Nu de economie is aangetrokken, zijn beursgenoteerde bedrijven scheutiger met informatie. Maar ze scoren nog steeds heel minnetjes. Dat stelt Piet Hein Coebergh, lector aan de Hogeschool Leiden, op basis van jaarlijks onderzoek naar jaarverslagen van de 75 belangrijkste bedrijven op het Damrak: de AEX-,Midkap en Smallcap-bedrijven.
Het gemiddelde rapportcijfer van de beursfondsen komt uit op 3,2 op een schaal van 0 tot tien. Coebergh constateerde er tal van tekortkomingen in. Hij verwijt beursfondsen dat ze blijven hangen in clichéteksten. Er wordt weinig verteld over dilemma’s en uitdagingen. ‘Het meest gesloten, dan wel onwetend, zijn bedrijven over hun omgeving. Meetbaar weinig informatie is te vinden over hoe beoordeelde ondernemingen hun context interpreteren en hoe zij hun prestaties daar aan afmeten. Een uitgelezen kans voor leiderschap en communicatie van ondernemingen, hetgeen niet toevallig het thema is waar ondernemingen het meest zwijgzaam over zijn’ aldus Coebergh.
Duurzaamheidsverslag
Het gemiddelde rapportcijfer van de beursfondsen komt uit op 3,2 op een schaal van 0 tot tien. De meeste bedrijven zijn open over hun duurzaamheidsbeleid en heeft het zelfs geschopt tot het belangrijkste thema, na de toelichting over de strategie. Dat komt omdat steeds meer bedrijven overstappen naar ‘integrated reporting’, waarbij informatie over duurzaamheid wordt geïntegreerd in jaarverslagen. Zo zijn er vaker materialiteitsmatrixen, en zelfs overzichten met dialogen met belangengroepen als aandeelhouders en werknemers, opgenomen. Bedrijven gaan wel verschillend met duurzaamheid in hun jaarverslagen om. Het ene bedrijf volgt de duurzaamheidsdoelen van de Verenigde Naties en de ander van de OECD. Ook de gehanteerde rapportage- en meetsystemen zijn verschillend.
Kaarten aan de borst
Onderzoek naar het effect van transparantie in het communiceren van bedrijfsstrategie leert dat transparante ondernemingen behalve een betere liquiditeit van het aandeel ook een betere bedrijfsreputatie genieten (Coebergh, 2011). ‘De directe kosten (het samenstellen en verspreiden van informatie) lijken verwaarloosbaar, dus
wat houdt ze tegen?’, vraag coebergh zich af. ‘De wetenschap gist naar de redenen. Een verklaring is dat de toekomst zo onvoorspelbaar is dat het onzinnig is om specifieke keuzes te maken. De meest gehoorde verklaring is dat ondernemingen liever hun kaarten aan de borst houden en concurrenten (of toezichthouders, vakbonden, belangenorganisatie en andere stakeholders) niet onnodig wijs maken’, oppert Coebergh.
Geef een reactie