Daar stond hij. Hij was haar gevolgd. Was nieuwsgierig waar ze woonde. Hij had gezien hoe ze de voordeur had geopend en begroet was door haar hond. Tenminste, hij nam aan dat het haar hond was. Misschien was het ook wel een oppashond. Daarna was hij doorgelopen naar zijn fiets en naar zijn eigen huis gegaan. Nu stond hij weer voor haar huis. Het schemerde. Nog even en dan zou het licht aangaan. Dat was het nadeel van de zomer. Het was altijd zo ontzettend lang licht. Maar als het straks donker zou worden, dan kon hij dichterbij sluipen en was hij weer dichtbij haar. Zo kon hij haar nog beter leren kennen. Zodat hij op een dag, als ze ‘ja’ tegen hem zou zeggen, zou kunnen zeggen: ‘Maar dat wist ik allemaal al.’
Waarop zij dan zou reageren: ‘Maar hoe dan?’
‘Nou, ik volg je al je hele leven.’
Maar ja dan moest ze eerst wel ja zeggen. En tot nu toe was ze nogal afwerend geweest. Dat viel best wel tegen.
*****
Christa lag op bed in het ziekenhuis. Straks zou de dienstdoende arts langskomen en dan zou ze worden ontslagen. De operatie aan haar pols was volgens de arts goed verlopen en hij kon nu toch niets meer voor haar betekenen. De rest liet hij over aan zijn Nederlandse collega’s.
Christa tilde haar linkerarm op. Haar onderarm was – voor de reis naar Nederland – helemaal in het gips verpakt. Haar pols was met het nodige plaat- en schroefwerk vastgezet. Het was een lelijke breuk, zo had de arts haar verteld. Gelukkig sprak hij goed Engels, zodat ze elkaar goed konden begrijpen. De val had haar ook een lichte hersenschudding opgeleverd.
Volgens de Franse politie was er een breuk in de kabel van haar achterrem opgetreden. Daardoor was ze over de kop gevlogen. Met een gebroken pols, een lichte hersenschudding en schaafwonden over haar hele lichaam als gevolg. Die Marco Meerman had haar goed te pakken gehad. Als ze thuis kwam, zou ze nog wel eens een hartig woordje met hem spreken. Ze keek op haar mobiele telefoon. Een berichtje van Paula om haar een goede thuisreis te wensen. Wat lief. Vanmorgen had ze ook aan berichtje van Yasin gehad die haar namens het hele vennotenteam het beste toewenste. ‘Word eerst maar weer beter. Dat is het belangrijkste.’
Christa baalde dat ze nu door haar moeder moest worden opgehaald. Ze wilde een zelfstandige vrouw zijn die haar eigen boontjes dopte. En dan moet je uitgerekend een beroep doen op je moeder. Lekker hoor. Een half uur later verscheen haar moeder.
‘Oh kind. Wat heb ik mij ongerust gemaakt. Maar gelukkig ben je er nog. Ik zei nog tegen pa: “Het had veel erger kunnen aflopen.” Mag je al naar huis?’
‘Mam. Alsjeblieft. Doe niet zo melodramatisch. Ik heb een ongelukje gehad en ja dat is vervelend. Maar ik ben er nog.’
Ze zag dat haar moeder wilde reageren, maar gelukkig kwam de arts binnen. ‘Je mag gaan. Maar denk erom; niet autorijden.’
Ze lachte. ‘Mijn chauffeur zit daar.’
‘Hier is de envelop met alle gegevens. Die moet je in Nederland afgeven. En je weet het hè? Binnen drie dagen melden in het ziekenhuis. Anders loop je kans op een infectie.’
Christa stond op van haar bed. Keek de kamer nog een keer rond. Hier had ze een week van haar leven doorgebracht. Volledige verzorging. Airconditioning. Aardig personeel en een heel vriendelijke en behulpzame dokter. Dat had ze niet verwacht van een Frans ziekenhuis.
‘Kom, op naar de camping,’ zei ze tegen haar moeder. ‘We moeten de tent nog inpakken.’
*****
Roderik bladerde nog een keer door het dossier van Yourki Bouw. De oogst was mager. Maar gelukkig had hij iets gevonden. Daarmee zou hij ze om de oren slaan. Straks zou hij met Patrick overleggen over zijn bevindingen. Hopelijk had die ook nog wat op te merken, anders zou het wel een heel licht dossier worden om een onvoldoende op te geven. Dat het geen voldoende kon worden, daar was hij nog steeds van overtuigd. Hij nam een paar bladzijden uit het dossier van Yourki Bouw. Liep naar het kopieerapparaat. Toen Patrick even later wegliep voor een toiletbezoek, stopte Roderik een A4’tje in zijn tas. Hij keek op zijn horloge; half vijf. Tijd om af te ronden. Vanavond was een belangrijke biljartwedstrijd en als hij goed zijn best deed, dan kon hij misschien wel periodekampioen worden.
Lees hier aflevering 11 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 10 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 9 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 8 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 7 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 6 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 5 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 4 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 3 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 2 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 1 van Rumoer in de maatschap 2016
Geef een reactie