‘Hé, wat doe jij achter mijn laptop?’ vroeg Paula verontwaardigd. Ze was net terug op kantoor van een wandeling tijdens de lunch met een aantal collega’s. Ze verwisselde haar gympen voor een pump met een hak. Wel zo prettig voor de klanten.
Raymond keek haar schuldbewust aan. ‘Niets. Ik was op zoek naar iets van Marco Meerman en ik wist dat jij daar mee bezig was.’
‘Hoezo Marco Meerman? Sinds wanneer houd jij je daar ook mee bezig?’
‘Nou, ik sprak Yasin en die zei dat je op wat problemen was gestuit. Hij vroeg of ik er ook nog eens naar zou kunnen kijken.’
Wat is dit nu weer voor onzin? dacht Paula. Die Raymond was echt niet slimmer dan zij. Ze zou straks wel eens aan Yasin laten weten dat hij niet achter haar rug een collega moest benaderen.
‘Waar was je dan naar op zoek?’
‘Ik probeerde de databestanden te openen. Om zo een analyse te kunnen maken.’
Paula merkte dat ze boos werd. Ze balde haar vuisten. Denk aan je combat-technieken, hield zij zich voor. ‘Wat ik dan niet snap is dat je die dan niet benadert via de normale procedure. Die bestanden staan ook gewoon op onze server in de cloud.’
Dat moest die Raymond toch ook weten.
‘Daar heb je gelijk in. Maar ik had het wachtwoord niet van het klantdossier. Dus ik dacht laat ik het dan via jouw laptop proberen. Misschien heb je het wel laten opslaan.’
Dat laatste klopte. Maar daarvoor had ze alleen de single sign-on applicatie gemachtigd. En om die te kraken, had je wel haar mobiele telefoon nodig. En die had zij altijd bij zich. Die Raymond was inderdaad niet zo slim. Want als hij op haar computer was ingelogd met zijn eigen single sign-on account, had hij nog geen toegang gekregen tot haar wachtwoordbestanden. Zie hier de zegeningen van de cloud.
*****************************
Dat ze zo streng waren met wachtwoorden, was vooral een verdienste van Christa. Zij had de vennoten weten te overtuigen van de vele risico’s die de maatschap liep met het ongecontroleerde wachtwoordbeheer. Bij sommige pakketten moesten de medewerkers ieder kwartaal hun wachtwoord wijzigen, bij andere pakketten hoefde het nooit. Daar kwam bij dat sommige medewerkers elkaars wachtwoord leenden. Dat vonden ze wel zo makkelijk. Zodoende was Irene5678 of Schuimstra123 een veel voorkomend wachtwoord. Inderdaad makkelijk, maar ook met veel risico’s.
Ook op het terrein van sociale media had Christa doorgepakt. Zeker nu steeds meer medewerkers gebruik maakten van Instagram, Snapchat, Facebook en LinkedIn. Waarbij vooral de eerste drie in de privésfeer razend populair waren. Een enkeling gebruikte ook nog wel Twitter. Maar met de komst van Whatsapp was het gebruik daarvan hard achteruit gegaan. In principe gold de regel dat medewerkers via Instagram, Snapchat en Facebook geen connecties met klanten mochten leggen. Ook werd aangegeven dat het raadzaam was om richting collega’s terughoudend te zijn. Het leggen van een connectie via LinkedIn werd aangemoedigd. Op die manier kon je snel zien welke relaties met elkaar in verbinding stonden. Hoe dat dan precies met de geheimhouding moest, wist Paula ook niet precies. Maar goed, in een netwerkeconomie was er toch al veel meer sprake van transparantie.
Als het om de inhoud ging, dan stond Paula echter nog altijd pal voor het fundamentele beginsel geheimhouding. Zelfs tegenover collega’s. Daarom was ze ook verontwaardigd over de daad van Raymond. Hoewel ze ook moest toegeven dat ze daar tegenover Christa minder moeilijk over zou hebben gedaan. Ze vroeg zich af of Christa wellicht via Snapchat en Instagram het nodige had gedeeld met Marco. Op Facebook had ze er nooit wat van gemerkt. Dat zij wist van de relatie van Christa met Marco lag puur aan het feit dat Christa haar dat als vriendin en collega een keer had opgebiecht. Paula had beloofd haar mond te houden. Maar ze had Christa wel gewaarschuwd: ‘Er komt een dag dan moet je het vertellen.’
‘Ja. Maar het is nog lang geen januari. Dan pas moeten we onze onafhankelijkheidsverklaringen toch weer ondertekenen?’
‘Formeel heb je gelijk. Maar ik weet niet of ik rustig zou slapen als ik het niet vertelde.’ Christa had gelachen. ‘Als we gaan samenwonen dan krijgen jullie dat heus wel te weten. Tot die tijd vind ik dat we niet te moeilijk moeten doen. Als accountants hebben jullie ook van die bijzondere regeltjes.’
Daarna hadden ze elkaar omhelsd en een knuffel gegeven. Vriendinnen voor altijd. ‘Maar mondje dicht hè, had Christa gevraagd.
‘Ja. Mondje dicht. Maar onder voorwaarden. Erewoord’
‘Erewoord’
***********************************
Raymond verontschuldigde zich nog een keer. ‘Sorry. Ik had je moeten bellen. Maar je was er niet. Dus ik dacht ik probeer het zo.’
‘Dat is dan lekker stom van je. Je weet dat je met die single sign-on procedure niets kunt doen zonder dat je collega meewerkt.’
‘Inderdaad dom van mij. Maar nu even iets anders. Hoe gaat het met Christa?’
Lees hier aflevering 19 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 18 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 17 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 16 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 15 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 14 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 13 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 12 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 11 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 10 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 9 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 8 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 7 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 6 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 5 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 4 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 3 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 2 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 1 van Rumoer in de maatschap 2016
Geef een reactie