Columnist Maarten Douma haalt in het Financieele Dagblad van vrijdag uit naar de Accountantskamer. ‘Accountants zagen elkaar bij de enkels af’, luidt zijn oordeel.
Bijna fatale fout
Douma, investment director bij Indofin Group, trekt een vergelijking met het tuchtrecht van artsen. Nadat een cardioloog een bijna fatale inschattingsfout had gemaakt, bood hij de patiënt niet alleen diepgevoelde excuses aan, maar raadde hij de man ook aan een klacht in te dienen bij de medische tuchtrechter. De arts wilde graag verantwoording afleggen voor zijn fout zodat zijn beroepsgroep kon leren van zijn foute beoordeling.
Te goeder trouw in de fout
Heel anders gaat het toe bij accountants, vervolgt de FD-columnist. Ook daar is sprake van tuchtrechtspraak: beoordeling van een klacht over een accountant door een college bestaande uit beroepsgenoten, aangevuld met een jurist. Maar waar het medisch tuchtrecht vooral gericht is op het leren van fouten (meer dan op straffen), deinzen accountants er niet voor terug ‘elkaar bij de enkels af te zagen’, zoals Douma stelt, en elkaar flinke sancties op te leggen, variërend van een berisping tot (al dan niet een tijdelijke) schorsing. In alle tuchtzaken die Douma bekeek was volgens hem geen sprake van fraude of opzet, maar werd de betrokken accountant niet meer dan onzorgvuldigheid verweten. ‘Beroepsmatige, maar te goeder trouw gemaakte fouten dus.’
Naar de vaantjes
Volgens Douma is deze vorm van tuchtrecht symptomatisch voor een zieke sector met een ‘afvinkcultuur’. ‘Het ontbreken van een vinkje op de juiste plek kan de accountant zijn carrière kosten. Zo gaat het beroep van accountant, voorheen een respectabel en gewichtig vak, langzaam maar zeker naar de vaantjes.’
Johan Peters zegt
In een wereld waarin ieder foutje genadeloos wordt afgestraft mogen dus ook geen fouten gemaakt worden en kan zo langzamerhand ook niet meer gewerkt worden. Er is zoals de schrijver stelt veel mis met ons tuchtrecht en daar heeft hij wat mij betreft gelijk in. Een duidelijke parallel met het toezicht wat ook op deze manier (niet….) werkt. We helpen daarmee het hele beroep om zeep. Toppunt is dan ook nog dat deze straffen publiekelijk zichtbaar zijn in een register waarbij het onderscheid tussen verschillende straffen en de situaties waarin ze zijn opgelegd niet blijkt. En de accountant? Hij ploeterde voort….