‘Ben je er laatst nog uitgekomen?’ vroeg Yasin aan Paula.
‘Nee, ik denk dat ik maar eens met Meerman moet gaan praten. Hij zal er wel een verklaring voor hebben die ik over het hoofd zie.’
‘Lijkt me een goed plan. Maar pas op dat je niet met een kluitje in het riet laat wegsturen. Meerman is een sluwe vos.’
‘Let op je woorden Yasin,’ zei Paula dreigend terwijl ze erbij lachte. ‘Ik ben een robuuste accountant. Althans zo mocht ik mij van mijn opleider noemen. Ik laat mij niet meer om de tuin leiden. Dat die ouderwetse collega’s van mij dat wel laten doen, kan ik niet helpen.’
‘Nu moet jij opletten. Anders dien ik een tuchtklacht tegen je in wegens onprofessioneel gedrag.’
Paula grinnikte, die Yasin, die mocht ze wel als baas. Altijd in voor een geintje.
Paula vroeg zich af of ze lid moest worden van de Young Profs. Op die manier kon ze misschien haar steentje bijdragen aan de ontwikkeling van het accountantsberoep. Iets dat in haar ogen hard nodig was. Als ze de discussies op internet las, dan kreeg ze inderdaad het idee dat het beroep werd gedomineerd door mannen van middelbare leeftijd die niets liever zouden doen dan de klok terugdraaien. Maar daar kon zij niets mee. Zij wilde vooruit. Zo’n discussie over de eed bijvoorbeeld. Ze snapte niet dat haar beroepsgenoten er tegen konden zijn. Zo’n symbool had je vandaag de dag gewoon nodig. Maar ja, probeerde dat maar eens uit te leggen aan oudere collega’s die het al helemaal gemaakt hadden. Laatst had ze op een afdelingsvergadering gevraagd of haar collega’s misschien iets hadden te verbergen als ze zoveel moeite hadden met de eed. Een aantal hadden haar uitgelachen.
‘Zo’n eed is alleen maar voor de bühne. Daar wordt ons beroep echt niet beter van. Weet je? Het is zo’n NBA-dingetje. Bedacht door een stel bureaucraten. Maar als jij je eed wil afleggen, dan moet je dat gewoon doen.’
Een andere bezoeker was hem bijgevallen.
‘Weet je die hele NBA kan me gestolen worden. Ze moeten eens meer opkomen voor de MKB-accountant. Onze prijzen staan onder druk. Iedereen mag tegenwoordig een samenstelverklaring afgeven en wij moeten steeds meer doen. Zogenaamd om de kwaliteit omhoog te krijgen. Nou zeg ik je. Was die kwaliteit vroeger zonder eed zo slecht? Nee, maar die heren daar in Amsterdam die moeten ook wat te doen hebben en dan bedenken ze allemaal nieuwe regeltjes. En zal ik jou eens wat vertellen? Dat doen ze, omdat dat moet van de Big4. Die willen ons allemaal weg hebben. Maar ze vergeten dat zijzelf de oorzaak zijn van al die ellende.’ Applaus volgde.
Toen had de voorzitter ingegrepen. ‘Mijnheer, als accountant mag u veel vinden. Maar u dient wel met respect over uw mede-collega’s te spreken. Zo gaan we hier met elkaar om.’
Ook nu weer applaus alleen wat bescheidener.
‘Maar zoals ik net voorstelde zo gaat het wel. Succes met je eed, meid.’ Opnieuw applaus.
Paula voelde dat ze boos werd. Reden waarom ze maar weer ging zitten. Waar waren haar jonge collega’s? Waarom waren die hier niet aanwezig om een tegengeluid te laten horen? Het ging toch ook om hun toekomst? Teleurgesteld had ze de vergadering verlaten. Toen ze naar haar auto liep klopte iemand op haar schouder.
‘Jan de Vrieze. Mijn complimenten voor zoals je daar stond. Je had helemaal gelijk. Misschien had ik mijn mond ook wel open moeten doen. Maar ja, je wilt het ook gezellig houden op zo’n afdelingsvergadering. We moeten toch met elkaar verder.’
‘Dank u wel,’ had Paula geantwoord.
Daar heb ze wat aan! Dat soort type collega’s die na die tijd hun steun betuigen, maar zelf te laf zijn om hun mond open te doen. Daar gaan we als beroepsgroep zeker de oorlog mee winnen. Misschien was het wel tijd voor een nieuwe beroepsgroep. Van accountants die wel echt voor het vak wilde gaan. Die begrepen dat het accountantsberoep opnieuw moest worden ingericht, wilde het uiteindelijk relevant blijven.
Ze parkeerde haar auto bij het magazijn van Meerman. Stapte uit. Liep naar het gebouw toe en opende de deur. Daarbij liep ze meteen Marco tegen het lijf.
‘Goedemiddag. Ik had nog een paar vragen aan u.’
‘Maar natuurlijk meid, dat mag altijd. Voor iemand zoals jij maak ik altijd tijd vrij.’
Had ze het goed gezien toen ze naar binnen liep? Keek hij geschrokken of had ze zich dat maar verbeeld?
Lees hier aflevering 12 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 11 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 10 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 9 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 8 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 7 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 6 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 5 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 4 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 3 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 2 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 1 van Rumoer in de maatschap 2016
Geef een antwoord