De Belastingdienst heeft jarenlang niet alleen onterecht op vermeende fraudeurs met kinderopvangtoeslag gejaagd, maar is ook bij de inkomstenbelasting in de fout gegaan. Fraudeonderzoeken werden gestart omdat belastingbetalers een belastingadviseur hadden die door de fiscus werd gezien als facilitator van fraude. Dat melden RTL Nieuws en Trouw. Op basis van profilering en vermoedens werden tienduizenden mensen bestempeld als fraudeur, die vervolgens zelf hun onschuld moesten aantonen en soms jarenlang overhoop lagen met de fiscus.
‘Belastingadviseurs facilitator fraude’
RTL en Trouw hebben stukken in hun bezit waaruit zou blijken dat in 2012 werd gestart met de fraudejacht onder de codenaam ‘project 1043’. Fraudeonderzoeken werden gestart omdat belastingbetalers een belastingadviseur hadden die door de fiscus werd gezien als facilitator van fraude. Ook bepaalde aftrekposten waren aanleiding voor onderzoek, zoals hoge zorgkosten, giften of uitgaven voor pensioenvoorziening.
Naheffingen en hinderlijk volgen
De verdachte belastingbetalers kregen forse naheffingen opgelegd omdat de fiscus niet akkoord ging met eerder goedgekeurde aftrekposten. Ook werden de betrokkenen nog jaren geconfronteerd met extra toezicht en controle omdat ze als fraudeur waren bestempeld. Het ‘hinderlijk volgen van potentiële misbruikers’ was het uitgangspunt voor dit beleid, melden Trouw en RTL. Toenmalig staatssecretaris Wiebes zou hierover in 2013 zijn geïnformeerd.
Bron: NOS
Vroeger, in die goeie ouwe tijd, toen de belastingdienst geen computers maar wel mensen in dienst had die hun klanten en dossiers (dat waren dikke pakken papier) kenden bestond er geen fraudejacht, ze wisten wie wie was en wat hij of zij deed, of niet. Het stellen van een paar vraagjes aan de intermediair, die de aangifte over 4 jaar terug net had ingeleverd, was voldoende om de belasting-plichtige te laten weten wat de fiscus wist. (Is daarom het melden aan FIU zo absoluut anoniem?) Maar dat was
natuurlijk niet goed, vonden op eens sommige “geleerden in het Haagsche”, want dan zou er wel eens willekeur kunnen ontstaan en erger nog bestaan. Het verschil tussen een persoonlijke behandeling en willekeur is overigens heel simpel voor wie het uitvoert. Nu bijna alles (gelukkig nog niet alles) geautomatiseerd is weet niemand meer wat, waar, wanneer en waarom er iets aan de hand is en dus moeten we lijstjes gaan maken. Foei, dat is discriminatie. Verschil maken op basis van de getoonde belastingmoraal valt daar ook onder. Schande!
Foei Lama, je weet niet waar je het over hebt. Het gaat altijd over individuele ambtenaren die ongestraft in de fout gaan. In een brief van de Belastingdienst van 6 november 2018 betreffende de aangifte van mijn gehandicapte zoon over 2017, stond de de volgende code: CAP/UCF/18/051R 1043-2017. Ruim een maand geleden is de hele zaak eindelijk na bezwaar afgehandeld en heeft mijn zoon 93 van de 3000 Euro terug moeten betalen. Als ze de meer dan 100 uur van deze zaak besteed hadden aan de zaakjes van echte criminelen dan hadden ze in die tijd een paar miljoen kunnen verdienen. Ze durven mjjn zoon wel de nekklem aan te zetten maar de echte criminelen blijven buiten schot. Dit laatste zou het enige gespreksonderwerp moeten zijn vwb. de belastingdienst.