Joke lag te woelen in haar bed. Het lukte haar niet om te slapen. Haar gedachten bleven malen. Ze moest een keuze maken, dat voelde ze. Maar wat was een juiste keuze? In haar gedachten had ze het lijstje met wie ze wel en niet door wilde al duizendmaal gemaakt en beargumenteerd.
Maar iedere keer was daar ook weer de twijfel. Waren de argumenten wel zuiver? Zag ze niet iets over het hoofd? Deed ze de mensen wel recht? Als ze dacht dat ze er uit was, dan begon alles weer van voren af aan. Yasin die vertrouwde ze en Karel ook. Die hadden geen geheimen. Maar klopte dat wel? Wat wist ze eigenlijk van Yasin en van Karel? Ze kende ze alleen maar zakelijk. Manfred, Joop en Paul had ze ook altijd vertrouwd. Naar nu bleek, was dat niet terecht. Ze hadden geheimen voor haar gehad. Zakelijke geheimen. Natuurlijk lag de oorsprong daarvan in de periode voordat zij was toegetreden tot de maatschap. Maar deed dat er toe of niet? Het probleem was dat ze er ook met niemand anders over kon praten.
Dan zat ze nog met Daan. Was hij nu wel of niet te vertrouwen? Zijn dronkenmanschap had haar diep gekwetst. Dat een collega zo diep kon zinken. Nadat ze zijn verhaal had gehoord, kon ze er wel iets van begrijpen. Maar hoe wist ze zeker dat Daan niet nog meer geheimen had, waardoor hij na verloop van tijd niet weer in een crisis belandde. Ze keek op haar wekker. Drie uur. Ze knipte haar lamp aan. ‘Wat ga je doen?’ vroeg haar man. ‘Ik ga uit bed. Ik kan de slaap niet vatten. Ik neem een glas melk en kom er straks wel weer in,’ antwoordde Joke.
Ze liep de trap af naar beneden. Deed het licht aan in de keuken, schonk een glas melk in en zette deze in de magnetron. Daarna pakte ze het aantekenblokje dat ze normaliter voor de boodschappen gebruikte en een pen en begon te schrijven.
Met wie wil ik door?
Ayan – eerlijk betrouwbaar
Karel – regelneef, maar betrouwbaar
Met wie wil niet door?
Joop en Paul vertellen niet het hele verhaal
Over wie twijfel ik?
Daan voor: is een fiscalist
Daan tegen: geen sterke persoonlijkheid
Toen Joke het lijstje zo bekeek, gaf haar dat enige duidelijkheid. Als ze Daan afwees, dan was zij de enige fiscalist. Was dat erg? Ze zou vast wel een andere vinden. Aan de andere kant. Hoe eerlijk was zij tegenover Daan als ze hem geen nieuw kans gaf? Moest ze het niet gewoon proberen? Qua financiën zou dat ook het nodige schelen. Joke merkte dat het opschrijven haar rust gaf. Ze dronk haar laatste slok melk op en kroop weer in bed.
Toen ze de volgende ochtend op kantoor kwam, belde ze Wouter. ‘Heb je vandaag tijd voor mij?’ Wouter gaf aan dat hij aan het begin van de middag wel tijd had. ‘Prima, dan zie ik je dan.’ Om twee uur zat Wouter bij Joke op kamer. ‘Wat heb je mij te vertellen?’ vroeg hij. ‘Je belt me niet zomaar.’ En er verscheen een glimlach om zijn mond.
‘Ik heb een besluit genomen en ik wil dat jij mij helpt bij de uitvoering.’ Ze keek Wouter recht in de ogen. ‘Kan ik op je rekenen?’
‘Dat hangt van je besluit af,’ zei Wouter ‘Als je mij vraagt of ik dit kantoor in de fik wil steken, dan zal je toch een ander moeten zoeken.’
Joke grinnikte. ‘Nee, dat zal ik niet van je vragen.’
‘Schiet nu maar op. Je maakt me nieuwsgierig.’
‘Ik heb besloten om afscheid te nemen van Joop en Paul. Ik kan niet meer langer met hen samenwerken. Ik weet niet of ik hen nog kan vertrouwen en ik wil alleen nog maar samenwerken met mensen waarvan ik weet wat ik aan hen heb.’
Wouter was even stil. Een zonnestraal bescheen Joke’s gezicht. Wat is ze toch een kordate vrouw, dacht Wouter. In stilte had hij veel bewondering voor haar gekregen. ‘Dat vind ik een moedig besluit,’ reageerde Wouter. ‘Goed dat je voor jezelf kiest.’
‘Ja, maar het heeft wel heel veel consequenties en daarbij wil ik geen fouten maken. Dat is dus de reden dat ik jou erbij haal. Ik kan niet alles overzien en wil graag dat we zonder allerhande ruzies uit elkaar gaan. Als Joop en Paul er niet meer zijn, kunnen we schoon schip maken en ons weer bezighouden met de toekomst. Dan is er weer rust in de tent. Dat is iets waar ik zo langzamerhand wel naar snak.’
Wouter knikte begrijpend. Het leek als of er een last van Joke was afgevallen nu ze hem haar besluit had meegedeeld. ‘En Daan?’
‘Ik heb voorlopig besloten om Daan het voordeel van de twijfel te geven. Maar als hij weer aan het drinken slaat, dan maak ik er korte metten mee. Wat mij betreft komt dat ook in de nieuwe maatschapsakte te staan.’
Wouter lachte. ‘Je maakt er wel serieus werk van. Maar volgens mij zullen we eerst een aantal andere stappen moeten nemen voordat je toe bent aan een nieuwe maatschapsakte.’
‘Wat is je voorstel?’ wilde Joke weten.
‘Nou, ik ga eerst eens rustig nadenken over wat jij mij net verteld hebt. Daarna zal ik een concept plan van aanpak opstellen en dat met jou bespreken. Maar het lijkt mij sowieso goed dat je binnen een week een maatschapsvergadering bijeenroept waar jij je besluit meedeelt. Hoe we dat precies aanpakken, bespreken we nog wel. Maar het is handig om een datum, een moment te hebben. Dan kunnen we daar alvast naar toe werken.’
Geef een antwoord