Daan zat achter zijn computer. Wat een vragen, dacht hij. ‘Bent u altijd eerlijk?’ Als hij ja zei, dan loog hij. Zei hij nee, dan zou hij vast voor leugenaar worden uitgemaakt. Waarom stond er niet bij: soms wel of soms niet? Volgens Daan moest iedereen deze vraag met nee beantwoorden. Iedereen loog wel eens als het hem beter uitkwam.
Hij klikte “Nee” aan. Wel zo eerlijk. Met de volgende vraag kon hij beter uit de voeten. ‘Familie is belangrijk voor mij.’ Hij klikte “Ja” aan. Dat was vroeger wel anders, dacht hij. Toen was zijn werk alles. Aan familieverplichtingen had hij een hekel. Zelfs als het zijn eigen gezin betrof. Een verjaardagsfeestje van zijn kinderen vond hij verschrikkelijk. Als het even kon, plande hij een afspraak waar hij “niet omheen kon”.
Maar dankzij de gesprekken met zijn psycholoog had hij langzamerhand ervaren dat zijn gezin de meest betrouwbare basis is waarop hij kon leunen. Natuurlijk, zijn vrouw kon hem bedriegen of zijn kinderen konden zich van hem afkeren. Maar die kans was statistisch bezien een stuk kleiner dan dat een klant hem liet zitten of collega’s hem zouden verlaten. Als hij in zijn gedachten een paar jaar terug ging, dan schaamde hij zich. Over het feit dat hij niet duidelijker tegen Schuimstra was opgetreden. Geen grenzen had gesteld. Overigens had geen van zijn collega’s dat gedaan. Alleen Joke, die had haar grenzen meer bewaakt. Vaker gekozen voor haar gezin. Toen vond hij dat slap. Helemaal, omdat Joke een man thuis had die slechts twintig uur per week werkte. Een mietje, vond hij. Welke man bleef er nu thuis voor zijn vrouw? Nu keek hij daar anders tegenaan en besefte hij dat vaker thuis zijn uiteindelijk beter is voor zijn gemoedsrust. Hoewel hij er nog steeds niet aan moest denken om huisman te zijn.
Het afgelopen jaar had hij steeds meer respect gekregen voor Joke. Door haar optreden draaide het kantoor nog. Hoewel hij zelf nog steeds van mening is dat een kantoor van hun omvang nog altijd het beste door een man kan worden geleid. Dat hij die man niet was, dat had hij wel ingezien. Maar een vrouw, nee, dat was het ook niet op langere termijn. Hij had het jammer gevonden dat Karel de handschoen niet had opgepakt. Die was toch een paar jaar ouder en had meer ervaring. Maar Karel had iedere suggestie van de hand gewezen. Als Yasin een paar jaar ouder was geweest, had hij het ook wel gekund. Daar was Daan van overtuigd. Misschien dat Bram het wel kon. Maar hij vroeg zich af of het verstandig zou zijn om dat meteen voor te stellen. Voorlopig moesten ze het maar doen met Joke. Second best. Hoewel hij niets persoonlijks tegen haar had.
Daan beantwoorde de laatste vraag. Vervolgens kreeg hij de mededeling dat hij binnen een paar uur een herkenningsprofiel zou vinden in zijn mailbox. Daarna sloot hij zijn computer af. Het was wel mooi geweest voor vandaag.
Hij bleef nog even zitten nadenken over het telefoongesprek van vandaag met Remy de Vriessen van de Belastingdienst. Ze hadden intern overleg gehad over Yourki Bouw B.V. en wilden toch nog graag een keer met hem om tafel. Hij had gevraagd waarover ze het dan wilde hebben.
‘Dat bespreken we dan met wel met u.’
‘Ik vind het anders wel plezierig als ik mij kan voorbereiden op dat gesprek.’
‘Dat snap ik, maar ik wil er per telefoon toch niet teveel over zeggen.’
Remy drong bij Daan aan om zo snel mogelijk een afspraak te maken. Uiteindelijk werd een afspraak gemaakt voor over twee weken. Dit was de eerste mogelijkheid dat Koen Volkersma ook bij de afspraak aanwezig kon zijn. Toen het telefoongesprek was afgelopen, had Daan gemerkt dat de spanning toenam. Hij had zich gedwongen om rustig adem te halen, het gesprek nog een rustig te herhalen. Maar het had niet alle onzekerheid weggenomen. Hadden ze toch iets gevonden tegen hem? Iets wat hij vergeten was? Zich niet meer kon herinneren? Had hij toch nog een ernstige fout gemaakt? Het had hem onrustig gemaakt. Hij had willen bellen met Remy de Vriessen. ‘Ik wil de afspraak vandaag nog. U moet mij vertellen waarom ik schuldig ben. Waarom wilt u alleen een afspraak met mij en niet met mijn klant erbij?’
Toen had hij beseft dat hij zich waarschijnlijk druk maakte om niets. Toch hoopte hij dat het onderzoek naar Yourki Bouw snel zou zijn afgerond. Het was een erfstuk van Schuimstra dat hem onbewust toch zwaar op de maag was komen te liggen.
Lees hier aflevering 22 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 21 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 20 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 19 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 18 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 17 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 16 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 15 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 14 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 13 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 12 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 11 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 10 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 9 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 8 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 7 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 6 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 5 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 4 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 3 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 2 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 1 van Rumoer in de maatschap 2016
Geef een reactie