Roderik gaf een stoot met zijn keu. Zijn witte bal tikte de rode zachtjes aan. ‘Ben je al wat wijzer geworden?’ vroeg Koen. ‘Nee, nog niet echt’, zei Roderik.
‘Misschien is er uiteindelijk toch niets aan de hand. En falen jullie systemen. Je weet hoe ik erover denk.’
‘Ja, ja. Ik weet dat je niets moet hebben van een Belastingdienst die steeds meer zaken digitaal afhandelt. Jij bent van het papier. De rest is volgens jou altijd te manipuleren.’
‘Jij mag.’
Koen tikte de gele bal. Op een haar na miste hij de rode.
‘Gewonnen!’ riep Roderik. ‘Zullen we een biertje drinken?’
Even later zaten ze aan de bar en bestelden een bier.
‘Wel bijzonder dat we vandaag allebei bij hetzelfde bedrijf waren.’ Koen nam een slok van zijn bier.
‘Ja. Waarbij ik maar aangeef dat ik geen goede hoogte krijg van het kantoor. Het lijkt wel of ze iets willen verbergen zonder dat ze er zelf van op de hoogte zijn.’
Koen moest grinniken. ‘Wat is dat nou voor geneuzel. Heb je teveel drank op of zo?’
‘Nee. Ik vind ze naïef. Neem nu zo jongen als die Turk. Hij is zo behulpzaam. Volgens mij heeft hij echt niet door wat er aan de hand is.’
Koen hief zijn hand op. ‘Je bent racistisch, Roderik. Of iemand wel of niet goed is, heeft niets te maken met zijn afkomst.’
‘Je kent mijn mening. Ik kijk er anders tegenaan. Het zijn allemaal gelukzoekers. Laat hem maar in zijn eigen land voor accountant spelen.’
‘Wat is dat nou voor dom gepraat? Die jongen woont misschien al wel sinds zijn geboorte in Nederland. Dan is hij toch Nederlander?’
‘Volgens mij heeft hij een dubbel paspoort. Dus niet voor Nederland gekozen. Dus geen Nederlander en daardoor niet geschikt om accountant in Nederland te zijn. Ik spreek uit ervaring. Als ik bij een kantoor met buitenlandse vennoot moet toetsen constateer ik meer onregelmatigheden.’
‘Dat zeg je ook van vrouwen.’
‘Ja, je weet dat ik er ook geen voorstander van ben dat vrouwen vennoot worden. Als puntje bij het paaltje komt, kiezen ze toch voor hun gezin.’
‘Wat is dat nu weer voor onzin? Je bent niet eens getrouwd.’
Roderik nam nog een slok bier. Hij luisterde niet meer naar Koen. Dat had toch geen zin meer. Als het over buitenlanders en vrouwen ging, werden ze het toch niet eens met elkaar. Dat was anders als het over het handhaven van de wet ging. Dan zaten Koen en hij meestal op een lijn. Hoewel hij af en toe vond dat Koen te positief dacht over de zegeningen van de digitale wereld. Wat hen echt samendreef was de passie voor biljarten. Daarin waren ze aan elkaar gewaagd.
Koen leek ook door te hebben dat het geen zin meer had om verder met Roderik in discussie te gaan. Hij roerde een ander onderwerp aan. ‘Besteden jullie als toetsers ook aandacht aan fiscale zaken?’
‘Niet echt. Natuurlijk letten we wel op of er een controleberekening omzetbelasting is gemaakt. Maar of een fiscale positie wel juist is weergegeven dat is niet iets waar wij meteen op letten. ‘
‘Ik blijf het toch een beetje raar vinden. Heel veel accountants bemoeien zich met allerhande fiscale zaken en jullie besteden er nauwelijks aandacht aan.’
Roderik lachte. ‘Daarvoor hebben jullie toch Horizontaal Toezicht? Daarbij maken jullie toch afspraken over de manier waarop de accountant moet omgaan met fiscale zaken? Als de accountant iets niet zeker weet, dan moet hij toch met jullie in overleg?’
‘Dat is nu vaak het probleem. Die accountants weten vaak helemaal niet dat er sprake is van een situatie waarin overleg wenselijk is. Ze hebben gewoon te weinig verstand van fiscale zaken.’
‘Nou, dan begrijp ik niet dat jullie met die accountants in zee gaan. Als ze van iets te weinig verstand hebben dan sluit je toch geen convenant Horizontaal Toezicht?’
‘Je snapt het niet. Wij moeten bezuinigen. En een accountant kunnen we aanpakken als hij zich niet aan de afspraken houdt. Horizontaal Toezicht is gewoon een ordinaire bezuinigingsmaatregel. Althans, zo denk ik erover. Die hoge pieten in Den Haag hebben daar een heel andere kijk op. Die praten over vertrouwen. Maar neem van mij aan. We laten jaarlijks vier miljard aan belastingopbrengsten liggen en dat komt mede door de ondeskundigheid van de accountant.’
Roderik liet de woorden van Koen op zich inwerken. Hij kende de frustratie van Koen. Ook hij moest steeds meer doen in minder tijd. Hij wist dat Koen er van baalde dat hij niet alle signalen kon opvolgen. Maar Roderik vroeg zich ook hier af of dat niet mede de schuld was van al die automatisering. Waarom deden ze het niet zoals vroeger? Iedere vijf jaar de ondernemer bezoeken. Dat hield de markt scherp.
‘Ik ga naar huis. Zien we elkaar morgen weer?’ vroeg Roderik.
‘Nee, wij hebben onze controle afgerond. Nu moet ik aan de slag met schrijven van een rapport. Maar dat duurt nog wel drie tot vier weken. Ik heb genoeg dossiers op mijn bureau liggen. Bel je me nog wel even als je iets weet?’
Lees hier aflevering 7 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 6 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 5 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 4 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 3 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 2 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 1 van Rumoer in de maatschap 2016
Geef een antwoord