De telefoon gaat, zoals zo vaak. De man (Jan) vertelt mij dat hij mijn nummer van zijn accountant heeft gekregen. Hij heeft ruzie met zijn ‘compagnon’ (Piet). In veel gevallen gaat het zo. De accountant geeft mijn nummer door. ‘De accountant wil er zelf niet “tussen zitten”, zo vertelt Jan. Voor mij is niet altijd helder wat daar precies mee wordt bedoeld, maar voor nu is dat verder (nog?) niet relevant.
Ik vraag of hij mij kort de kwestie kan schetsen. Dit duurt hooguit enkele minuten. Ik vraag nog niet (serieus) door. Daar is het veel te vroeg voor. Wel vat ik kort samen.
Ik vraag of hij bekend is met mediation. Doorgaans leg ik (nog eens) uit hoe mediation werkt. En dan komt het meestal… ‘Ik wil u vragen of u Piet kunt bellen en hem kunt overhalen om mee te doen. Naar mij luistert hij toch niet. Ik zal u zijn nummer geven’.
En dit is nu net, wat niet kan. Dat geef ik dan ook aan. Jan doet – met een tas vol argumenten – nog een verwoede poging om mij alsnog over te halen om Piet te bellen. Ik leg uit dat ik de kans op mediation dan verklein, in plaats van vergroot, als ik Piet nu zou bellen. Immers, Piet zou zo maar het gevoel kunnen krijgen dat er sprake is van een opzetje; een 1-2tje. Het gevoel van partijdigheid kan voor Piet reden genoeg zijn om niet mee te (willen) doen aan mediation.
De vraag is natuurlijk, hoe dan wel?
Vervolgstappen
De vervolgstappen kunnen de volgende zijn.
Iemand, dat kan Jan zijn, maar ook de accountant, of een ander persoon in de naaste omgeving van Piet, vraagt aan Piet of hij mogelijk openstaat voor mediation. Is dat het geval, dan wordt slechts aan Piet gevraagd of hij contact met mij zou willen opnemen voor een kort, geheel vrijblijvend, telefoongesprek. Er moet eerlijk aan Piet worden verteld dat Jan ook al zo’n telefoongesprek met mij heeft gehad en dat Jan daarbij zelf contact met mij heeft opgenomen om te horen of ik in beginsel beschikbaar en bereid ben als mediator op te treden. Ook is het nuttig om te vertellen dat ik geen van beide partijen ken. Is dat wel het geval, dan is de kans dat ik als mediator kan optreden nagenoeg nihil. De accountant kan de onpartijdigheid natuurlijk desgewenst nog wel benoemen c.q. benadrukken. Dit is immers een uitgangspunt van mediation.
Wat nu als blijkt dat Piet niet openstaat voor mediation? De kwestie is dan vrij eenvoudig: dan houdt het op. Deelname aan mediation is immers vrijwillig. Partijen hebben dan nog de keuze uit een aantal andere varianten, namelijk: 1. proberen de kwestie onderling op te lossen, 2. Proberen de kwestie op te lossen samen met een eigen adviseur, bemiddelaar of raadgever, bijvoorbeeld een advocaat, dan wel 3. de kwestie in stand laten en maar zien wat er van komt.
In deze casus heeft de accountant gesproken met de vrouw van Piet en heeft Piet mij gebeld. Een paar dagen later heeft Piet mij nogmaals gebeld en besloten om ‘het een kans te geven, omdat zijn vrouw dat graag wil’. Wordt vervolgd…
drs. Servaas M.M. Vrijburg is directeur Fiscount | zakelijk mediator | behulpzaam bij leiderschapsontwikkeling.
Geef een antwoord