Marco Meerman had het niet meer. Zojuist had hij het bericht gekregen dat hij snel over de brug moest komen, voordat er nog meer bijzondere gebeurtenissen met zijn fietsen zouden plaatsvinden. Hij sloeg zichzelf voor de kop. Hoe had hij zo stom kunnen zijn om met die Chinezen in zee te gaan?
Het leek een mooie deal. Maar nu vroegen ze aan hem om te leveren. Het had zo aantrekkelijk geleken toen hij in China was. Nu vroeg hij zich echter af of hij het allemaal wel goed had begrepen. Zijn tussenpersoon in China had alles voor hem vertaald naar het Engels en steeds had hij ‘ja’ geknikt. Een veel hogere marge. J, dat stond hem ook wel aan. Wel had hij zich steeds afgevraagd of hij nu in de maling werd genomen of niet. Die Chinezen moesten iedere keer heel hard lachen.
Maar nu vroegen ze geld terug. In bitcoins. Maar hij had helemaal geen bitcoins-rekening. Hij wist niet eens hoe hij die diende aan te maken. ‘Vertel het verder aan niemand’, hadden ze hem nog geappt. ‘Over een week willen we de eerste overboeking zien. Zoniet dan bent u verantwoordelijk voor de slachtoffers.’
Hij liep rondjes door zijn magazijn. Hoopte zo een oplossing te vinden. Maar er schoot hem geen een te binnen. Tenslotte ging hij naar zijn kantoor. Sloeg zijn laptop open. Opende Google en typte ‘Bitcoin’ in. Hij schrok van het aantal resultaten. Hoe moest hij hier ooit wijs uit worden?
Zou hij Paula om advies moeten vragen? Die zou als jonge accountant vast wel iets weten van bitcoin. Maar die zou ook onmiddellijk vragen wat hij daar nu mee moest. Wat voor antwoord zou hij dan moeten geven? ‘
Dat die Chinezen al zo snel geld wilde zien. Dat had hij niet verwacht. Hij dacht dat het nog jaren zou duren voordat ze zich zouden melden. Niet nu. Op zo’n korte termijn. Wat stom van hem. Hij had zich veel meer in de kleine letters moeten verdiepen. Ook al was het Chinees. Nu moest hij op zoek naar een oplossing. Het was tenslotte al de tweede waarschuwing.
*****
‘Ik ben blij dat je tegenwoordig weer wat vrolijker bent,’ zei de man van Joke. ‘En je eet ook weer wat vaker mee. Dat is wel zo gezellig voor mij en de kinderen.’
Joke vleide haar hoofd tegen de borstkas van haar man aan. ‘Dank je.’ Ze genoot even van het moment. Straks aan tafel zou ieder kind weer zijn eigen aandacht opeisen. ‘Mama. Moet je eens horen. Wat ik vandaag heb gedaan op school…’
‘Jij hebt nu al lang genoeg gepraat met mama. Nu ben ik aan de beurt.’
Waarbij ze moest opletten dat ze alle kinderen voldoende aandacht schonk. Niet ieder kind kwam automatisch voor zichzelf op. Soms lijkt het net een maatschap, dacht Joke. Ook daar moest je opletten dat iedereen aandacht kreeg. Dat gold niet alleen voor het personeel, maar ook voor de individuele vennoten.
Hoewel ze officieel geen voorzitter van de maatschap was, merkte ze wel dat haar mede-vennoten haar die functie steeds meer toedichten nu Schuimstra was overleden. Eerst had ze het maar niets gevonden. Voorzitter van een maatschap zijn, dat vond ze toch echt een mannentaak. Maar Yasin en Karel hadden meerdere malen aangegeven dat zij vonden dat Joke de ‘man’ was die deze functie prima kon invullen. Alleen Daan had daar nogal wat moeite mee gehad. Maar sinds zijn avonturen direct na de begrafenis van Schuimstra had ook hij zich bij haar voorzitterschap van de maatschap neergelegd. Zelf wist ze nog steeds niet of ze wel de geschiktste figuur was. Volgens haar zou Bram het ook prima kunnen. Maar goed, eerst maar eens de resultaten van de DISC-test afwachten. Ze had inmiddels een code van Wouter ontvangen en zou vanavond nog haar test maken.
‘Wat vind je dan anders als verleden jaar?’ vroeg ze haar man. ‘Nou., ik merk dat je er weer meer bij bent. Als je al eens mee at dan was je vaak afwezig en ’s nachts ging je er vaak ook een uurtje uit. Volgens mij om te werken.’
‘Nou, ik werkte niet hoor. Maar ik had vaak rust nodig om na te kunnen denken en in bed was ik alleen maar aan het malen.’
Gelukkig hebben we die hele nalatenschap met John kunnen regelen., dacht Joke. Dat ze daarbij afscheid had moeten nemen van Paul en Joop was een bijkomstig gevolg. Hoe zij met hun drieën een van de vrouwen van Schuimstra een rad voor ogen hadden gedraaid vond ze nog altijd onuitstaanbaar.
‘Ik ben in ieder geval blij dat ik mijn oude Joke weer terugheb,’ zei haar man. ‘Niet om de harmonie te verstoren, maar gaat nu alles goed in de maatschap?’
Lees hier aflevering 18 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 17 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 16 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 15 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 14 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 13 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 12 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 11 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 10 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 9 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 8 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 7 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 6 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 5 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 4 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 3 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 2 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 1 van Rumoer in de maatschap 2016
Geef een reactie