Susan vleide zich nog een keer tegen Rick aan. Wat lag die hoekbank toch lekker. Vrijdagavond, de avond waarop ze samen series keken. Drie, vier en heel soms vijf afleveringen achter elkaar. De laatste weken waren ze verslingerd geraakt aan Black Mirror. Een serie die een kijkje geeft in een sterk door technologie gestuurde toekomst. Geen toekomst waar Susan heel erg naar verlangt. Natuurlijk, het is mooi dat ze met behulp van computertechnologie haar werk kan doen. Het zorgt voor veel gemak in haar dagelijkse werkzaamheden. Rick gaf aan dat er een dag zou komen dat mensen met ernstige handletsel geholpen zouden worden met een robothand of -arm en dat er misschien wel compleet nieuwe handen geprint konden worden.
Technologie: de Belastingdienst als supervisor
Het leek Susan een eng idee wanneer technologie alles zou bepalen en je als mens ondergeschikt zou zijn aan die technologie. Soms vroeg Susan zich wel eens af wat ze zou gaan doen wanneer robots haar werk zouden overnemen? Hoe zou haar dag er dan uitzien? Zouden er dan nog fouten worden gemaakt in de administratie? Zou de Belastingdienst een soort supervisor zijn? Alle transacties die met in Nederland woonachtige onderdanen werden gedaan, gemonitord door de Belastingdienst? Zou witwassen nog bestaan in een volledig getechnologiseerde samenleving?
Rick stond op. ‘Wat wil je drinken?’
‘Zeg weet je dat Herman sinds vandaag thuis zit met een burn-out?’
Rick kwam terug met een glas witte wijn en een alcoholvrij biertje. ‘Burn-out dat is nogal heftig. Wat vinden jullie bazen daarvan?’
Te veel geld en te veel computerschermen?
Susan wist dat ze nu op gevaarlijk terrein kwam. Rick heeft zo zijn bedenkingen tegen al die banen waarbij je grotendeels naar een computerscherm zit te kijken en waarmee je ook nog een hoop geld verdient. Volgens Susan valt dat in de accountancy nog wel mee, ze spreekt nog genoeg mensen.
Maar Rick vindt dat accountants veel te veel geld verdienen. ‘Moet je eens kijken in wat voor auto’s jouw bazen rondrijden. Niet normaal.’
Volgens Susan was hij gewoon jaloers. ‘Jij vindt gewoon dat je wordt onderbetaald omdat jij in de zorg werkzaam bent.’
‘Dat heeft er niets mee te maken. Ik vind gewoon dat accountants veel geld verdienen voor het werk dat ze doen. En als het fout gaat geven ze ook nog eens niet thuis. Heel terecht dat er Kamerleden zijn die daar vragen over blijven stellen.’
‘Dus jij vindt dat ik te veel verdien?’ kaatste Susan terug.
‘Nee, dat zeg ik niet. Ik heb het over je bazen. Die verdienen zoveel geld, omdat ze voor jou en andere medewerkers te veel geld vragen aan hun klanten.’
Hoewel Susan het niet met Rick eens is, snapt ze dat Rick wel eens gefrustreerd is over de groeimogelijkheden in zijn salaris. Alles is CAO-gebonden. Of Rick nu wel of niet goed zijn best deed, hard werkt of niet, hij weet nu al wat hij de komende jaren gaat verdienen. Alleen wanneer hij leidinggevende of manager zou worden zijn er nog serieuze groeikansen. Susan maakte wel mee dat zij er in een jaar vijf of tien procent extra loon bijkreeg. Rick vond dat wel leuk voor haar, maar tegelijkertijd vroeg hij zich af of het niet veel gezonder zou zijn wanneer iedereen er ieder jaar ongeveer evenveel bijkreeg.
Economische groei?
‘Jij snapt niets van economie. Willen we het met elkaar beter krijgen dan is groei nodig en door mijn extra salaris, betaal ik weer meer belasting en daar word jij dan weer van betaald.’
Rick was ervan overtuigd dat zo’n onstuitbare drang naar groei ongezond is, met alle gevolgen van dien. Dus als ze het niet goed aanpakte dan zou de burn-out van Herman aanleiding zijn om de rest van de avond te bediscussiëren of economische groei nu wel of niet gezond is. En daar heeft ze op haar vrije vrijdagavond geen zin in. Dus ze was op haar qui-vive.
‘Ik weet dat Els het nogal vervelend vond.’ Ze nam een slok uit haar glas. ‘Is dit die Chardonnay die we mee hebben genomen uit Frankrijk?’
‘Nogal wiedes. Els ziet gewoon dat er een inkomensbron wegvalt. Maar welke maatregelen neemt ze om te voorkomen dat het gebeurt?
‘Rick ik heb hier geen zin in! Net alsof er bij jullie op het werk nooit iemand ziek wordt omdat het hem of haar te veel wordt.’
Rick keek haar schuldbewust aan. ‘Sorry, ik draaf weer door. Het is onze vrije avond, laten we maar verder gaan Netflixen.’
Vaker burn-outs in accountancy?
’s Avonds in bed kwam de burn-out van Herman nog weer even terug. Kwamen burn-outs nu echt vaker voor in de accountancy? Is het een probleem van veel jonge volwassenen? Een gevolg van de keuzestress? Er kon zoveel en sommige van haar collega’s en vriendinnen waren altijd bang het verkeerde te kiezen. Of het nu ging om een vakantie, actief of luieren aan zee? In Nederland of toch die unieke trektochtervaring in Nepal? Over de partnerkeuze, wanneer weet je nu of het de ware was? Een vriendin van haar was na één jaar huwelijk gescheiden. ‘Ja, we waren uit elkaar gegroeid. Toch verkeerd gekozen.’ Was de roze wolk binnen een jaar ontploft? Een andere vriendin had er naar twee jaar de brui aangegeven. Ze was net moeder geworden en had ontdekt dat haar man meer om zijn werk dan om het kind leek te geven. Dat wilde ze haar kind niet aandoen, dus had ze besloten te scheiden. Susan keek naar Rick. Zou er een moment kunnen komen dat ze niet meer met hem wilde samenleven? Ja, als hij geweld zou gebruiken. Maar Rick verafschuwde geweld, dus dat risico kon ze uitsluiten. Maar die burn-out van Herman: was dat nu een gevolg van het werk of speelde er andere dingen mee? Ze moest Herman morgen maar een kaartje sturen.
Jan Wietsma
Lees hier alle afleveringen
Aflevering 1. Professional in de knel: Maar toch kies ik nu voor mijn kind
Aflevering 2. Bepalingen NV-COS 240. Even vroeg ze zich af of ….
Aflevering 3. Eerst de jaarrekening, daarna praten we wel verder
Aflevering 4. Ambitie en generaties
Aflevering 5. Vriend…?
Aflevering 6: Burn-out
Aflevering 7. ‘Sinds kort ben je miljonair. Op papier dan…’
Aflevering 8. Virus
Aflevering 9. As good as new, maar waar vandaan?
Aflevering 10: Filewerkzaamheden
Aflevering 11. Moreel kompas
Aflevering 12. De drie A’s, overgewaardeerd?
Geef een reactie