateert dat in de arbeidsovereenkomst in artikel 1 staat dat de werkneemster “met ingang van 1 november 2021 voor bepaalde tijd in dienst” treedt van de werkgever. Een einddatum of een vermelding van de periode waarover de overeenkomst zou lopen is niet in de overeenkomst opgenomen. Uit (de tekst van) de overeenkomst blijkt dus niet wanneer deze eindigt; niet na verloop van een zekere tijd, noch na voltooiing van een bepaald werk.
Uitleg overeenkomst
Omdat partijen van mening verschillen over de betekenis van artikel 1 van de arbeidsovereenkomst, moet uitgelegd worden wat partijen zijn overeengekomen. Bij de uitleg van een overeenkomst gaat het niet alleen om de taalkundige bewoordingen van de tekst van de overeenkomst, maar komt het ook aan op de zin die partijen over en weer redelijkerwijs aan elkaars verklaringen en gedragingen mochten toekennen en op wat ze redelijkerwijs van elkaar mochten verwachten.
Einddatum niet opgenomen
Het staat vast dat de werkgever de bewuste arbeidsovereenkomst ter ondertekening aan de werkneemster heeft gestuurd en dat zij het ondertekende exemplaar heeft teruggestuurd. De werkgever heeft aangevoerd dat de einddatum per abuis niet in de schriftelijke overeenkomst is opgenomen, maar dat tijdens het sollicitatiegesprek wel degelijk tegen de werkneemster is gezegd dat het om een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd, namelijk een jaar, zou gaan.
Wat is in sollicitatiegesprek gezegd?
De werkgever heeft ook aangevoerd dat niemand van de winkelmedewerkers een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd heeft en dat hij die ook nooit aanbiedt. Omdat de werkgever echter niet vermeldt wat concreet met de werkneemster tijdens het sollicitatiegesprek is besproken en hij dit ook niet heeft nagevraagd, is dit standpunt van de werkgever onvoldoende aannemelijk geworden.
Geen nadere onderbouwing
Omdat in de arbeidsovereenkomst geen duur is vermeld en de werkneemster betwist dat hierover is gesproken, had het op de weg van de werkgever gelegen om zijn standpunt nader te onderbouwen. De omstandigheid dat andere werknemers geen vaste contracten krijgen of dat sprake was van een coronaperiode, zegt op zich niets over wat met de werkneemster is afgesproken en betekent niet – zonder meer – dat de werkgever mocht verwachten dat de overeenkomst was aangegaan voor een jaar.
Werkgever had ‘vergissing’ moeten bespreken
Daarbij komt dat de werkgever op de zitting heeft verklaard dat hij na ontvangst van het contract wat hij in november 2021 van de werkneemster getekend retour ontving, constateerde dat het niet correct was omdat de bepaalde tijd (de periode van een jaar) erin ontbrak, en dat hij op zijn beurt daarom dat contract niet heeft ondertekend of geretourneerd omdat hij andere zaken aan zijn hoofd had. Deze omstandigheid komt voor rekening van de werkgever, omdat hij de ‘vergissing’ na ontdekking tijdig met de werkneemster had moeten bespreken en had moeten aangeven dat de schriftelijke arbeidsovereenkomst een fout bevat.
Verplicht om werknemer te informeren
De werkgever is namelijk als werkgever verplicht om – als een overeenkomst voor bepaalde tijd is gesloten – de werkneemster op de hoogte te stellen van de einddatum of duur van de overeenkomst en wel uiterlijk een week na aanvang van de werkzaamheden. Maar dat heeft de werkgever niet gedaan. Integendeel, ondanks de herhaalde verzoeken van de werkneemster om een getekende versie van de overeenkomst is de werkgever daar niet tijdig of binnen een redelijke termijn op teruggekomen (maar pas op 19 september 2022).
Praten over geplande operatie
De schriftelijke verklaring van een medewerkster van 30 november 2022 brengt in het voorgaande geen verandering, omdat zij niet uit eigen waarneming verklaart wat tijdens het sollicitatiegesprek is besproken. De medewerkster verklaart wel dat de werkneemster op 25 februari 2022 naar haar woning op Texel is gekomen om te praten over “haar aankomende operatie en dat ze heel graag voor een langere termijn dan een jaar” voor de werkgever wil werken. Die verklaring is door de werkneemster weersproken; zij zegt dat ze dat gesprek is aangegaan omdat zij vanwege een geplande operatie enige tijd niet in staat tot werken zou zijn en daarom wilde bespreken hoe zij de werkgever toch zoveel mogelijk zou kunnen helpen door bijvoorbeeld op een ander tijdstip extra uren te maken of andere werkzaamheden te verrichten.
Niet bewust van tijdelijk contract
De kantonrechter acht die concrete uitleg geloofwaardig en daarmee voldoende aannemelijk omdat deze aansluit bij de verklaring van de medewerkster dat de werkneemster kwam praten over de operatie. Uit de verklaring van de medewerkster blijkt niet voldoende de werkneemster zich ervan bewust was een contract voor bepaalde tijd te hebben of dat de werkgever dat redelijkerwijs mocht verwachten.
Geen arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd
De kantonrechter acht met het voorgaande dus voorshands aannemelijk dat tussen de werkneemster en de werkgever geen bepaalde tijd is overeengekomen en daarom een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd is gesloten. Daarmee acht de kantonrechter het voorshands ook voldoende aannemelijk dat de werkgever in een bodemprocedure wordt veroordeeld het loon aan de werkneemster te betalen.
Loon betalen vanaf november 2022
De conclusie is dat de kantonrechter de vordering van de werkneemster tot betaling van het loon vanaf 1 november 2022 toewijst. De gevorderde wettelijke verhoging over het loon over de maand november 2022 wijst de kantonrechter ook toe. De kantonrechter ziet gelet op de discussie tussen partijen reden daaraan een maximum van 20% te verbinden. De wettelijke rente is niet afzonderlijk betwist en wordt over het loon en de wettelijke verhoging over de maand november 2022 toegewezen. Hoewel het loon over de maanden na november 2022 ook wordt toegewezen, wijst de kantonrechter de daarover gevorderde wettelijke verhoging en wettelijke rente af, omdat ofwel niet is gebleken dat te laat is betaald ofwel deze nog niet is verschuldigd en dus nog geen sprake is van te late betaling.
Uitspraak Rechtbank Noord-Holland, 15 december 2023, ECLI:NL:RBNHO:2022:11283
Geef een reactie