Wouter drukte op enter. Met die handeling hadden alle vennoten van maatschap Irene een uitnodiging ontvangen om de DISC-test te maken. En natuurlijk ook de beoogd vennoot Bram. Na overleg met Joke en Karel hadden ze besloten dat het inderdaad een goed idee zou zijn als iedereen de DISC-test opnieuw zou maken. Als Bram zijn uitkomsten niet wenste te delen, dan zouden ze niet met hem doorgaan.
Maar als Bram dat wel wilde, dan zouden alle andere vennoten ook hun uitkomsten delen met Bram. Zodoende zouden ze vanaf het begin af aan geen geheimen voor elkaar hebben. Wouter had ze gezegd dat een DISC-test geen leugendetector was en aangegeven dat het succes van een leugendetector ook maar relatief is. Sommige mensen geloofden heilig in een leugendetector, maar dat kwam volgens hem vooral door het gebruik daarvan in Amerikaanse films en series zoals Homeland. Wat dat betreft gaf een DISC-test meer zekerheid.
Volgens Wouter had ieder mens geheimen. Geheimen die hij niet wenste of durfde te delen. Daar kon geen test tegenop. Maar een test als DISC gaf wel aan wat de onbewuste gedragspatronen waren van iemand en dat kon al het nodige inzicht of houvast bieden. Iets wat de samenwerking tussen mensen alleen maar hielp.
Wouter dacht na over een presentatie die hij onlangs voor Close5 had gehouden. Close5 was een softwarebedrijf dat accountants met eigentijdse software wilde helpen om hun bedrijfsvoering te vernieuwen. Marketingtaal, volgens Wouter. Want dat wilde iedere softwareleverancier. Iedereen leek op zoek naar de heilige graal in de accountancy. Maar tot nu toe waren de resultaten redelijk beperkt. Vernieuwende businessconcepten was hij nog maar weinig tegengekomen. Iets dat Wouter ook had betoogd op de Close5 bijeenkomst. Na afloop was er iemand naar hem toegekomen die had gezegd dat hij Wouter maar een zuur mannetje vond.
‘U bent altijd kritisch op de accountancybranche. Zelden hoor ik u zeggen dat iets goed gaat. Ook in uw stukjes voor AccountancyToday heeft u het alleen maar over problemen die u signaleert, maar ik herken niets van uw stukjes. Bij ons in de maatschap gaat het juist hartstikke goed. We gaan goed met elkaar om. Kennen geen geheime agenda’s. Zijn tevreden met elkaars prestaties. We hebben nooit, maar dan ook nooit een probleem.’ Wouter had de man even aangekeken.
‘Ik denk dat u dan te feliciteren bent. Wat is de belangrijkste reden dat u het zo goed doet?’
De man die hem had aangesproken bleef even stil. ‘Nou, dat weet ik niet precies. Gewoon respect voor elkaar hebben. Altijd eerlijk zijn. Dat soort dingen.’
‘Dus het geheim van een goede samenwerking is respect hebben, zegt u. Maar hoe creëer je dat dan?’ wilde Wouter weten. Want dit soort opmerkingen had hij al zo vaak gehoord.
‘Ja, dat weet ik ook niet precies. Het is er gewoon.’
‘Onderschrijven jullie het op kantoor dan ook in een gemeenschappelijk visie?’ probeerde Wouter om meer duidelijkheid te scheppen.
‘Visie, visie. Dat is juist het probleem. Daardoor schrijven mensen als u de accountancybranche kapot. Je hebt helemaal geen visie nodig. Iedere ochtend je bed uitgaan en op kantoor het beste doen voor je klanten. Meer is niet nodig. Als wij het op kantoor over visies zouden gaan hebben, dan was het snel afgelopen. Dan zouden we elkaar in de kortste keren de tent uitvechten. Maar als je gaat voor de klant en blij bent met het bedrag dat weer op je rekening wordt bijgeschreven, dan heb je helemaal geen problemen. Dan heb je harmonie. Daar bent u te weinig mee bezig.’
‘Wat vond u dan van mijn lezing?’ Wouter probeerde het nogmaals.
‘Uw lezing?’ de man zuchtte. ‘Veel te zwartgallig. We hoeven helemaal geen keuzes te maken. De softwareleveranciers bedenken heus wel de juiste oplossingen voor kantoren als de onze. Daar hoeven wij ons helemaal niet druk om te maken. Dat ondernemers veeleisender worden? Ik merk er niets van. De enige bedreiging die er is, komt van de beroepsorganisatie. Zij zijn veel te streng. Maar daar hoor ik u nu juist te weinig over.’
‘Wat ziet u dan als grootste bedreiging?’
Wouter genoot wel van gesprekken als deze. Liever iemand die zijn hart luchtte dan een accountant die alles maar voor zoete koek aannam.
‘De grootste bedreiging? Dat is de regelzucht van onze beroepsorganisatie. Als ik het voor het zeggen zou hebben, zou ik gewoon weer een aparte beroepsorganisatie willen hebben voor de MKB-accountants. We hadden nooit moeten fuseren. Die oud-directeur van de NOvAA, die kreeg tenminste nog eens iets voor elkaar in Den Haag. Deze beroepsorganisatie ziet de MKB-accountant helemaal niet meer staan.’
Lees hier aflevering 16 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 15 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 14 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 13 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 12 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 11 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 10 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 9 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 8 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 7 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 6 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 5 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 4 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 3 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 2 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 1 van Rumoer in de maatschap 2016
Geef een reactie