Een man die via via eigenaar is van een BV en daarnaast vennoot is bij een accountantskantoor, moet voor het beveiligen van zijn woning alsnog belasting afdragen. Die kosten van een slordige € 73.000 zijn betaald door de BV, maar horen wel degelijk bij het loon, oordeelt de rechtbank.
De man verhuist in 2013 en laat in het nieuwe huis een werkkamer inrichten voor een bedrag van ruim € 61.000: er worden op maat gemaakte inbouwkasten en lambrisering, een bureau en een vergadertafel aangeschaft. De BV neemt die kosten voor haar rekening. Het thuiskantoor van de accountant ligt op de begane grond, heeft tuindeuren en is via een tussendeur afgescheiden van het woongedeelte. De BV betaalt ook uitgaven voor beveiligingsmaatregelen: € 42.640 in 2013 en € 30.896 in 2014.
Bedreiging
De achtergrond daarvan is dat de dga annex accountant in 2020 is bedreigd door een arbeidsongeschikte voormalig cliënt, die vond dat hij verkeerd was geadviseerd rondom het verzekeren tegen arbeidsongeschiktheid. Daarom zijn onder meer inbraaksignalering via gronddetectie, vingerscans, een beheercomputer, rookmelders en een video-observatiesysteem geïnstalleerd. In de offerte staat dat de verdeling van de facturatie tussen bedrijf en privé in nader overleg geschiedt.
Privévoordeel
De Belastingdienst legt na een boekencontrole een naheffingsaanslag op: de kosten met betrekking tot de werkkamer hadden tot het loon gerekend moeten worden. De beveiligingsmaatregelen zijn aan de eigen woning van de dga getroffen en dus is volgens de fiscus (mede) sprake van een privévoordeel. Van een vrije verstrekking is geen sprake, wat de BV betwist: op grond van de oude regeling voor werkkosten – waar een werkgever tijdens een overgangsperiode van vier jaar na invoering van de werkkkostenregeling in 2011 nog voor kon kiezen – horen verstrekkingen die naar algemene maatschappelijke opvattingen niet als beloningsvoordeel worden ervaren, niet tot het loon.
Niet ongebruikelijk
Maar daar is de rechter het niet mee eens: het gaat om beveiligingsmaatregelen die niet ongebruikelijk zijn voor een woning. ‘Van de verstrekking van dergelijke beveiligingsmaatregelen kan daarom niet worden gezegd dat deze naar maatschappelijke opvattingen niet als beloningsvoordeel worden ervaren. Het enkele feit dat verweerder een deel ervan als vrije verstrekking heeft aangemerkt doet daar niet aan af.’ Bovendien zijn de uitgaven niet vooraf aangemerkt als loonbestanddelen die onder de werkkostenregeling vallen. ‘Ook in zoverre kon eiseres de loonheffingen niet achterwege laten.’
Inrichting ook loon
Kunnen de inrichtingskosten dan wel – eveneens volgens het overgangsrecht – onder de werkkostenregeling worden gebracht? Nee, want de werkkamer heeft geen eisen sanitair en voldoet alleen daarom al niet aan het zelfstandigheidscriterium. Daarnaast heeft de BV ook hier de kosten niet tijdig aangewezen als loonbestanddelen die onder de werkkostenregeling vallen.
De boete gaat wel van tafel, omdat de fiscus niet kan aantonen dat er sprake is van opzet of grove schuld. ‘Ook het feit dat [de dga/accountant] fiscale kennis heeft is onvoldoende, te meer omdat [hij] in de onderhavige tijdvakken geen bestuurder van eiseres (de BV, red.) was. De BV krijgt nog een immateriële schadevergoeding wegens het overschrijden van de redelijke termijn.
Geef een reactie