‘Ons ICT-probleem heb ik opgelost’, zei Johannes. Hij keek triomfantelijk. ‘En we hebben er ook nog een nieuwe controleklant bij.’ Els en Hein keken Johannes vragend aan. ‘Nou, ik had laatst een etentje met een paar zakenrelaties en toen hadden we het over ICT-problemen op het werk. Ik kan jullie vertellen: we zijn niet de enige. Bijna iedereen had wel wat te klagen. Er was er zelfs een die eerst Bitcoins moest betalen voordat hij weer toegang kreeg tot zijn gegevens. Hij had toen ZorroTrust ingeschakeld en was daar erg tevreden over. Dus ik heb hem om de gegevens van ZorroTrust gevraagd en ben daar gisteren langsgegaan. Ik kwam precies op tijd, want ze waren nog op zoek naar een accountant die de jaarrekening kon controleren.’
Els kon niet anders dan Johannes complimenteren. Het was ook weer typisch iets dat bij Johannes paste, altijd proberen ergens een slaatje uit te slaan. ‘En de huidige accountant dan?’ probeerde Hein het enthousiasme van Johannes te temperen. ‘Dat is geen probleem. Ze zitten nu bij een of ander administratiekantoor en sinds dit jaar zijn ze controleplichtig, dus zochten ze een nieuwe accountant. We kwamen dus als geroepen.’
‘Dat is mooi nieuws, maar kunnen we dat qua planning wel aan?’ vroeg Els. ‘We zitten al krap in onze uren sinds Herman arbeidsongeschikt is en we weten dat het vinden van een nieuwe medewerker niet zo makkelijk gaat. Ik wil niet vervelend doen.’ Nieuwe klanten zijn natuurlijk altijd meegenomen, dacht Els. Maar er waren gewoon te weinig mensen om al het werk dat ze aangeboden kregen te doen. Sinds kort hadden ze dan een ZZP’er die bijsprong, maar die zal ook al helemaal vol met werk. En als ze niet oppasten zouden ze ook nog gedoe met de fiscus krijgen omdat die kon stellen dat er sprake was van een gezagsverhouding.
‘Nou, dan moeten we misschien nog maar een extra ZZP’er inhuren’ zei Johannes. ‘ZorroTrust is een klant met groeipotentieel, dus die wil ik niet missen. Wellicht dat Beau deze klant wel onder zijn hoede kan nemen, dan kan hij ze meteen naar zijn nog steeds niet opgeloste computerprobleem laten kijken. En ik zou ook graag een beroep doen op Susan.’
Els protesteerde. ‘Susan zit al bomvol, die kan er echt niets meer bijhebben. Zeker niet nu Dimitri deel gaat nemen in een nieuw op te zetten bedrijf, daar moet ze ook nog het nodige voor uitzoeken.’
Els merkte dat er weer irritatie ontstond. Johannes dacht altijd maar weer dat hij uiteindelijk kon bepalen wie welke werkzaamheden deed. Altijd ging hij om de planningen van medewerkers heen om zo zijn eigen zin te krijgen. Met als gevolg dat zij en Hein vaak het nakijken hadden. Het was de laatste jaren wel minder geworden, maar het bleef lastig. Het viel haar al mee dat hij nu eerst een vorm van overleg pleegde.
‘Kijk niet zo geïrriteerd Els. Voordat we echt met ZorroTrust aan de slag gaan zijn we nog wel een paar weken verder en in die tijd kan Susan prima haar advies voor Dimitri afwerken. Jouw klanten zijn echt niet belangrijker dan de mijne.’
Hein, die voorzag dat dit wel eens de verkeerde kant op kon gaan, greep in. ‘Complimenten Johannes, dat we er een nieuwe klant bij hebben en ons ICT-probleem ook opgelost gaat worden. En Els heeft gelijk dat we binnenkort het onderwerp planning op de agenda moeten zetten.’
Els was Hein dankbaar dat hij een aanvaring met Johannes had weten te voorkomen. Ze was nog steeds aan het kauwen op de opmerking van haar man dat ze Johannes excuses moest aanbieden. Tot nu toe had ze dat nog niet gedaan. Ze had er moeite mee dat Johannes iedere keer weer liet merken dat hij als oudste vennoot het meeste recht van spreken had, juist op momenten dat ze erop rekende dat ze gelijkwaardige vennoten waren. Kwam dat omdat ze vrouw was en dat soort signalen eerde oppikte, of was Hein gewoon minder gevoelig en merkte hij het niet eens op? Soms dacht ze dat het lag aan het feit dat ze van een andere generatie was dan Johannes, ze scheelden ruim twintig jaar. Johannes had ook al diverse keren laten merken dat hij het maar raar vond dat ze geen kinderen had. ‘Je weet niet wat je mist.’ Els was er nooit op ingegaan, ze vond dat Johannes niet het recht had om zich met haar privéleven te bemoeien. Dat zij en Hans andere keuzes hadden gemaakt was aan hen. Daar wilde ze best over praten met vrienden, maar niet met collega’s of vennoten.
Hein voldeed veel meer aan het ideaalplaatje van Johannes. Die had drie kinderen, was getrouwd met een vlotte vrouw die parttime werkte in een verzorgend beroep. Maar Els riep zichzelf tot de orde: Johannes had haar zelf aangenomen, dus hij was niet vrouwonvriendelijk. Misschien had hij wel moeite met loslaten. Ze beloofde zichzelf een afspraak onder vier ogen te maken met Johannes. Of ze al of niet excuses zou aanbieden zou ze dan wel zien.
Jan Wietsma
Lees hier alle eerdere afleveringen
Aflevering 1. Maar toch kies ik nu voor mijn kind
Aflevering 2. Bepalingen NV-COS 240. Even vroeg ze zich af of ….
Aflevering 3. Eerst de jaarrekening, daarna praten we wel verder
Aflevering 4. Ambitie en generaties
Aflevering 5. Vriend…?
Aflevering 6: Burn-out
Aflevering 7. ‘Sinds kort ben je miljonair. Op papier dan…’
Aflevering 8. Virus
Aflevering 9. As good as new, maar waar vandaan?
Aflevering 10: Filewerkzaamheden
Aflevering 11. Moreel kompas
Aflevering 12. De drie A’s, overgewaardeerd?
Aflevering 13. Blauw oog
Aflevering 14. Werkdruk en verwachtingen
Aflevering 15. ZZP’er in de zaak en afspraak
Aflevering 16. Zorro Trust
Aflevering 17. Dimitri, zijn accountant en ondernemers
Aflevering 18. Functiescheiding en vertrouwen
Aflevering 19. Cocktail in Nairobi
Aflevering 20. Kies je altijd voor je baas, of trek je een grens?
Aflevering 21. Wat ben je nu eigenlijk waard als accountant?
Aflevering 22. ‘What’s your proposal?’
Aflevering 23. ‘Problems?’
Aflevering 24. Marionet van nieuwdenkers
Aflevering 25. Mezzaninefinanciering
Geef een reactie