“Hoe gaat het met Beau?” De man die leiding gaf aan ZorroTrust keek naar Darja die diverse schermen met continue wisselende regels in de gaten hield.
“Ik heb goed contact met hem. Hij is erg gevoelig voor de aandacht die ik voor hem heb en heeft al een paar keer gevraagd of ik niet eens bij hem thuis wil komen. Maar gelukkig is er Corona, dus snapt hij dat dit moeilijk ligt. Als je even wacht dan kan ik je wel laten zien wat hij op dit moment aan het doen is.”
Darja typte een paar commando’s in en kreeg zo toegang tot de camera en de computer van Beau.
“Ziet hij nu ook dat jij meekijkt?”
“Nee, het cameralampje gaat niet branden. Daar zorgt een stukje code voor. Maar als ik wil kan ik nu zijn hele computer overnemen en ervoor zorgen dat hij hem nooit meer aankrijgt. “
Fluitje van een cent
Voor Darja was het een fluitje van een cent geweest om het wachtwoord van het modem van Beau te achterhalen. Ze beschikte over een lijst van alle modemwachtwoorden van de provider van Beau en zodoende had ze binnen vijf minuten het wachtwoord weten te achterhalen. Het enige wat nu nog roet in het eten kon gooien, was een defect modem. Maar als Beau nu zijn wachtwoord zou veranderen, dan zou ze dat altijd kunnen zien.
Beau was niet haar target en ook niet Wolf & De Meren. Natuurlijk zou ze het systeem kunnen laten blokkeren als de man die achter haar stond dat wilde, maar dat vroeg hij niet. Want dat was ook niet zijn missie.
Geduld
Met haar smalle vingers typte ze een commando en draaide het scherm naar de man toe.
“Kijk deze programmatuur gebruiken ze nu.”
De man boog zich over haar heen. “Weet je ook al hoeveel gebruikers er landelijk gebruik maken van deze software?”
“Nee, ik ben wel bezig, maar ik moet voorzichtig zijn, want ze hebben goede beveiligingsprotocollen. Maar er zit in iedere software wel een stukje code, waarmee je ongemerkt naar binnen kan.”
Voor Darja was het zaak dat ze dat eerder wist te vinden dan het softwarebedrijf zelf. Ze wist dat het bedrijf gebruik maakte van ethische hackers en dat het vaak een race tegen de klok was. Regelmatig kwam het voor dat ze dacht een lek gevonden te hebben, maar dat het al gerepareerd was op het moment dat ze er gebruik van wilde maken. Maar er zou vast een dag komen dat ze iedereen te slim af was.
Geduld daar ging het om. Want het vinden van een lek was één. Er voor zorgen dat meerdere lekken uiteindelijk een gat in de dijk zou worden, dat vroeg tijd. Het vinden van het eerste lek was meestal niet zo lastig. Dat was de mens. Ze was altijd charmant. Daardoor namen mensen haar al snel in vertrouwen. Daar kwam bij dat mensen vaak slordig zijn. Ze noteren wachtwoorden op geeltjes, schakelen schermbeveiligingen uit en maken vaak geen gebruik van de mogelijkheden die bijvoorbeeld dubbele authenticatie biedt.
Dus binnendringen op een enkele computer was nooit zo lastig en meestal was dat ook de toegangsroute naar andere computers. Maar dan begon voor haar pas het werk waaruit ze voldoening en energie haalde, zorgen dat je toegang kreeg tot netwerken en de software.
“Hoelang denk je dat het duurt dat je succes hebt?” wilde de man weten.
“Daar kan ik niets over zeggen. Ik zal morgen nog eens kijken op darkmoney of er nieuwe programma’s of informatie te koop is waarmee ik het proces kan versnellen. Door Corona is het wel wat lastiger om zomaar een kantoor binnen te lopen voor het uitvoeren van een beveiligingsupdate of beveiligingsonderzoek.”
“En de andere projecten?”
“Die gaan zoals verwacht. Ik heb onlangs nog via darkmoney een stuk code kunnen verkopen die wij ontwikkeld hebben.”
De man pakte zijn telefoon van de tafel, deed de deur open en liep de gang op. Varja was goud waard.
Darja stuurde Beau een appje “Even zoomen?”
Beau had direct gereageerd. “Leuk. Stuur jij een link.”
“Wanneer kom je een keer bij mij langs? Ik zie je alleen maar via het beeldscherm.”
“Bij jou thuis vind ik nog niet zo’n goed idee. Ik ken je amper. Laten we eerst maar eens buiten de deur afspreken.”
“Alle horeca is dicht.”
“Ja, dan moet je nog even geduld hebben.” Reageerde Darja met een plagende stem
Het was een smoes die ze al heel vaak in Coronatijd had gebruikt, want er waren meer mannen die met haar uit wilden. Maar ze wist dat een kort Zoom gesprekje voldoende was om de aandacht weer voor een aantal weken vast te houden. Mannen die ze nodig had om haar eigen missie en die van ZorroTrust te doen slagen. Ze had een beetje medelijden met Beau, maar het was de enige manier geweest om verbinding te leggen met Johannes. Maar deze man deed zo weinig digitaal, dat ze uiteindelijk een andere route had moeten proberen. Beau was de eerste bij Wolf & Meren geweest waarbij ze succes had gehad. En het bedieningsconcept van ZorroTrust had ook hier goed uitgepakt. Maar de man waar ze echt naar op zoek was, leek digitaal helemaal niet bestaan, alleen in een krantenartikel kwam ze hem wel eens tegen. Jan Janssens was haar echte target.
Jan Wietsma
Eerdere afleveringen:
Feuilleton Professional in de knel (1): Schipperen rond Corona
Feuilleton Professional in de knel (2): Financiering na corona?
Geef een antwoord