De Belastingdienst vroeg bij een DGA gegevens op voor een boekenonderzoek en weigerde enige garantie te geven over het al dan niet gebruik daarvan voor strafmaatregelen. De DGA wenste er niet aan mee te werken en startte een procedure. Uiteindelijk werd hij in het gelijk gesteld. De belastingdienst mag niet op ‘fishing expedition’ gaan, want dat geeft reden om de informatiebeschikking te vernietigen.
De belastingdienst vroeg in het kader van een boekenonderzoek een groot aantal gegevens op bij deze DGA. De DGA weigerde, tenzij de inspecteur hem zou garanderen dat hij de verstrekte informatie niet zou gebruiken voor het opleggen van strafmaatregelen. De inspecteur gaf geen garantie en legde de man diverse informatiebeschikkingen op. De DGA startte een beroepsprocedure tegen de informatiebeschikkingen, waarbij hij zich onder meer beriep op het zogeheten ‘nemo tenetur’-beginsel. Dit beginsel houdt in dat niemand kan worden verplicht mee te werken aan zijn eigen veroordeling. Het hof stelde hem niet in het gelijk, omdat belanghebbenden op verzoek alle informatie zouden moeten verstrekken die van belang kan zijn voor een juiste belastingheffing. Het hof wees het beroep op het ‘nemo tenetur’-beginsel af.
In hoger beroep had de DGA meer succes. In enkele informatiebeschikkingen vroeg de inspecteur om aan- en verkoopstukken inclusief afrekening van de notaris met betrekking tot transacties met panden. Daarbij stelde de inspecteur al te beschikken over stukken met betrekking tot aan- en verkopen van onroerende zaken, maar dat hij niet wist of dit alle stukken waren.
Het hof constateert daaruit dat de belastingdienst heeft lopen vissen en daarvoor is een informatiebeschikking niet bedoeld. Het hof vernietigt daarom de bijbehorende informatiebeschikkingen.
Meer informatie: De rechtspraak ECLI:NL:GHARL:2019:7321
Geef een reactie