Het onderzoek van ZorroTrust levert niet veel op. Darja was langs geweest en opperde dat Johannes waarschijnlijk op een phishingmail had geklikt. Iets dat heel vaak voor kwam. Misschien zou het goed zijn als Wolf en Meren daar nog eens extra aandacht voor zou vragen.
“Berichten zien er steeds vaker als echt uit. Maar browsers geven nog altijd aan of je op een veilige website zit of niet,” had Darja aangegeven. “Sowieso moet je nooit een bijlage openen van een mail die je niet vertrouwd en nog beter is het om berichten op een andere manier uit te wisselen, bijvoorbeeld via een portal of anderszins.”
Het verschil zien
Els, Hein en Johannes knikten instemmend. Johannes had nog aangegeven “Dat hij een phishingmail echt wel kon onderscheiden van een echte mail.” Maar volgens Darja gingen mensen steeds vaker heel geraffineerd te werk. “Dus instrueer je medewerkers!”
Voor Els was de zaak daarmee afgedaan. Johannes had kennelijk bij het voorbereiden van zijn presentatie op een link in een phishingmail geklikt en zo een obscuur plaatje binnengehaald dat vervolgens in zijn presentatie terecht was gekomen.
Els vond het gesprek dat ze binnenkort met de kwartiermakers heeft veel belangrijker. Ze opende de Zoomlink voor een voorbereidend gesprek met Susan.
“Welkom Susan en Mike. Zoals jullie weten heb ik binnenkort een gesprek met de kwartiermakers en daarbij wil ik ook gebruik maken van jullie input. Tenslotte zijn jullie de generatie die het accountantsberoep verder moeten brengen.”
Het verschil maken
Els zag dat Susan en Mike nog niet hun volle aandacht hadden en besloot even te wachten.
“Wie mag ik het woord geven?”
“Nou ik wil wel beginnen,” reageerde Mike.
“Ga je gang”
“Ik vraag me steeds vaker wat er nu echt verwacht wordt van de accountant. Wie is nu onze opdrachtgever? Is dat de klant, de bank, de Raad van Commissarissen. Of is dat de Minister van Financiën of de Tweede Kamer? Ik ben af en toe echt de weg kwijt.”
“Ik herken dat wel,” viel Susan bij. “Het lijkt wel of iedereen iets van accountants mag vinden, behalve wijzelf. Ik word daar wel eens onrustig van.”
“Maar wat maakt je dan onrustig?” wilde Els weten.
“Nou, of het nog wel leuk is om accountant te zijn. Ik vind het leuk om mensen te helpen en mijn financiële deskundigheid in te zetten. Maar ik vraag me af of ik niet minstens zo effectief kan zijn als ik mij niet als accountant zou laten inschrijven!”
“Ja, ik denk ook dat de opleiding die ik doe belangrijker is dan is met een titel in een of ander register te staan. En daar ook nog eens fiks voor te betalen,” zei Mike.
Els schrok van de reacties. Het zijn van titeldrager, een belangrijk doel destijds, sprak Susan en Mike helemaal niet zo aan. De opleiding die vonden ze belangrijk, maar het zijn van accountant daar hadden ze kennelijk minder mee.
Susan reageerde: “Ik denk dat mensen nog altijd denken dat een accountant vaststelt dat de optellingen kloppen en daarmee ook de winst. Maar dat doen wij niet. Wij hebben te maken met mensen die dromen na willen streven of die het moeilijk hebben, zeker als gevolg van Corona. Geld speelt daarbij altijd wel een rol, maar dat is niet het belangrijkste. Ik zie mijzelf dan ook niet als een boekhouder of samensteller. Ik ben vooral een gesprekspartner die verstand heeft van financiën en vanuit die invalshoek ondernemers helpt met het vormgeven van hun ondernemerschap. Voor mij is toch primair de ondernemer verantwoordelijk voor zijn eigen keuzes en mag je mij aanspreken als ik vanuit financieel oogpunt iets niet goed heb gedaan. Maar ik wil niet aansprakelijk zijn voor foute keuzes van mijn klant.”
“Ja, maar in de auditpraktijk gaat het er juist om dat je onderzoekt of de ondernemer het wel allemaal volgens de regels heeft gedaan? Of er geen omzet is weggelekt en of er niet met kosten is geschoven? Ik heb toch echt een andere focus dan jij Susan,” merkte Mike op. “Wat ik alleen lastig vind is dat de onderneming mijn factuur betaalt en dat ik dan vervolgens kan opmerken dat er weinig van deugt. Dan snap ik dat een ondernemer zich bekocht voelt. Juist omdat ik meer op de belangen van een ander moet letten dan op de belangen van de ondernemer. Misschien moeten we de accountant gewoon laten betalen door een onafhankelijke instantie.”
“Een tweede Belastingdienst of zo?” vroeg Els.
“Geen Belastingdienst, maar een instituut waarvoor iedere controleplichtige onderneming zich moet inschrijven en die vervolgens het werk verdeelt onder accountants. Dat moet volgens mij te regelen zijn. Dan heb ik ook niet te maken met verschillende petten en dan vermoed ik dat accountants ook verder durven door te vragen, als ze dingen zien die niet kloppen. Het zou mij in ieder geval meer comfort geven,” aldus Mike.
“Maar dat werkt dus niet in het MKB. Daar ben je de gesprekspartner en dus hou ik de ondernemer vooral een spiegel voor. Misschien moeten we wel naar meer differentiatie toe in de regelgeving.”
Els wisselde nog wat andere gedachten met Susan en Mike, waarna zij hen bedankte voor het gesprek en de Zoom-meeting afsloot. Ze had genoeg stof om in te brengen in het gesprek met de kwartiermakers.
Jan Wietsma
Eerdere afleveringen:
Feuilleton Professional in de knel (1): Schipperen rond Corona
Feuilleton Professional in de knel (2): Financiering na corona?
Feuilleton Professional in de knel (3): ZorroTrust kijkt mee
Feuilleton Professional in de knel (4): Wirecard: Probleem van …..?
Feuilleton Professional in de knel (5): Thuiswerkdagroutines
Feuilleton Professional in de knel (6): Issues
Feuilleton-Professional-in-de-knel-(7): Corona, retail en digitale economie
Feuilleton-Professional-in-de-knel-(8): Corona, Kantoorregels, fatsoensregels
Feuilleton-Professional-in-de-knel-(9): Bereidheid jonge mensen om voor accountancy te kiezen…
Feuilleton-Professional-in-de-knel-(11): Darkmoney
Feuilleton-Professional-in-de-knel-(12): Wat wordt er nu echt van ons verwacht?
Feuilleton-Professional-in-de-knel-(13): Fraude en fraudedetectie: wie, wat, waar en waarom?
Geef een reactie