Om bedrijven in tijden van corona te ondersteunen heeft de overheid een loonsubsidiemaatregel – de NOW-regeling – ingesteld. Als voldaan wordt aan een aantal voorwaarden, waaronder omzetderving, is het mogelijk dat ondernemers een tegemoetkoming in de loonkosten ontvangen van de staat. Om vast te stellen of ondernemers al dan niet terecht een juist bedrag aan tegemoetkoming hebben ontvangen wordt achteraf gecontroleerd. Hierbij is helaas een kleine rol voor accountants weggelegd.
Van de eerste 113.000 aanvragen voor loonsteun zou op basis van cijfers slechts in 10% van de gevallen een accountantsverklaring verplicht zijn. Dit is de groep die een definitieve subsidie ontvangt van hoger dan € 125.000. Deze groep heeft dik 60% van de totale subsidie ontvangen, maar de grootste groep, zo’n 100.000 ondernemers zit daar dus onder. Van deze grootste groep dient bij een vaststellingsbedrag van boven de € 25.000 een verklaring van een derde te worden overlegd. Is de subsidie zelfs lager geweest dan deze € 25.000 is helemaal geen verantwoording meer vereist. Tot zover.
Accountantsverklaring biedt extra zekerheid
De 10% groep heeft dus een accountantsverklaring nodig. Over de wijze hoe dat toetsbare normenkader er uit komt te zien vinden er gesprekken plaats tussen de NBA en het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid (SZW). Het schijnt nog steeds niet duidelijk te zijn wat gecontroleerd moet worden. De inhoud en richtlijnen voor accountantsonderzoeken dienen nog te moeten worden vastgesteld. Voldoet de huidige set aan standaarden (COS) dan niet om deze zekerheidsverschaffing sneller te faciliteren? Is het met alle respect niet gewoon een subsidie-onderzoek waar een eenvoudig werkprogramma kan volstaan? Er worden nu zelfs thema’s als politieke opvattingen aangehaald om claims in de toekomst uit te sluiten. Daarmee geeft de accountantssector richting het maatschappelijk verkeer het signaal af van een indekkende dienstverlener en niet als een vertrouwenspersoon waar de burger op kan bouwen en vertrouwen in deze tijden.
Gemiste kans
De 90% groep kan grotendeels volstaan met een derdenverklaring. Ook administratiekantoren, financieel dienstverleners en adviseurs van brancheorganisaties mogen dus zo’n verklaring afgeven. Schijnbaar speelt in de controle achteraf geen deskundigheid en regelgeving mee waar dienstverleners aan zouden moeten voldoen. De overheid had er goed aan gedaan om richting het maatschappelijk verkeer volledige verantwoording af te leggen over deze miljardensteun. De controle, vooral bij het gros van het kleinbedrijf, zou aan een onafhankelijke financieel deskundige mét beroepsregels moeten worden overgelaten om onrechtmatigheden uit te sluiten. Daar heeft de politiek destijds bij Wet ook iemand voor aangewezen. Dit had de insteek moeten zijn bij SZW, waarbij de beroepsorganisatie NBA had kunnen faciliteren. Een gemiste kans.
Een assurance-op maat product gefaciliteerd door de beroepsorganisatie voor de vele MKB-accountants was een uitgelezen kans geweest om een onderscheidend maatwerkproduct aan te bieden richting de overheid en het MKB.
Marco Moling AA/RA is voorzitter van de Novaa en eigenaar van Accountax Accountants & Bedrijfsadviseurs.
.
De door de schrijver aangehaalde “indekkende dienstverlener” kan prima voorkomen worden door niet meer en niet minder dan slechts helderheid in de regels.
Het zal nog een flinke tijd meer vragen voordat de burger de accountant weer als “een vertrouwenspersoon waar de burger op kan bouwen en vertrouwen in deze tijden” zal beleven. In de tussen tijd blijft de vraag: is het sop de kool wel waard?
Op zich wel mee eens, maar dan moeten de ondernemingen ook opdraaien voor een hoge(re) nota van een accountant. Zeker in die gevallen waarbij een onderneming geen accountant als adviseur heeft. In die gevallen zal de accountant eerst ook nog een heel formeel circus moeten afwerken. Weet niet of dit past in hun kostenplaatje in deze tijd.