‘Els zal zo wel komen,’ Susan liep achter Dimitri aan. Hij opende de deur van zijn werkkamer en wees Susan een stoel aan ‘Ga zitten, wat wil je drinken?’
‘Doe maar een rooibosthee’
Susan keek de kamer rond. Aan de muur posters met stills uit de film ABBA. Toen was ze nog niet eens geboren. Wat bezielde iemand van midden vijftig om een werkkamer in te richten alsof het een tienerkamer was. Het was wel stijlvoller ingericht, maar die posters met een bevallige blonde en donkere vrouw. Nee, ze kon zich daar niets bij voorstellen. Als Rick het ooit in zijn hoofd zou krijgen om posters uit zijn jeugd op te hangen dan zou ze hem onmiddellijk naar de psychiater sturen. Ze dacht na over de posters die Rick vroeger op zijn kamer zou hebben gehangen. Vast iets van Nirvana en de Manic Street Preachers. Met vrouwenpop had Rick niets, alhoewel hij wel vele uren met Tomb Raider doorbracht in zijn volledig duister gemaakte slaapkamer die hij had omgedoopt tot Gamingroom bewoond door Stormmaster23.
‘Mijn rickname’ zei hij toen Susan hem de eerste keer ontmoette. Susan moest even na denken voordat de woordspeling tot haar doordrong. ‘R is N?’ had ze geantwoord.
Els en Dimitri kwamen tegelijk de kamer binnen.
‘Ik heb haar direct gevraagd wat ze wilde drinken. Dat is wel zo efficiënt want jullie zijn dure rakkers.’ Susan liet een flauwe glimlach zien.
Altijd weer die flauwe accountantsgrapjes, dacht Susan. Waar je ook kwam er was altijd wel iemand die een zogenaamd grappig bedoelde opmerking maakte over haar uurtarief.
Susan pakte haar tas en deelde drie setjes uit met de jaarrekening van Dimitri Holding en de daarbij horende ondernemingen.
‘Ik heb ze ook al per mail gestuurd. Maar jij gaf aan dat jij het plezierig vond om ze tijdens de bespreking ook nog op papier te hebben.’
‘Fijn dat je dat onthouden hebt. Ik vind het altijd lastig als die getallen alleen maar zichtbaar zijn op een scherm. Nu kan ik nog eens lekker bladeren als ik iets wil checken. Dat gaat toch een stuk lastiger op het beeldscherm.’
‘Ik kan je feliciteren Dimitri,’ zei Els. ‘Sinds kort ben je miljonair. Op papier dan.’
‘Nou je hebt ook een aardig saldo op de bank staan,’ voegde Susan toe.
‘Ja, maar dat heb ik nodig om te kunnen ondernemen. Cash is king. Dat heb ik de afgelopen jaren wel gemerkt. Er is bijna geen bank meer die een ondernemer nog een krediet wil verstrekken als het even tegenzit. Ze draaien onmiddellijk de kraan dicht. Maar dat biedt natuurlijk weer kansen voor mij. Maar ik neem aan dat jullie hier niet zijn gekomen om mij te vertellen dat ik miljonair ben en binnenkort in de Quote 500 kom te staan.’
Daarna lichtte Susan de jaarrekening toe. Eerst zag ze daar wel tegenop, maar Els had aangeven dat ze vond dat Susan dat nu wel zou moeten kunnen. ‘Toen ik zo oud was als jou gaf ik al advies.’ Ze legde Dimitri uit hoe de consolidatie tot stond was gekomen en wat de fiscale consequenties zijn van de verkoop van twee aandelenpakketten. ‘Daarvoor geldt de deelnemingsvrijstelling.’ Maar ja, dat zou die Dimitri natuurlijk zelf ook wel weten. Hij is niet voor niets zakenman en dan weet hij ook wel wat de fiscale gevolgen zijn van de acties die hij onderneemt. Maar Dimitri keek haar aan alsof hij van niets wist en vroeg of ze dat eens kon uitleggen. Hoe zat dat nu ook alweer precies en ze voelde zich warm worden, gelukkig schoot Els te hulp en vijf minuten later barstte Dimitri in lachen ui. ‘Prima, prima je bent geslaagd voor je examen.’
Nadat Dimitri nog een rondje koffie schonk ging het gesprek over de toekomstplannen van Dimitri. Daarbij nam Els het voortouw en dat vond Susan wel zo prettig.
‘Je had plannen met Afrika?’ peilde Els.
‘Nou, niet direct. Maar ik kwam dus iemand tegen. Toevallig iemand die ik ook nog uit mijn jeugd ken en die veel doet in Afrika. Hij houdt allerlei lezingen over de kansen in Afrika en na afloop zijn er dan altijd wel investeerders of beleggers die met hem in zee willen gaan. Volgens hem, Jan heet die, biedt de manier waarop ik zakendoe ook veel kansen en kan ik met minder werken, veel meer geld verdienen. Maar ik weet het nog niet. Ik heb me er eigenlijk nog niet verder in verdiept. De laatste keer dat ik er mee bezig ben geweest was toen Susan erbij was. Maar Jan appt mij nu wel iedere keer dat ik op moet schieten, want anders gaat hij met iemand anders in zee.’
Zoals te verwachten gaf Els de raad dat Dimitri zich niet onder druk moest laten zetten en dat het niet zo verstandig was om zaken te doen met een continent of land waarmee je nog geen ervaring hebt.
‘Weet je al om welk land of landen het gaat?’
‘Volgens mij Kenia. Dat land schijnt nogal booming te zijn, om bij de woorden van Jan te blijven’
Ze spraken af dat Dimitri aan Jan zou vragen om zijn plannen op papier te zetten. Op basis daarvan zou Els dan aangeven of het wel of niet zinvol is om serieus op de plannen van Jan in te gaan en natuurlijk kan Dimitri altijd een beroep doen op Susan wanneer de plannen concreter worden. Dimitri gaf aan dat hij ook drukdoende is met het nemen van een belang in een energiecoöperatie. ‘Let op mijn woorden. Kleinschalige, duurzame energieopwekking heeft de toekomst. Die akkoorden die in Parijs zijn gesloten bieden zoveel kansen voor ondernemers om geld te verdienen. Je moet het alleen wel willen zien. Maar ja, zo heb ik altijd mijn geld verdiend.’/
Jan Wietsma
Lees hier de eerdere afleveringen
Lees hier alle afleveringen
Aflevering 1. Professional in de knel: Maar toch kies ik nu voor mijn kind
Aflevering 2. Bepalingen NV-COS 240. Even vroeg ze zich af of ….
Aflevering 3. Eerst de jaarrekening, daarna praten we wel verder
Aflevering 4. Ambitie en generaties
Aflevering 5. Vriend…?
Aflevering 6: Burn-out
Aflevering 7. ‘Sinds kort ben je miljonair. Op papier dan…’
Aflevering 8. Virus
Aflevering 9. As good as new, maar waar vandaan?
Aflevering 10: Filewerkzaamheden
Aflevering 11. Moreel kompas
Aflevering 12. De drie A’s, overgewaardeerd?
Geef een reactie