Er werd op de deur geklopt. Joke schrok. Haar hart begon sneller te kloppen en ze voelde zich kleuren. Ze klapte het schrift met de aantekeningen van Schuimstra snel dicht.
Het was Rianne. ‘Ik zag je auto op de parkeerplaats staan, maar je was niet op je kamer. Toen zag ik licht uit deze kamer komen, dus ik dacht ik kijk even of je daar zit. Alles goed?’ Joke hernam zich snel. Gelukkig was het Rianne. Als het een van haar collega vennoten was geweest dan had die vast gevraagd waar ze mee bezig was. Dat hoefde niet.
‘Ja, hoor alles goed. Had je mij nodig?’
‘Nee, ik ga aan het werk.’
‘Ik ruim de kamer van Schuimstra op. Dan kunnen we die straks ook weer gebruiken.’ Joke merkte dat ze zich verontschuldigde.
‘Nou, succes ermee. Ik ga ook aan het werk.’ Rianne deed de deur met een brede glimlach om haar mond dicht.
Joke keek naar het dichtgeslagen schrift. Ze voelde zich nog steeds betrapt. Ze vroeg zich af in hoeverre ze het recht had om dit schrift te bekijken. Toen het schrift op de grond gevallen was had ze haar nieuwsgierigheid niet kunnen bedwingen. Ze was benieuwd geweest wat Manfred allemaal had opgeschreven in dat schriftje. Veel zaken hadden haar niets gezegd. Korte, cryptische omschrijvingen. Omschrijvingen die alleen degenen herkenden die er bij betrokken waren. Ze had ook een opmerking gelezen over haar toetreding tot de maatschap.
Een vrouw, we ontkomen er niet aan!? Ze lijkt wel over de capaciteiten te beschikken. Maar wat gaat ze doen als de kinderen ziek zijn? Haar diploma’s wil ik ook nog zien. Ze is in ieder geval aantrekkelijk om te zien.
Ze herinnerde zich inderdaad nog dat Manfred Schuimstra haar naar haar diploma’s had gevraagd. Hij had er zelfs nog een kopie van gemaakt. Dat ze aantrekkelijk werd gevonden, stak haar. Ze hoopte maar dat Manfred uiteindelijk had gekozen voor haar inhoudelijke capaciteiten op fiscaal gebied.
Ze keek weer naar het schrift. Aan de kant wilde ze wel verder lezen. Aan de andere kant leek het ook of ze daarmee binnentrad in het privédomein van Manfred. Hoorde dat schrift niet in de doos met privéspullen voor de nabestaanden? Ze liep naar de doos. Ze aarzelde. Straks bevatte het schrift nog aantekeningen waar ze misschien iets aan hadden. Ze besloot het voor zichzelf te houden. In een later stadium kon ze het altijd nog teruggeven aan de familie. Ze liep met het schrift naar haar kamer en stopte het in haar tas. Daar was het voorlopig veilig. In die tas zou niemand kijken. Joke liep weer snel terug naar de kamer van Schuimstra. Ze klom nog een keer op de bureaustoel – die steeds meer leek te gaan wiebelen – en haalde nog een paar boeken uit de andere kastjes. Ze keek nog een keer de kamer rond. Ze had alles nagelopen. Er waren vier verhuisdozen voor de familie en er was nog een verhuisdoos met dossiers die ze op later moment nog eens uit moesten zoeken. Voorlopig konden die wel naar het archief. Ze zou wel iemand van de mannelijke medewerkers vragen om dat te doen. Ze keek op haar horloge. Voordat John en Wouter kwamen had ze nog even tijd om een aantal telefoontjes te plegen.
Terug op haar kamer zette ze haar tas snel op de grond. Het liefst was ze weer gaan bladeren in het schriftje, maar dat leek haar nu niet verstandig. Wel was ze blij dat ze het schriftje nog even bewaard had. Ze herinnerde zich weer een uitspraak van John over Daan en ze vroeg zich af of Schuimstra daar mogelijk aantekeningen van had gemaakt. Dat zou ze vanavond uitzoeken.
De bespreking inzake de waardering verliep prima. John had aangegeven dat er misschien wel de nodige vragen waren, maar dat het wat hem betreft niet allemaal hoefde te worden uitgezocht. ‘Dat zou allemaal veel te lang duren en ik vraag me af of het financieel veel oplevert. Waarschijnlijk ben ik meer kosten kwijt aan jullie –daarbij had hij naar de degene die de bedrijfswaardering deden gekeken – dan dat het mijn familie geld oplevert.’ Joke was verbaasd over de pragmatische insteek van John. Toen ze het daar later met Wouter over had, zei hij: ‘Snap je het niet? John wil geld zien en hij snapt dat dit niet gebeurd als hij zelf een vertragende factor is. Daar komt nog bij dat hij verder ook geen stukken heeft waarmee hij een andere kijk op de zaak kan aantonen.’
Joke moest weer denken aan het schriftje met aantekeningen. Misschien moest ze dat wel delen met het team dat de waardering deed.
Lees hier aflevering 1 van het feuilleton Rumoer in de Maatschap.
Lees hier aflevering 2 van het feuilleton Rumoer in de Maatschap.
Lees hier aflevering 3 van het feuilleton Rumoer in de Maatschap.
Lees hier aflevering 4 van het feuilleton Rumoer in de Maatschap.
Lees hier aflevering 5 van het feuilleton Rumoer in de Maatschap.
Lees hier aflevering 6 van het feuilleton Rumoer in de Maatschap.
Lees hier aflevering 7 van het feuilleton Rumoer in de Maatschap.
Lees hier aflevering 8 van het feuilleton Rumoer in de Maatschap.
Lees hier aflevering 9 van het feuilleton Rumoer in de Maatschap.
Lees hier aflevering 10 van het feuilleton Rumoer in de Maatschap.
Lees hier aflevering 11 van het feuilleton Rumoer in de Maatschap.
Lees hier aflevering 12 van het feuilleton Rumoer in de Maatschap.
Lees hier aflevering 13 van het feuilleton Rumoer in de Maatschap.
Lees hier aflevering 14 van het feuilleton Rumoer in de Maatschap.
Lees hier aflevering 15 van het feuilleton Rumoer in de Maatschap.
Lees hier aflevering 16 van het feuilleton Rumoer in de Maatschap.
Lees hier aflevering 17 van het feuilleton Rumoer in de Maatschap.
Lees hier aflevering 18 van het feuilleton Rumoer in de Maatschap.
Lees hier aflevering 19 van het feuilleton Rumoer in de Maatschap.
Lees hier aflevering 20 van het feuilleton Rumoer in de Maatschap.
Lees hier aflevering 21 van het feuilleton Rumoer in de Maatschap.
Lees hier aflevering 22 van het feuilleton Rumoer in de Maatschap.
Lees hier aflevering 23 van het feuilleton Rumoer in de Maatschap.
Lees hier aflevering 24 van het feuilleton Rumoer in de Maatschap.
Lees hier aflevering 25 van het feuilleton Rumoer in de Maatschap.
Lees hier aflevering 26 van het feuilleton Rumoer in de Maatschap.
Geef een reactie