Vijf jaar geleden kreeg Adri de Bruyn bezoek van twee gemeenteambtenaren. Hij zou zijn woning ten onrechte als kantoor gebruiken. Vijf gewonnen rechtszaken later staat de boekhouder nog altijd met lege handen.
Hij werkt zo’n 30 jaar als boekhouder en interim-financial. Maar de afgelopen vijf jaar kon de nu 54-jarige Adri de Bruyn zich vaak moeilijk concentreren op zijn werk. Hij was in een slepend conflict geraakt met de gemeente Bergen op Zoom. Hoewel hij volgens meerdere rechters niets onrechtmatigs heeft gedaan, wacht de boekhouder nog altijd op compensatie. ‘De gemeente wil me 500 euro geven. Ik heb geschreven dat ze de komma verkeerd hebben gezet en dat ik akkoord ga met 50.000 euro. Ze schrokken zich rot.’
Hoe begon het?
‘Ik zat met een klant aan tafel en had de Belastingtelefoon aan de lijn. Ik stond in de wacht. Op dat moment ging de deurbel. Ik doe open en zie een man en een vrouw, die twee ID-kaarten in mijn gezicht duwen. “Wij zijn van Handhaving, mogen we even binnenkomen”.’
En toen?
‘Ze begonnen vragen te stellen over onrechtmatig gebruik van de woning. Ik zou mijn huis als bedrijfsruimte gebruiken, terwijl in het bestemmingsplan staat dat de bestemming wonen is. Ik stond niet ingeschreven bij de gemeente Bergen op Zoom omdat ik ook een huis heb in België, en in dat land geregistreerd sta. Ik woonde dus niet in Bergen op Zoom, aldus de man en de vrouw, en hield daar alleen kantoor. Terwijl ze dit verhaal afstaken, had ik dus de Belastingdienst aan de lijn. Ik zeg tegen die ambtenaren: “Zie je niet dat ik aan het bellen ben? Zouden jullie even je fatsoen willen houden of anders buiten willen wachten? ” Nou, daarmee was de toon gezet. Het gesprek werd vrij onaangenaam.’
U stond en staat niet ingeschreven in Bergen op Zoom. Dan heeft de gemeente toch een punt dat u een huis dat als woning bestemd is als kantoor gebruikt?
‘Nee, want je mag als aardbewoner maar op één plek geregistreerd staan. Als je meerdere huizen hebt, moet je je inschrijven in de plaats waar je het vaakst verblijft. In mijn geval is dat mijn huis in België. Maar in Bergen op Zoom verblijf ik ook. Ik slaap daar, ik woon daar en ik ontvang daar familie en vrienden. En ik heb daar ook kantoor aan huis. Dat mag, mits je niet meer dan 50 m2 zakelijk gebruikt.’
Wat zegt de rechter?
‘Die heeft mij inmiddels vijf keer gelijk gegeven. Tot de Raad van State aan toe. Ik heb een woonkamer van 60 m2, daarvan gebruik ik 20m2 als kantoor, ruim onder de norm. De rechter zei: “Maar gaan uw klanten dan nooit naar het toilet?” Ik zei: “Jawel, en ik geef ze ook wel eens koffie. Dan trek ik keuken en wc bij het zakelijke gedeelte, kom je nog maar aan 40 m2 zakelijk gebruik.” Daarin gaven alle rechters me gelijk.’
Heeft u schade geleden door deze zaak?
‘Ja. Ik heb een interim-klus moeten afbreken omdat ik mijn kop er onvoldoende bij kon houden. Dat kwam door de stress die ik had van de toestand met de gemeente. Ik heb veel uitzoekwerk moeten doen voor mijn advocaat, tijd die ik niet aan klanten heb kunnen besteden. Om nog te zwijgen van de psychische schade.’
Welke psychische schade?
‘Ik klink nu vrij opgewekt, maar zo ben ik niet altijd geweest in de afgelopen vijf jaar. Ik heb het gedrag van de gemeente ervaren als pesterijtjes waarbij je als burger vrij machteloos bent. Een voorbeeld? Moest ik ineens een omgevingsvergunning aanvragen omdat ik kantoor aan huis had. Ik keek in het register van de KvK. Wat bleek? Het wemelt in deze wijk van de KvK-inschrijvingen. Toen heb ik een WOB-verzoek ingediend, om erachter te komen of al deze bedrijven een omgevingsvergunning hebben. Met veel pijn en moeite mocht ik in het stadskantoor in het systeem kijken. Maar geen printjes maken. Ik kon alleen bewijsmateriaal verzamelen door screendumps te maken en naar mijn emailadres te mailen. Na een kwartier viel de internetverbinding weg. Mijn contactpersoon was ineens in vergadering, en kon niet gestoord worden. Ik zei: “Is er iemand anders om mij even te helpen?” Nee, die was er niet. Toen ben ik boos geworden. Vervolgens legde de gemeente mij een pandverbod op wegens agressief gedrag. Zwaar overdreven. Maar het is jouw woord tegenover het hunne.’
Gaat u een claim indienen voor schadevergoeding?
‘Dat is wel de bedoeling, al zegt mijn advocaat dat het niet makkelijk zal zijn om dat juridisch voor elkaar te krijgen. Eigenlijk hoop ik dat de gemeente een keer oprecht sorry zegt en mij normaal compenseert voor wat mij is aangedaan. Met 500 euro voor vijf jaar hoofdpijn voel ik me niet serieus genomen.’
Wat kunnen we van uw zaak leren?
‘Ik heb werkelijk geen flauw idee. Als de gemeente je op de korrel hebt, dan hebben ze je op de korrel, dat is volgens mij de les. Blijf maar beter vriendjes met de ambtenarij.’
het is van de zotte dat de gemeente dit doet en geen verantwoordelijkheid neemt.
Ik denk dat het iets genuanceerder ligt. De gemeente heeft wel gelijk maar kan dit helaas niet bewijzen.
Dhr de Bruyn was, is en blijft natuurlijk een notoire oplichter
Wie stelt moet ook bewijzen. Dus ik hoor het graag.
Ja zo denk ik ook
Of het echt een oplichter is weet ik niet, maar wel een vreemde man met een behoorlijke afkeer van de overheid in het algemeen.
Kunt u e.e.a. nader toelichten.
IK werk reeds jaren naar volle tevredenheid met hem.
Het is verschrikkelijk gesteld in NL met de regelneukerij en de drang om laaghangend fruit het lastig te maken. De echt problemen vind men te lastig om aan te pakken….