De bestrijding van fraude met publiek zorggeld werkt in de praktijk niet of nauwelijks. Toezichthouders en opsporingsinstanties hebben veel overleg met zorgverzekeraars en gemeenten over vermeende gevallen van zorgfraude. Toch is de pakkans voor fraudeurs laag. Zelfs in gevallen waar de signalen van fraude zeer sterk zijn, worden nauwelijks resultaten geboekt. De Algemene Rekenkamer spreekt van een zorgelijk gebrek aan daadkracht.
De Algemene Rekenkamer heeft de aanpak van 14 zaken onderzocht met sterke fraudesignalen in 3 sectoren die door fraudebestrijders gevoelig worden geacht voor misbruik van zorggelden: de wijkverpleging, jeugdzorg en bij het beschermd en begeleid wonen. Daarnaast is de werking onderzocht van diverse samenwerkingsverbanden die er zijn om zorgfraude te bestrijden. Uit het onderzoek blijkt dat overheidsorganisaties veel informatie uitwisselen, maar weinig doen om goed vast te stellen of er daadwerkelijk fraude wordt gepleegd. Wordt fraude wel aangetoond, dan leidt dit er meestal niet toe dat de fraudeur stopt of zelfs maar aanmerkelijk wordt gehinderd.
Risico’s voor hulpbehoevenden
De beoogde integrale aanpak, waarin toezichthouders, inspecties, opsporingsinstanties en Openbaar Ministerie afwegen welke aanpak van geval tot geval het beste past, komt niet uit de verf. Niemand neemt, ondanks speciale overleggremia, de regie; tijdige acties blijven uit. Het kabinetsstreven om fraude met zorggeld fors terug te dringen wordt niet gerealiseerd. Dit is ook zorgelijk omdat kwetsbare en hulpbehoevende burgers slachtoffer kunnen zijn. Bijvoorbeeld doordat ze veel minder uren zorg krijgen dan zorgfraudeurs in rekening brengen.
Het aantal gemelde signalen van fraude loopt terug vanwege discussie tussen de samenwerkende organisaties welke informatie gedeeld mag worden. Die organisaties wijzen ook vaak naar elkaar waardoor ze uiteindelijk veel signalen van fraude laten lopen. Zorgverzekeraars vragen vaker om bestuurs- of strafrechtelijk ingrijpen. Dat gebeurt in de praktijk zelden. Personeelsgebrek, moeilijk bewijsbare oplichting of valsheid in geschrifte, ingewikkelde netwerken van zorgbedrijfjes en twijfel of privacygevoelige gegevens gedeeld mogen worden belemmeren een actievere aanpak.
Cijfers hoe vaak zorgfraude voorkomt hebben toezichthouders als de NZa en rijksinspecties niet. Ook bij politie en justitie ontbreekt een goed overzicht. Evenmin is duidelijk hoeveel publiek geld zo afgeroomd wordt door frauduleuze zorgaanbieders. Schattingen lopen op tot enkele miljarden euro per jaar. De zorgverzekeraars registreren enkele tientallen miljoenen per jaar aan zorgfraude.
Zorgfraude? Het zal de zorgverleners een zorg zijn.
Ik heb meerdere zaken van zorgfraude gemeld, is niets mee gedaan