In 2011 nam de internationale carrière van dj Afrojack, artiestennaam van Nick van de Wall, een hoge vlucht. Hij was weinig in Nederland en vroeg zijn belastingadviseur, Ed S uit Veenendaal, om advies. Ed S wende zich tot Frank Butselaar, befaamd fiscalist voor onder meer The Rolling Stones en dj Tiësto. In februari 2012 stuurde Butselaar een memorandum naar Ed S., diens medewerker en de manager van Afrojack.
Constructie
Uit dat memorandum bleek dat Afrojack nog ingeschreven stond als inwoner van Nederland en dat zijn wereldinkomen daarmee in Nederland werd belast met een tarief oplopend tot 52%. Dit kon anders, volgens het memorandum, aangezien de dj zelden in Nederland was en ook weinig binding had met zijn geboorteland. Voorgesteld werd dat Afrojack zou emigreren en zijn (secundaire) banden met Nederland zoveel mogelijk zou beëindigen. Kortom: Afrojack diende ervoor te zorgen dat hij fiscaal geen inwoner meer van Nederland zou zijn, maar ook geen inwoner van de Verenigde Staten, het land waar hij wilde gaan samenwonen met zijn toenmalige vriendin. Hij kon wel in Los Angeles verblijven, maar daar niet meer dan een bepaald aantal dagen per jaar zijn. Op die manier zou hij fiscaal gezien evenmin in dat land een inwoner zijn.
Het plan werd eind maart 2012 per e-mail aan Afrojack voorgelegd. De dj reageerde met: ‘Hoeveel geld scheelt me dit en kan ik na een of twee of 5 jaar gewoon weer integreren?’ Zijn manager antwoordde daarop dat Afrojack dit enige jaren moest volhouden omdat het anders te duur werd. In cc vroeg de manager aan Ed S. te reageren: ‘Ed, is er in algemene zin iets over de “ongeveer besparing” te zeggen, in % bijvoorbeeld?’
Van 52 naar 15%
Ed S. antwoordde Afrojack bijna per ommegaande. ‘Voor wat betreft % is het inderdaad moeilijk aan te geven. Dit hangt af van je tourschema en waar je toch vooral verblijft. Maar ipv 43/52% waar je nu op zit ga je toch met grote stappen naar beneden. Ik dacht begrepen te hebben dat Tiësto uitkomt op 8%. Dat is wel erg laag, maar zeg dat 15% in jou [sic] geval lukt. Dan hebben we het over een hoop geld’. Desgevraagd schreef Ed S. aan de dj dat hij dit op korte termijn in gang kon zetten: ‘Dus bijv. huis verkopen aan je B.V., uitschrijven bij de gemeente, zo weinig mogelijk komen (alleen voor optredens en een keer familiebezoek). Het komt er op neer dat je alle banden verbreekt en dat moet ook blijken uit alles’.
‘Niet telefoonloos’
Twee weken later leek Afrojack toch wat bedenkingen te hebben. Hij schreef aan zijn manager dat hij wel wilde emigreren maar dat hij zijn huis in Spijkenisse wilde hij behouden en maximaal 120 dagen in Nederland zou willen zijn. ‘Ik wil niet huisloos telefoonloos worden’. Aansluitend vond een bijeenkomst plaats met Afrojack waaraan ook Ed S. deelnam. Volgens de belastingadviseur stemde Afrojack tijdens de bijeenkomst in met de nieuwe fiscale structuur en zijn emigratie. Dit wordt ondersteund door een e-mailwisseling tussen Frank Butselaar, de manager en Afrojack. Er was geld nodig voor het opzetten van een trust op Guernsey. Op de vraag van de manager aan Afrojack of hij daarmee instemde, antwoordde de dj: ‘Akkoord, make me dissapear!’
Niet Amerika, niet Nederland
Afrojack vertrok in 2012 uit Nederland. Er werd een C-biljet ingediend voor een buitenlandse belastingplichtige. In de aangifte over 2013 was als woonplaats aangegeven: XXX. En daarmee begonnen de fiscale problemen voor Afrojack. XXX is immers de code voor de belastingplichtige die nergens woonachtig is. Maar een Amerikaanse belastingadviseur liet Butselaar en Ed S. al in januari 2014 weten dat op basis van de daycount, het aantal dagen dat iemand in de Verenigde Staten doorbrengt, Afrojack over 2013 als Amerikaans belastingplichtige zou worden beschouwd. En als Afrojack (desondanks) geen inwoner van de Verenigde Staten was, dan behoorde te worden ingevuld dat hij inwoner was van Nederland.
