Het einde van belastingjaar 2022 nadert met rasse schreden. Ook op het terrein van lijfrenten moeten weer belangrijke keuzes worden gemaakt. Wat is handig om nu nog te doen en wat moet je vooral nalaten, zo aan het einde van het jaar 2022? Kan er iets worden doorgeschoven naar 2023?
Staatssecretaris Van Rij van Financiën heeft op 22 juni een belangrijke goedkeuring gepubliceerd in een besluit. Eentje waar de praktijk ook al jaren op zat te wachten. En onder het motto “beter laat dan nooit” is het nu dan eindelijk zo ver.
Het Centraal Aanspreekpunt Pensioenen van de Belastingdienst heeft onlangs een vraag aangepast over de oudedagsverplichting (ODV). De wetgever lijkt zich onvoldoende bewust te zijn geweest van alle fiscale consequenties van de ODV. Dit leidt tot wat merkwaardige gevolgen, ook hier.
In het onlangs bij de Kamer ingediende wetsvoorstel Wet toekomst pensioenen zijn niet alleen voorstellen op het gebied van werknemerspensioenen (de tweede pensioenpijler), maar ook behoorlijk wat wijzigingsvoorstellen over individuele lijfrentevoorzieningen in de derde pensioenpijler opgenomen.
Voor de opbouw van een oudedagsvoorziening met fiscale faciliteit zijn de ondernemer en de DGA aangewezen op het lijfrenteregime. De lijfrenteruimte wordt vanaf 2023 flink groter. Leidt dat ook tot een voldoende pensioenresultaat? Ja, maar dan moet je wel beleggen.
Een overbruggingsuitkering voor ex-beroepsvoetballers, die is opgenomen in de CAO betaald voetbal, kan gelden als een lijfrente en daarover hoeft door een in het buitenland wonende ex-prof geen Nederlandse loonbelasting te worden betaald. Dat oordeelt het gerechtshof.
De Hoge Raad heeft recent bevestigd dat het zogenaamde ‘kasrondje’ bij het bedingen van een lijfrente in het kader van de inbreng van een onderneming in een BV (nog steeds) niet is toegestaan. Hoewel dit toch een punt is dat al een aantal jaren duidelijk is verankerd in wetgeving en jurisprudentie blijven belastingplichtigen het proberen.
Een via een stichting gedreven accountantskantoor is toerekenbaar tekortgeschoten bij een fiscaal advies in 2003 rond de bedrijfsoverdracht van een melkvee- en varkensbedrijf van vader op zoon, heeft het gerechtshof ’s-Hertogenbosch geoordeeld.
Het is voor de directeur-grootaandeelhouder niet meer mogelijk om een pensioenvoorziening in eigen beheer op te bouwen. In 2017 heeft de wetgever door deze mogelijkheid een streep gezet. Het was ook niet langer houdbaar, de problemen rezen de pan uit.
Drie jaar geleden heeft Paula het bedrijf van haar vader overgenomen. Ze heeft er haar eigen draai aangegeven, met als resultaat dat de onderneming beter loopt dan ooit tevoren. Het fiscale jasje van de IB-onderneming begint te knellen en een bv lijkt haar wel wat. Vooral omdat ze op termijn plannen heeft om de zaak […]
