Sorry Jitse Groen, mijn excuses Pieter Zwart, maar de beste ondernemer ooit heeft geen gazelle prijs gewonnen en is ook nooit ondernemer van het jaar geworden. Hij heeft nooit in de Quote gestaan. Hij geeft geen presentaties voor volle zalen. Hij is wel een ondernemer die mij keer op keer heeft verbaasd. Een ondernemer waar we zeker wat van kunnen leren. Zijn naam is Boris.
Een aantal jaren geleden heb ik Boris ontmoet. Hij had op dat moment nog een bescheiden bedrijfje met een omzet van iets minder dan 1 miljoen. Ik hielp hem met het verkrijgen van een financiering en vroeg hem wat hij verwachtte te gaan halen qua omzet in het komende jaar. Zonder te twijfelen antwoordde hij direct ’10 miljoen’. Dat deed mij meteen aan het beruchte hockeystick effect denken (Ik heb altijd matig gepresteerd maar in de toekomst gaat het gebeuren). Daarop vroeg ik aan hem hoe hij dat ging realiseren. Hij vertelde mij dat hij dat nog niet wist, maar er wel achter zou komen.
Slechts één jaar later zat hij op die 10 miljoen omzet. Wat maakt hem anders dan al die andere hockeystickbouwers die ik heb gekend als ondernemer? Zo uniek was hij niet. Hij had niet het IQ van Albert Einstein en hij ging altijd tussen vijf en zes naar huis. Het enige dat hij veel deed, was vragen stellen. En niet alleen de kleine vragen, maar juist de grootse moeilijke vragen. Die waar hij zelf vaak geen antwoord op kon geven.
Ondernemen is vragen stellen
Hier heb ik over nagedacht. Kan dit wat zeggen over een ondernemer? Kan het stellen van vragen iets te maken hebben met een topondernemer? Hoe kan het stellen van vragen resultaat opleveren? In iedere organisatie is een van de fundamentele behoeftes van een organisatie, dat waar een ondernemer aan moet voldoen, de rol van een zeeman. In een zee van kansen en bedreigingen moet hij rekening houden met de kracht en zwakte van zijn organisatie. Telkens vraagt hij zichzelf af wat de juiste koers is. Dit is het antwoord wat iedere ondernemer juist moet hebben.
Gedurende dit proces van navigatie, het zoeken naar de richting van de organisatie en haar mensen, zou een leider veel moeten vragen. Door deze vragen vindt de organisatie en haar mensen zelf antwoorden die tot actie kunnen leiden en resultaat. Met andere woorden: het stellen van vragen heeft alles te maken met beïnvloeden en resultaat.
Leer grootser denken
Dit is toch iets wat we bijna allemaal wel doen. Wat deed Boris dan anders? Een verschil dat ik constateerde, is dat de meeste ondernemers vaak ook het antwoord hadden op de vraag die ze stelden. Ga er nu eens van uit, net zoals Boris, dat je niet het antwoord hoeft te hebben op al die vragen. Dan kan je alles vragen en veel grootser denken.
Leiders die alle antwoorden paraat hebben plaatsen een kunstmatige limiet op wat hun teams kunnen bereiken. Omdat ze gericht zijn op wat ze moeten weten, beperken ze wat hun team in staat is om te bereiken. Dit klinkt een beetje Cruijffiaans, maar zo is het toch echt. Als een leider vasthoudt aan de veronderstelling alles te moeten weten, resulteert dit in een negatieve cyclus. Ten eerste, de leider geeft de antwoorden. Ten tweede, het team wacht op de commando’s van wat nu te doen. Ten derde, het team volgt de commando’s op. Helaas zijn dit de leiders die ik vaak zie. Ze zijn zeker in staat om een mooie toko op te bouwen, maar ze creëren niet dat unieke, die bijzondere groei of datgene wat de wereld gaat veranderen.
Wees een challenger
Wil je werken in een plek als deze? Wat nog belangrijker is, wil je zo’n leider zijn? Het is toch ook maar vermoeiend om te proberen voor alles een antwoord te hebben? Wees daarom eerder een ‘Challenger’. Stel de grote vragen en geef aan dat er een oplossing voor moet zijn. Net als Boris. Zijn aanname is dat het team steeds slimmer wordt door uitgedaagd te worden en uiteindelijk zelf de beste oplossing vindt!
Sergio Torres
Geef een reactie