Onbekend nummer. Els drukte hem weg met een ‘Kan ik je later bellen’ bericht. Ze was verwikkeld in een stevige discussie met Johannes en Hein over het al dan niet aantrekken van een ZZP’er als tijdelijk vervanger voor Herman. Volgens de bedrijfsarts kon het nog wel een halfjaar duren voordat Herman terug zou komen. Hoewel hij niet teveel over de oorzaken kon vertellen, was het zijn dringende advies aan Els om toch meer aandacht te hebben voor de werkdruk op het kantoor. ‘En jullie zijn niet de enige organisatie waar dit speelt. In nagenoeg elke sector waar sprake is van professionele dienstverlening zie ik dezelfde patronen. Medewerkers die de hele dag met hun werk bezig zijn.’
Daarna legde hij uit dat werkdruk niet alleen ontstond doordat medewerkers veel uren maakten. Het had ook te maken met verwachtingen. Verwachtingen van bazen, collega’s, klanten, partners, de sociale omgeving. Dat zorgt ervoor dat heel veel levens tegenwoordig ervaren worden als in een hogedrukpan. Er is simpelweg geen ontsnappen meer aan, je wordt geleefd, in plaats dat je zelf nog de mogelijkheden hebt om je eigen leven te leiden. Natuurlijk hoeft het leven geen continu feest te zijn. Maar als je kijkt naar het leven van bijvoorbeeld Avici dan zag je bij hem ook dat hij uiteindelijk onderuit ging aan de talloze verwachtingen. Met in dit geval als gevolg het tragische besluit om er dan zelf maar een eind aan te maken. Volgens de bedrijfsarts overschatten managers en teamleiders het zelfregulerend vermogen van jongere medewerkers. Er is wel aandacht voor het enthousiasme, de inzet en de leergierigheid. Maar er is te weinig aandacht voor de onzekerheid waarmee een jongvolwassene ook te dealen heeft. Ze zijn allemaal nog drukdoende met het ontwikkelen van hun identiteit en dat proces is pas rond hun 30e levensjaar afgerond. Daarbij vinden ze het Whatsappje dat jij op zaterdagavond stuurt net zo belangrijk als een Whatsappje dat ze van hun moeder op hetzelfde moment krijgen. Ze willen beiden niet teleurstellen, dus reageren ze meteen. Als je dan ook nog eens perfectionistisch bent, zoals Herman dan is het niet de vraag of de bom een keer barst, maar wanneer deze barst? Daarom is het belangrijk dat organisaties waar professionele dienstverlening een rol speelt meer aandacht hebben voor werkdruk.
Els luisterde aandachtig naar zijn telefonisch betoog en ze begreep de essentie ook wel. Maar ze had nu niet het idee dat er bij hun op kantoor zoveel mis was. Ja, natuurlijk moest er wel eens een keer worden doorgewerkt als er een deadline voor een jaarrekening naderde. Maar van structureel overwerk, daarvan was bij hun toch geen sprake. Toen ze dit aan de bedrijfsarts voorlegde reageerde die dat werkdruk en overwerk niet zo heel veel met elkaar te maken hebben. ‘Het gaat om het totaal van factoren, zoals ik al opmerkte. Zijn medewerkers op een vrije dag ook echt vrij of wordt er dan toch verwacht dat ze nog wel een mail beantwoorden? Daarom adviseer ik ook altijd dat op vrijdagmiddag geen mails of apps meer te versturen naar medewerkers, die blijven daar in hun brein toch het hele weekend mee bezig. Natuurlijk zijn er mensen die werk en privé heel goed kunnen scheiden, maar in mijn praktijk zie ik toch dat veel jongvolwassenen hier moeite mee hebben. Dus mijn advies aan jullie organisatie is: maak werkdruk bespreekbaar. Vraag eens wanneer mensen werkdruk ervaren, wat jullie eraan kunnen doen. Kortom, agendeer werkdruk. Goed voor jullie organisatie en voor het welzijn van Nederland.’
Els had het nog niet aangedurfd om dit thema in de vennotenvergadering aan de orde te stellen. Johannes zou waarschijnlijk furieus reageren. Die vond toch al dat de jongere generatie een verwende generatie was.
‘Weet je wel hoeveel geld zo’n ZZP’er kost. Ik ga toch niet mijn portemonnee trekken voor zo’n snoeshaan die twee keer zoveel kost als een medewerker bij ons op kantoor terwijl hij hetzelfde kan. Ik snap ook niet dat de beroepsorganisatie hier geen paal en perk aan stelt. Met elkaar maken we markt kapot en als ik nu een ZZP’er aanneem dan wil straks de helft van het kantoor ook ZZP’er worden. Daar gaat onze winst.’ Johannes was weer eens op dreef.
‘Zullen we eerst maar eens een kop koffie halen?’ stelde Hein voor. ‘Dat is goed. Dan kan ik meteen even een telefoontje plegen,’ reageerde Els. Ze belde het nummer dat ze zojuist had weggedrukt en wachtte tot de telefoon overging. Benieuwd wie het was. Ze keek naar buiten, zag een moeder met twee kleine kinderen een kinderwagen duwen. Dat is nog een heel georganiseer. Zou zo’n vrouw nu ook werken of zou die fulltime moeder zijn? Niets voor haar. Ze was blij dat ze geen kinderen had. ‘Handenbinders’, had haar moeder eens een keer gezegd toen ze het keer over kinderen krijgen hadden. ‘Je bent er de hele dag mee bezig en je krijgt er nog niets voor terug ook.’
Ze wilde net de verbinding verbreken toen ze een stem hoorde. ‘Ja mevrouw Grotenhoef, u spreekt hier met Jan Janssens. Wat goed dat u belt. Zeg ik, waar ik benieuwd naar ben is: heeft u die mail die ik u laatst heb gestuurd ook ontvangen?’
Jan Wietsma
Lees hier alle eerdere afleveringen
Aflevering 1. Professional in de knel: Maar toch kies ik nu voor mijn kind
Aflevering 2. Bepalingen NV-COS 240. Even vroeg ze zich af of ….
Aflevering 3. Eerst de jaarrekening, daarna praten we wel verder
Aflevering 4. Ambitie en generaties
Aflevering 5. Vriend…?
Aflevering 6: Burn-out
Aflevering 7. ‘Sinds kort ben je miljonair. Op papier dan…’
Aflevering 8. Virus
Aflevering 9. As good as new, maar waar vandaan?
Aflevering 10: Filewerkzaamheden
Aflevering 11. Moreel kompas
Aflevering 12. De drie A’s, overgewaardeerd?
Aflevering 13. Blauw oog
Geef een reactie