Nieuw convenant over extraterritoriale kosten tussen uitzendbranche en Belastingdienst

In het convenant tussen de Belastingdienst en de uitzendbranche hebben partijen afgesproken hoe de bewijslast eenduidiger is te maken bij de uitvoering van fiscale wet- en regelgeving rond het werken met arbeidsmigranten. 

In het convenant zijn afspraken opgenomen over de extraterritoriale kosten van uitzendkrachten die buiten het land van herkomst werken, de ET-regeling. Het convenant geeft de uitzendwerkgever handvatten om de wet- en regelgeving correct toe te passen. 

Het vorige convenant is in 2011 voor het laatst gesloten en het was tijd voor een update. Als je de afspraken in het convenant hanteert en daar op de juiste wijze naar handelt, kun je de ET-regeling toepassen.

Fiscale behandeling ET-kosten

De annex, behorend bij het convenant tussen de Belastingdienst en de uitzendbranche, heeft betrekking op de fiscale behandeling van extraterritoriale kosten (ET-kosten) van een werknemer die werkzaam is op basis van een uitzendovereenkomst (uitzendkracht). 

Gerichte vrijstelling

Uitzendkrachten die in het kader van de dienstbetrekking tijdelijk naar het buitenland of naar Nederland worden uitgezonden om te werken, krijgen vaak een vergoeding, verstrekking of terbeschikkingstelling voor de extra kosten van dat verblijf buiten het land van herkomst, de zogenoemde ET-kosten. Onder voorwaarden geldt voor de vergoeding van deze kosten een gerichte vrijstelling.

Om de gerichte vrijstelling voor ET-kosten toe te kunnen passen, moet sprake zijn van een werknemer die tijdelijk verblijft buiten het land van herkomst in het kader van de dienstbetrekking. 

Tijdelijk verblijf

Het is voor de Belastingdienst voldoende aannemelijk dat sprake is van tijdelijk verblijf buiten het land van herkomst in het kader van de dienstbetrekking en van het hebben van een woonplaats in het land van herkomst als cumulatief aan de volgende voorwaarden is voldaan: 

1. De uitzendkracht is geworven door een buitenlands wervingsbureau of een buitenlandse vestiging van de in Nederland gevestigde uitzendonderneming, dat is gevestigd in (de landenregio van) zijn land van herkomst en de uitzendkracht staat vermeld op de wervingslijst; en
2. De uitzendkracht heeft een buitenlands woonadres dat ligt in de landenregio van werving; en
3. De in Nederland gevestigde uitzendonderneming sluit met de uitzendkracht een arbeidsovereenkomst: die het buitenlandse woonadres vermeldt en waarop het Nederlandse recht van toepassing is en die een uitzendbeding bevat of voor bepaalde tijd wordt afgesloten. Een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd voldoet ook, als die direct aansluitend op een arbeidsovereenkomst met uitzendbeding of voor bepaalde tijd wordt afgesloten, en voor het overige aan genoemde voorwaarden voldoet; en
4. Met de uitzendkracht zijn conform de ABU- of NBBU-cao voor Uitzendkrachten arbeidsvoorwaarden afgesproken die alleen gelden voor de niet-permanent in Nederland woonachtige uitzendkracht die door, of in opdracht van de uitzendonderneming buiten Nederland is geworven, met uitzondering van de uitzendkracht die grensarbeider is en zijn permanente thuisadres in België of Duitsland heeft en werkt in Nederland. Dit wordt vastgelegd in de arbeidsovereenkomst; en
5. De in Nederland gevestigde uitzendonderneming biedt in het uitzendtijdvak een Nederlandse zorgverzekering aan de uitzendkracht aan. Dit blijkt uit een mantelovereenkomst tussen de uitzendonderneming met een zorgverzekeraar en – daarnaast – de personeelsvoorwaarden van de uitzendonderneming, waarin de uitzendkracht op de mogelijkheid van dit aanbod is gewezen; en een van de voorwaarden:
6. A. De in Nederland gevestigde uitzendonderneming heeft in het uitzendtijdvak de huisvesting georganiseerd. Dit blijkt uit een bewonerslijst; of 
   B. De in Nederland gevestigde uitzendonderneming heeft in het uitzendtijdvak vervoer van en naar het land van herkomst georganiseerd. Dit blijkt uit een vervoersregistratie.

Voorbeelden van ET-kosten zijn vervoer, dubbele huisvestingskosten en levensonderhoud.

Aannemelijk maken

Het is aan de uitzendonderneming om de kosten die hij aan de uitzendkracht vergoedt aannemelijk te maken. Als de uitzendonderneming bijvoorbeeld huisvesting of vervoer verstrekt, dan maakt de uitzendkracht daarvoor geen kosten en kan voor huisvesting of vervoer geen gericht vrijgestelde vergoeding worden gegeven. De uitzendonderneming bewaart van de kosten van de vergoedingen bewijsstukken in de (loon)administratie.

Meer informatie: Convenant tussen de Belastingdienst en de uitzendbranche