“Hebben jullie het er in de accountancy eigenlijk wel eens over?” vroeg Rick terwijl hij een stuk van zijn portobello gevuld met brie afsneed.
“Waarover?” vroeg Susan, ze nipte aan haar glas gevuld met een Chardonnay uit Chili
Het was vrijdagavond en dat was de avond dat zij en Rick een keer per maand samen uit eten gingen. Nu dat niet lukte hadden ze samen afgesproken dat ze er dan thuis iets bijzonders van zouden maken. Eerst hadden ze nog met Hielke gestoeid en hem daarna naar bed gebracht. Tijd voor elkaar, het klonk zo obligaat vond Susan, maar het was wel waar. Die ene vrijdagavond in de maand was nog steeds een cadeau.
“Over genderneutraliteit en seksisme,” antwoordde Rick. “Vandaag was dit bij ons in het ziekenhuis een themadag voor het personeel. Hoe ga je om met collega’s die anders zijn, die zich anders gedragen. Maar, minstens zo belangrijk, hoe kijk jij naar patiënten en hoe kijken patiënten naar jou?”
“En wat leverde dat op?” wilde Susan weten.
“Genoeg. Zo hebben veel van mijn vrouwelijke collega’s nogal eens te maken met opmerkingen van mannelijke collega’s en doctoren en hebben ze ook nog vaak te maken met toespelingen van patiënten. Ik was me er niet van bewust dat zij hier eigenlijk iedere dag wel mee geconfronteerd werden.”
Issues
Susan bleef even stil. Hoorde ze Hielke nu roepen? Nee, ze verbeelde zich het. Ze liet het verhaal van Rick op zich inwerken. Genderneutraliteit? Ze kende het woord amper. Laat staan dat erover werd gesproken in de accountancy of op haar werk. Natuurlijk had ze met een collega of een klant wel eens gehad over #metoo maar dat was toch meer in een constaterende vorm. Iets dat er was en zich vooral afspeelde in de culturele wereld.
“In de accountancy is het geen issue en volgens mij komt het in de hele zakenwereld nauwelijks ter sprake. Er wordt in ieder geval nauwelijks over geschreven.”
Rick schepte zijn bord vol met groenten.
“Maar dat is nu net het probleem. Het hele issue genderidentiteit en seksisme wordt nog steeds doodgezwegen. Terwijl het veel vaker voorkomt dan je denkt.”
Susan dacht na. Natuurlijk werd ze wel eens nagefloten op straat en had iemand wel eens geclaxonneerd terwijl hij langs haar reed. Maar van haar ouders had ze geleerd daar niet al te veel aandacht aan te besteden. “Zo zijn mannen nu eenmaal,” merkte haar moeder op. En misschien was ze daardoor minder alert op het hele verschijnsel. Hoewel, toen ze solliciteerde bij De Wolf & Meren zij zich niet aan de indruk kon onttrekken dat Johannes extra aandacht had voor haar vrouwelijke vormen. Maar ze had meer aandacht voor Els die eruitzag als Claire Underwood uit House of Cards. Daar wilde ze wel door gecoacht worden. Met Johannes had ze niet zo veel te maken. Behalve dan bij het dossier ZorroTrust maar in haar contacten met Johannes merkte ze niets van eventuele toespelingen vanwege het feit dat ze vrouw was. Wel wist ze dat Johannes het niet erg op had met alle aandacht voor de GHLBT-gemeenschap. “Overdreven,” had hij wel eens opgemerkt. “Waarom al die aandacht? Zijn ze zoveel meer bijzonder dan andere mensen, dan jij of ik?”
Of die mensen nu meer aandacht kregen of dat ze nu eindelijk aandacht kregen. Daar was Susan zelf ook nog niet over uit. Ze wist er gewoon te weinig van. In haar vriendenkring werd ze er nooit mee geconfronteerd. Ze vermoedde wel dat een van haar mede-trainees geen heteroseksueel was, maar ze had het hem ook nog nooit op de man af durven te vragen. Was het een blinde vlek voor de accountancy?
“Ik vind het wel tof dat jullie in de zorg altijd meteen aan de slag gaan met actuele thema’s die gaan over de interactie tussen mensen. In de accountancy zijn we toch vooral bezig met fraude, witwassen, toezicht door de AFM dat soort zaken.”
Ze prikte aan krieltje aan haar vork.
Klachtenwinst
“Misschien komt dat omdat we de hele dag met mensen bezig zijn. Mensen die niet alleen met hun klachten serieus genomen willen worden, maar ook als mens. En in veel gevallen blijkt dat er tussen die twee zaken ook samenhang bestaat. De mens die niet serieus genomen wordt, gaat op zoek naar klachtenwinst. Meestal onbedoeld. En als we alleen op de mens letten, dan etteren sommige klachten langer voort dan nodig. En het erkennen en herkennen van de genderidentiteit maakt daar deel van uit.”
Susan was wel eens jaloers op Rick. Niet zo zeer vanwege zijn baan, maar wel omdat hij werkte in een sector waar veel meer aandacht was voor actuele thema’s die gingen over het welzijn van de mens. Maar volgens Rick was dat perceptie. “Ook in de zorg kunnen we elkaar het bloed onder de nagels vandaan halen. Waar we wat beter in zijn, is in het bespreekbaar maken.”
“Ik zal wat beter opletten,” merkte Susan op. “Wil je nog een espresso?”
Jan Wietsma
Eerdere afleveringen:
Feuilleton Professional in de knel (1): Schipperen rond Corona
Feuilleton Professional in de knel (2): Financiering na corona?
Feuilleton Professional in de knel (3): ZorroTrust kijkt mee
Feuilleton Professional in de knel (4): Wirecard: Probleem van …..?
Feuilleton Professional in de knel (5): Thuiswerkdagroutines
Geef een antwoord