Joke reed naar huis. Het regende hard en de ruitenwissers konden de watervloed maar net aan. Een fietser sloeg plotseling linksaf. Joke trapte bovenop de rem.
‘Kan je niet uitkijken,’ mopperde ze in zichzelf. De motor was afgeslagen en ze verbaasde zich erover dat de ruiten zo snel besloegen. Ze startte de auto, zette de ventilator op zijn hardst en wachtte even tot ze weer een beetje zicht had. Een auto haalde haar luid toeterend in, het duurde hem kennelijk allemaal veel te lang. Geduld had Wouter gezegd. Je moet geduld hebben. Je kunt niet in één week tijd een hele erfenis afwikkelen. Laat je niet opjagen door de familie, dat is nergens goed voor en de kans dat er van alles fout gaat is groot. Het is ook voor de familie Schuimstra van belang dat de afwikkeling van de nalatenschap zorgvuldig geschiedt.
‘Ga jij het ze vertellen?’ had Joke gevraagd. Wouter had moeten lachen. ‘Zo werkt dat natuurlijk niet. Je moet overleggen met de familie. Is die oudste zoon wel gemachtigd om namens de erven op te treden? Heeft hij jou een verklaring van erfrecht laten zien?’
Joke had geantwoord dat ze op al die vragen geen antwoord had. Ze nam aan dat de oudste zoon door de familie was gestuurd. Maar eerlijk gezegd had ze dat niet gecheckt. ‘Kun je dan wel bij die bespreking met de familie zijn?’ had Joke gevraagd. Wouter had aangegeven dat dit geen probleem was. Misschien was het ook wel slimmer dat hij bij de besprekingen aanwezig was. Hij had in de loop van de jaren geleidelijk het vertrouwen van Schuimstra gekregen, zo merkte hij op. Joke was zichtbaar opgelucht dat ze dit niet in haar eentje hoefde te doen. Ze had er de afgelopen nacht al van gedroomd dat ze samen met Daan aan het onderhandelen waren over de erfenis en dat Daan op een gegeven ogenblik gigantische ruzie had gekregen met de familie. Er werd met van alles gesmeten en op een gegeven ogenblik stond Daan zelfs met een stoelpoot te zwaaien. ‘Ik laat mij niet kapot maken door jullie,’ schreeuwde hij. Ze had de droom niet gedeeld met Wouter, maar wel aangegeven dat zij zich zorgen maakte over Daan. ‘Hij is zo afwezig. Ik had niet verwacht dat het overlijden van Manfred hem zo zou aangrijpen.’
Wouter had aangegeven dat het goed was als het vennotenteam binnenkort een halve dag vrijmaakte om door te spreken over het plotselinge verlies van Schuimstra en hoe ze nu verder met elkaar moesten. ‘Jullie moeten het gemis en het verdriet een plaats gaan geven en dat kan alleen als je er ook met elkaar over spreekt. Als je het doodzwijgt wordt het een etterende wond die iedere keer weer openbarst op een moment dat het je niet goed uitkomt.’ Joke schaamde zich dat zij dit zelf niet had bedacht. Haar man zou wel zeggen dat dit nergens voor nodig was. ‘Die dingen gebeuren nu eenmaal’. Maar zij zag dat toch als een persoonlijk falen. ‘Je moest tenslotte boven je emoties staan.’
Wouter ging door en merkte op dat een plotseling overlijden niet alleen voor de familie maar ook voor collega’s en klanten veel impact heeft. Die impact is vele malen groter dan wanneer je het al een tijdje ziet aankomen, bijvoorbeeld als iemand ernstig ziek is. Dan kun je je er als organisatie veel beter op voorbereiden. Joke had aan Wouter gevraagd of hij een plotseling overlijden van een vennoot wel eens vaker had meegemaakt. ‘Een keer of vier,’ had Wouter geantwoord. ‘Eén keer door een eenzijdig verkeersongeval. De vennoot in kwestie was met zijn motor tegen een boom aangereden. Een jonge vent nog. Eind dertig. Liet een zwangere vrouw en twee jonge kinderen na. Dat was toen heel heftig. Vooral emotioneel. Ik heb het ook wel eens meegemaakt dat een overlijden op een financieel drama uitliep. De man – enig eigenaar – had financieel niets geregeld. Toen moest het kantoor inderdaad hals over de kop verkocht worden.’
‘Hoe is dat afgelopen?’ wilde Joke weten.
‘Nou, dan leer je de mensen ook wel kennen. Bijna iedere koper probeerde gebruik te maken van de situatie. Sommige accountantskantoren stuurde nog een of andere tussenpersoon. Die toonde weinig meeleven en waren er vooral op uit om het kantoor tegen de laagste prijs in handen te krijgen, zonder ook maar enige rekening te houden met de moeilijke omstandigheid waarin de vrouw van overledene zich bevond. Maar ook vennoten kunnen er wat van. Als je mensen wilt leren kennen, dan moet je kijken hoe ze zich gedragen in een situatie waarin ze emotioneel en financieel overwicht hebben.’
‘Op zich is dat toch wel te begrijpen?’ had Joke opgemerkt. ‘Ik bedoel maar…’
‘Ja, maar ik denk dan dat accountants die zich altijd voor willen staan op hun integer handelen ook in dat soort situaties terughoudend zijn. Niet het onderste uit de kan willen hebben. Maar op de een of andere manier gelden die gedragsregels niet als accountants met elkaar zaken doen. Dan lijkt ineens alles geoorloofd. Ik verbaas mij daar wel eens over.’
Lees hier aflevering 1 van het feuilleton Rumoer in de maatschap.
Lees hier aflevering 2 van het feuilleton Rumoer in de maatschap.
Lees hier aflevering 3 van het feuilleton Rumoer in de maatschap.
Lees hier aflevering 4 van het feuilleton Rumoer in de maatschap.
Lees hier aflevering 5 van het feuilleton Rumoer in de maatschap.
Lees hier aflevering 6 van het feuilleton Rumoer in de maatschap.
Het vorige seizoen van ‘Rumoer in de maatschap’ is hier te bestellen.
Jan Wietsma
Geef een reactie