Feuilleton-Professional-in-de-knel-(14): Jojobeleid…

“Handige tooling of niet?” zei Dimitri. “Nou het is nog wel even wennen. Kijk, nu ben ik mijn tegel weer kwijt,” merkt Susan op. Ze werkt met Dimitri de businesscase uit voor een kennis van Dimitri, die een horecazaak heeft.

“Nee hoor, je bent hem niet kwijt. Kijk hier is die weer,” Susan zag de tegel die ze ‘kwijt’ was weer op het scherm verschijnen.

“Dus dit is de eerste keer dat je met Miro werkt?”

Susan knikte “Ja, de allereerste keer. Maar ik moet zeggen dat het wel plezierig is dat we nu een gezamenlijke omgeving hebben waarbij we samen kunnen zien wat we doen.”

“Bijna alle businesscases waar ik bij betrokken ben, werk ik op die manier uit. Het mooie is dat bijna alle managementmodellen ooit bedacht op dit platform beschikbaar zijn. Dus daar kan je dan leuk mee spelen.”

Herstel

Susan klikte nog een keer op de tegel en deze keer, kwam hij inderdaad op de goede plek te staan. Ze vond de case waar ze nu met Dimitri aan werkte uitdagend. Want nieuwe omzet vinden voor een horecagelegenheid in Coronatijd was nog niet zo makkelijk. Zeker niet als je voor je omzet afhankelijk bent van de zakelijke markt. Veel gewone restaurants waren begonnen met een afhaal- en bezorgservice en een aantal klanten van Wolf & Meren accountants realiseerden daarmee meer omzet dan ze voor Corona ooit hadden behaald. Voor klanten die alleen een café hadden was de situatie veel vervelender. Natuurlijk was er de TVL en de NOW, maar dat was volstrekt onvoldoende om alle verlies te compenseren. Susan begreep daarom wel dat deze ondernemers opstandig werden en weer open wilden. Enige tijd geleden diende zich een nieuwe beweging aan in Nederland en ze had begrepen dat een aantal grotere klanten van Wolf & Meren ook geld hadden gedoneerd aan Herstel.NL. Susan vond dat Herstel.NL een goed initiatief, juist omdat er veel aandacht was voor het economisch perspectief van ondernemers. Rick vond de ideeën van Herstel.NL echter totaal onverantwoord. “Ze hebben er niet goed over nagedacht. Ze zetten de economie op één en denken dat ze de zorg daar wel om heen kunnen organiseren. Typisch managementdenken. Je pakt een whiteboard, zet een paar woorden en pijlen op het board en je denkt dat je het probleem hebt opgelost.”

“Dat vind ik te simpel gedacht,” pareerde Susan. “Ze denken echt wel aan overbelasting van de zorg, juist door meer aandacht te hebben voor de groep kwetsbaren.”

Dilemma’s

“Ja, die kwetsbaren die willen ze afzonderen van de rest van de samenleving. Hoe denken ze dat te gaan doen? Ze willen de verpleeghuizen niet meer sluiten maar bezoek toestaan. Daar ontstaat al een eerste lek. En zo kan ik er nog wel veel meer aanwijzen. Bij ons in het ziekenhuis hebben we ons behoorlijk lopen opwinden over de plannen en de aandacht die het krijgt. Ik durf te beweren dat geen een van die initiatiefnemers ooit een bezoek heeft gebracht aan ons ziekenhuis tijdens Coronatijd. Maar ja, het is populistische praat en dat doet het goed op televisie. Ik vind het ronduit ergerlijk.”

“Maar we kunnen Nederland toch niet continue op slot gooien? Wat werkt dan wel volgens jou?”

“Ik denk dat we moeten ophouden met dat jojo beleid van versoepelingen versus besmettingen. Dat is funest voor het vertrouwen. Geef gewoon aan dat het pas echt weer gezellig wordt als een groot deel van de samenleving is gevaccineerd. Of accepteer als samenleving dat je een tijd lang met extra overlijdens te maken krijgt.”

“Nou, dat laatste zal niet zo snel gebeuren. Als je zag wat de ‘dor hout’ opmerkingen van een columnist aan reacties opleverde, dan zijn we daar in Nederland nog niet aan toe.”

“Voor de meeste medici is dat ook absoluut niet bespreekbaar. Die hebben hun eed afgelegd en daar willen ze ook naar leven. En besef dat je echt niet op een IC terecht komt als er geen perspectief meer is. Hoewel er nog altijd mensen zijn die jou misschien willen laten geloven dat het wel zo is.”

Voor Susan was die dialoog met Rick opnieuw het bewijs dat Corona de samenleving voor morele dilemma’s stelde die, in tegenstelling van wij zij zelf graag wilde, niet eenvoudig oplosbaar waren. Susan was blij dat ze in ieder geval deze horeca-ondernemer kon helpen.

“Ik heb het volgende bedacht,” merkte Dimitri op.

“Als mijn vriend nu eens kookworkshops voor bedrijven gaat geven. Bijvoorbeeld aan personeel van bedrijven, of aan zakenrelaties of ondernemersclubs. Dan bereikt hij in een keer een grote groep mensen en kan het kostentechnisch ook uit. Want als je moet wachten op individuele inschrijvingen dan weet je nooit of iets door kan gaan of niet. Als hij dan verschillende menu’s, in verschillende prijscategorieën aanbiedt, is er ook nog keuze in meer of minder luxe.”

“Dat is zeker een goed idee en de eerste klant heeft hij ook al binnen. Want bij Wolf & Meren willen we zoiets organiseren voor mijn collega’s.”

“Dan is de volgende stap: hoe zorgen we ervoor dat het ook economisch interessant is? Ik stel voor dat jij eens wat onderzoek doet en becijfert wanneer een en ander financieel uit kan en wanneer niet. Hoe lang denk je daarvoor nodig te hebben?”

“Eind deze week, moet ik een heel eind zijn.”

“Dan spreken we dan opnieuw af. Ik ben benieuwd waar je mee komt.”

Jan Wietsma

Eerdere afleveringen:

Feuilleton Professional in de knel (1): Schipperen rond Corona

Feuilleton Professional in de knel (2): Financiering na corona?

Feuilleton Professional in de knel (3): ZorroTrust kijkt mee

Feuilleton Professional in de knel (4): Wirecard: Probleem van …..?

Feuilleton Professional in de knel (5): Thuiswerkdagroutines

Feuilleton Professional in de knel (6): Issues

Feuilleton-Professional-in-de-knel-(7): Corona, retail en digitale economie

Feuilleton-Professional-in-de-knel-(8): Corona, Kantoorregels, fatsoensregels