Vanavond had hij weer voor haar huis gestaan. Gezien hoe ze met pannen in de keuken aan de slag was. Daarna had ze haar hond uitgelaten en was hij haar gevolgd. Natuurlijk aan de andere kant van de straat. Zo slim was hij wel. Als ze eens stilstond, dan hield hij ook even in. Ze liep een rondje door het park. Hij sloeg de route op in zijn geheugen. Morgenavond zou hij controleren of ze weer dezelfde route liep. Als dat zo was, dan zou hij op een avond het rondje in omgekeerde volgorde lopen. Als hij haar tegenkwam zou hij zeggen. ‘Dat is ook toevallig dat ik je tegenkom. Heb je er bezwaar tegen als ik een stukje meeloop.’ Als zij dan zou zeggen: ‘Maar dan loop je toch weer terug,’ dan wist hij zijn antwoord al. ‘Dat geeft niets. Ik liep gewoon een rondje.’ Dan zou hij haar weer even voor zich alleen hebben. Dan was zijn leven weer perfect.
Hij had de afgelopen dagen ook nagedacht over een manier om meer over haar te weten te komen. Haar achternaam kwam niet bijzonder vaak voor, dus typte hij die in op Facebook. Het leverde hem vier hits op. Martijn Luciez, Paula Luciez, Mireille Luciez en Nancy Luciez. Van Martijn en Nancy werd hij niet veel wijzer. Een profielfoto. Verder was hun pagina afgeschermd. Bij Mireille had hij meer geluk. Die deelde alles openbaar. Hij klikte op haar vriendenoverzicht. 253. Hij zag direct de profielfoto van Christa. Hij scrolde door en kwam even later ook de profielfoto van Paula tegen. Nu ging hij naar de foto’s die Mireille had geplaatst. Hij kwam een foto tegen waar Paula, Christa en Mireille aan een tafel zaten. Alle drie hadden ze een glas wijn voor zich staan. Zo te zien was het gezellig. Even later kwam hij een foto van Paula tegen met een jongeman. Hij schrok. Een vriend? Daar had ze hem nooit iets over verteld. Hij voelde zich onzeker worden. Zijn jaloezie nam toe. Paula was alleen van hem en van niemand anders. Hij sprak zichzelf toe ‘Doe niet zo stom. Misschien is het wel haar broer of een neef.’ Weer een paar foto’s later kwam hij de naam Martijn tegen in een tag. Gelet op zijn kale kop en leeftijd moest dat haar vader zijn. Hij maakte aantekeningen in een schriftje dat op tafel lag. Het leek hem een gezellige familie. Daar wilde hij deel van uitmaken. Als ze samen zouden oplopen naar haar huis zou hij dat ook zeggen: ‘Gezellige familie heb je. Daar pas ik prima bij.’
*******
Christa lag op de bank. Ze keek naar Nieuwsuur. Er was een item over de opkomst van bitcoins. Volgens de presentator stonden we aan de begin van een nieuwe digitale revolutie. Christa moest glimlachen. Bitcoin was niet de revolutie. Dat was de onderliggende techniek blockchain. Bitcoin was slechts een uitvloeisel daarvan. Voor haar betekende de opkomst van blockchain en daaruit voortvloeiende oplossingen alleen maar meer werk. Straks kon de gemiddelde accountant niet meer zonder een expert als zij. De presentator stelde een medewerker van de Nederlandsche Bank de vraag of bitcoin ook een bedreiging was voor de Nederlandse economie. Zo te horen had deze mijnheer er nog niet veel mee te maken.
‘Natuurlijk is het geen bedreiging. We blijven uiteindelijk gewoon in euro’s betalen bij de kassa. Dus alle bitcoins vloeien direct terug naar de Nederlandse economie.’
Dat is wel een heel makkelijke redenering, dacht Christa. Het probleem van bitcoins is juist dat het een virtuele munt is, waarbij het lastig is om te controleren van wie die bitcoins nu echt zijn. Daardoor kan er een hele virtuele economie ontstaan die vooral aantrekkelijk is voor mensen die niet willen dat overheden, toezichthouders en belastingdiensten zicht krijgen op geldstromen. Tenslotte kan een bitcoinserver overal staan. Ze had zelf een handig neefje die ook al enige tijd met een server participeerde in het bitcoinnetwerk. Ze wist dat de meeste mensen niet konden geloven dat bitcoin echt zou doorbreken. ‘Veel te onbetrouwbaar. Wie houdt daar nu toezicht op?’ Waarop haar antwoord was dat dit in het verleden ook voor papiergeld gold. Maar uiteindelijk werd dat door mensen wel als betaalmiddel aanvaardt. Uiteindelijk zou dat met bitcoins ook zo gaan. Alleen was nu het probleem dat zich in de virtuele wereld vele werkelijkheden konden voordoen. Kortom, wat je zag op een computerscherm of in een app hoefde niet de waarheid te zijn. Daarom was het ook belangrijk dat er meer werd geïnvesteerd in de ontwikkeling van blockchain, want daarmee weefde je vanzelf een digitaal net, waarbij de mazen uiterst klein worden. Als ze de presentator van Nieuwsuur mocht geloven, zou dat nog wel even duren. Zelf dacht ze dat het wel eens sneller kon gaan dan iedereen dacht.
Lees hier aflevering 21 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 20 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 19 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 18 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 17 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 16 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 15 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 14 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 13 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 12 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 11 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 10 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 9 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 8 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 7 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 6 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 5 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 4 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 3 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 2 van Rumoer in de maatschap 2016
Lees hier aflevering 1 van Rumoer in de maatschap 2016
Geef een reactie