Close connection
Butselaar was echter een andere mening toegedaan. Hij verwees naar de ‘closer-connection rule’, de regel over de vraag waar een persoon het centrum heeft van zijn sociaal-economisch leven. Butselaar concludeerde dat Afrojack (als particulier) en zijn Nederlandse onderneming belastingplichtig in Nederland zijn en belastingaangifte doen en dat de closer connection rule belangrijker was dan de daycount. Hij adviseerde voor Afrojack een M aangifte te doen voor het hele jaar 2012. Alleen moest in deze aangifte worden aangegeven dat Afrojack een deel binnenlandse en een deel buitenlandse belastingplicht was.
Op 25 april 2014 werd de belastingaangifte van Afrojack ondertekend en op de bus gedaan. In de aangifte werd ervan uitgegaan dat Afrojack was geëmigreerd naar de Verenigde Staten en in elk geval geen inwoner meer was van Nederland. Team Afrojack stelde overigens tegenover de Amerikaanse fiscus dat de dj een band van duurzame aard met Nederland onderhield, wat zou inhouden dat hij fiscaal inwoner van Nederland was.
Is Ed S schuldig?
Maar is Ed S daarmee ook schuldig aan belastingfraude? Justitie vindt van wel en eiste 180 uur werkstraf tegen de belastingadviseur. Maar de rechtbank plaatste een aantal fundamentele kanttekeningen bij het pleidooi van de officier van justitie. Een noodzakelijke voorwaarde om als ‘medepleger’ – in dit geval van belastingfraude – te kunnen worden veroordeeld, is dat de belastingplichtige strafbaar is. Aangezien de zaak tegen Afrojack eerder werd geseponeerd dient Ed S. te worden vrijgesproken. De rechtbank vindt namelijk dat het medeplegen van het doen van onjuiste belastingaangiften niet kan worden bewezen, omdat er geen bewijs is dat Afrojack deze feiten heeft medegepleegd. Daarmee kan ook niet worden bewezen dat Ed S. ‘leiding heeft gegeven’ aan het opzettelijk onjuist invullen van een belastingaangifte.
Daar komt bij dat Ed S. heeft ontkend opzettelijk te hebben gehandeld. Sterker nog, hij heeft er bij Afrojack op 31 maart 2012 op aangedrongen om echt alle banden met Nederland door te snijden. De belastingadviseur kan daarmee niet worden veroordeeld voor een bewust valse aangifte over 2012, ook niet in de wetenschap dat de belastingaangifte in april 2014 is opgemaakt en Ed S op dat moment meer wist over de (feitelijke) situatie van Afrojack in 2012.
Toch schuldig
De aangifte is feitelijk opzettelijk valselijk opgemaakt door een medewerker van het kantoor van Ed S. Hij was betrokken bij de opzet van de constructie op basis waarvan die belastingaangifte werd gedaan. Hij wist dat Frank Butselaar niet oprecht handelde en dat de aangifte dat Afrojack in XXX (ongeacht of dit betekent: in een land dat niet op de landcodelijst staat, of: in geen land) woonde onjuist was, al was het maar in voorwaardelijke zin. Ook zijn opzet is aan het kantoor toe te rekenen. Aldus is bewezen dat het kantoor van Ed S. de verboden gedraging heeft begaan. Ed S. was directielid en deed management en algemene advisering op het gebied van belasting en nationale bedrijfsstructuren. De rechtbank vindt dat Ed S meer had moeten doen om het doen van een valse aangifte te voorkomen.
Naar het oordeel van de rechtbank heeft het kantoor van Ed S zich samen met Ed S zelf schuldig gemaakt aan valsheid in geschrift door voor een van haar cliënten als belastingplichtige de aangiften inkomstenbelasting voor het jaar 2013 valselijk op te maken. Ed S. heeft hieraan feitelijke leiding gegeven door geen maatregelen te nemen ter voorkoming van strafbare feiten, ondanks dat hij daartoe bevoegd en gehouden was. Omdat de redelijke termijn is overschreden en Ed S niet vaker in de fout is gegaan, vindt de rechtbank dat, mede gezien de persoonlijke omstandigheden van Ed S, het opleggen van een straf geen strafrechtelijk doel meer dient. Wel schuldig, niet schoffelen is dus de uitspraak.
Lees hier de uitspraak.
Geef een reactie