Een niet bij naam genoemde register-accountant stelt in het Haarlems Dagblad dat Tata Steel zich ‘op zich’ aan de wet houdt. Desondanks had een beetje meer rentmeesterschap had het bedrijf niet misstaan, aldus de RA, die de krant eerder hielp bij het doorgronden van de financiële constructies die Tata Steel gebruikt.
‘Leeggezogen’
Deze accountant – wiens identiteit door het Haarlems Dagblad geheim wordt gehouden – vond in 2020 een verschil van 20 miljard euro tussen de kosten van inkoop en verkoop van grondstoffen door een Singaporese Tata Steel-bv aan de Europese staaltak tussen 2007 en 2020. Zijn conclusie luidde indertijd: de goed renderende fabriek in IJmuiden wordt via de grondstofrekening financieel leeggezogen door zijn Indiase moeder. Tata Steel weersprak deze conclusie, maar weigerde het Haarlems Dagblad ‘controleerbare bewijzen’ te verstrekken.
Aanzuiveren rentelasten
De belastingconstructie waarbij geen geld aan de fiscus wordt afgedragen, is legaal, aldus deze accountant in het Haarlems Dagblad. ‘Tata houdt zich aan de wet, maar de vraag is of je alle liquiditeit wel zou moeten gebruiken voor aanzuivering van de rentelasten op een lening. Het zou op zich logischer zijn om deze overgebleven bedragen te gebruiken voor investeringen in de fabriek zelf en niet al het geld naar een moederbedrijf over te boeken die het vervolgens in het putje van rentelasten stort.’
Dat Tata Steel India via kapitaalstortingen de laatste jaren de schuldenlast vermindert kan komen doordat de banken hun geld terug willen. ‘Dat doen zij alleen als ze bevroeden dat er een te groot risico bestaat dat ze het niet meer terugkrijgen’, aldus de anonieme RA in de krant.
Goede cijfers
Na een paar mindere jaren draait Tata Steel inmiddels weer goed. De staalmarkt is flink aangetrokken. Dit is de reden dat in het jaarverslag van de moedermaatschappij niet meer sprake is van een mogelijk acuut liquiditeitstekort. PwC, de accountant van Tata Steel, waarschuwde hier in 2021 nog voor in zijn beoordeling van het Indiase en Europese jaarverslag. Ook tekende PwC toen aan dat het Indiase moederbedrijf niet garandeerde dat ‘India’ de rekeningen van de Europese tak zou betalen als de nood aan de man zou komen. Dit stond in een zogeheten ‘non binding letter of parental support’.
Bron: Haarlems Dagblad
Geef een reactie