‘En ga je het doen?’, vroeg Els aan Dimitri. Dimitri keek naar Els en toen naar Susan. Susan maakte aantekeningen van het gesprek op haar computer. Dimitri bedacht zich dat dit tegenwoordig de normaalste gang van zaken was bij veel besprekingen. Een open computerscherm waarop iemand zat te typen. Wat die persoon tegenover je typte wist je nooit. Misschien vulde die persoon wel de voetbaltoto in, of was die in het geval van Susan op zoek naar de juiste oudertips. Zelf gebruikte Dimitri altijd een schrift waarin hij zijn aantekeningen maakte. Het waren voor hem een soort dagboekjes; niet bedoeld of geschikt voor het nageslacht, maar wel bijzonder nuttig als hij nog eens iets na wilde zoeken over een bepaalde transactie of gesprek. Dimitri keek naar de muur met daarop twee schilderijen die bijna mooi waren van lelijkheid. Vast iets moderns.
Drie dagen geleden was hij teruggekomen uit Kenia. Met een nachtvlucht. Waardeloos had hij dat gevonden. Eerst kon hij de slaap niet goed vatten en toen hij goed en wel sliep kwamen de stewardessen alweer langs met het ontbijt. Wat een baan, dacht Dimitri. Altijd maar werken in de lucht in de vrijheid van een paar vierkante meter en dan nog vriendelijk blijven ook. Zelf zou hij het binnen een paar dagen helemaal zat zijn. Teveel stoelen in het vliegtuig, mensen die onmogelijke eisen stelden aan het eten en dan ook nog altijd in de file om gebruik te kunnen maken van het toilet.
Het was een merkwaardige reis geweest, waarbij het lastig was geweest om te ontdekken wat er in de ziel van de Keniaan omging. Hij kon ze niet peilen. Altijd vriendelijk, altijd beleefd en voorkomend. Buitenkant, maar wat ze nu werkelijk van hem vonden en dachten? Daarom vond hij het ook lastig om zaken te doen met Sergio. Alles was mogelijk als er maar geld was, maar waarom Sergio nu zo graag met hem zaken wilde doen?
De ruzie met Jan was uiteindelijk bijgelegd en Jan had nog eens uitgelegd wat de rol van Dimitri in deze nieuwe opzet zou zijn. Daarbij had Dimitri aangegeven dat hij niet zoveel verstand had van startups. Hij wist veel meer van doorstarten, reorganiseren, het verzilveren van niet-benutte kansen. Bij een bestaand bedrijf had je tenminste nog klanten, waren er altijd wel een paar medewerkers die je verder wilden helpen. Al was het maar uit puur eigenbelang. Bij een startup had je niets. Je wist niet eens of het ging werken. Jan had naar hem geluisterd en aangegeven dat hij dat natuurlijk volkomen begreep. Maar als Dimitri Jan vertrouwde kwam het echt wel goed. ‘Laat mij de business maar doen, wat ik nodig heb is startkapitaal.’
‘Hoeveel wil je inbrengen?’ had Jan gevraagd.
‘Dat weet ik nog niet precies. Ik wil ook met mijn accountant overleggen. Maar ik weet niet of ik meteen aandeelhouder wil worden. Ik wil er wel geld in steken. Het is iets nieuws en dat moet je soms ook proberen nietwaar? En zoals ik al eerder heb opgemerkt: ik geloof wel in kortere handelsketens. Het belangrijkste is dat ik er fiscaal niet teveel last van krijg als het fout gaat.’
‘Dat zullen we moeten uitzoeken, maar er zijn genoeg oplossingen te bedenken waarbij je een eventueel verlies fiscaal kunt verrekenen.’
Dimitri pakte zijn kopje gevuld met vers gezette koffie, nam een slok en zette hem weer terug. ‘Jan had het over een Limited naar Keniaans recht. Maar ik heb hem meteen aangeven dat ik alleen zaken wil doen via Nederlandse rechtspersonen en dat ik ook niet meteen aandeelhouder hoef te worden. Dat mag altijd later.’
Een idee dat Jan top had gevonden. ‘Dat maakt het allemaal een stuk eenvoudiger. Wij doen het vuile werk en jij stapt in als aandeelhouder als het allemaal draait.’
‘Een mezzaninefinanciering, dat was waar Jan het over had. Ik krijg een hoge rentevergoeding en als het allemaal goed gaat kan ik die omzetten in aandelen in het bedrijf. Gaat het fout, dan ben ik mijn geld kwijt. Een nadeel is wel dat ik geen zekerheden kan vragen.’
Els keek naar Susan: ‘Mezzaninefinanciering, heb jij daar wel eens van gehoord?’
Susan knikte. ‘Ja, bij de les over financieren is dat genoemd als één van de mogelijkheden voor een startup of doorstart. Maar je moet vooraf wel goede afspraken maken over de waarde van de aandelen, volgens mij heet dat iets van een warrant.’
Susan ontving een goedkeurende knik van Els die haar een beetje deed blozen. Dat ze zo toch nog iets aan het vak financieren had. ‘Je hoort het Dimitri, we zijn hier van alle markten thuis. Zullen we een en ander eens voor je uitzoeken?’
‘Dat is goed’, zei Dimitri. ‘Wanneer denken jullie een en ander helder te hebben? Want ik heb Jan beloofd om met een dag of tien uitsluitsel te geven.’ Hij vertelde er maar niet bij dat Jan hem al iedere dag appte of hij al iets meer wist.
‘Gaan we doen.’ Els stond op en Dimitri volgde haar voorbeeld. ‘Hoeveel geld wil je er eigenlijk insteken?’, vroeg Els terwijl ze naar de deur liep.
‘Ik dacht te beginnen met een bedrag van € 150.000’, zei Dimitri terwijl hij Els een hand en Susan een knipoog gaf.
Jan Wietsma
Lees hier alle eerdere afleveringen
Aflevering 1. Maar toch kies ik nu voor mijn kind
Aflevering 2. Bepalingen NV-COS 240. Even vroeg ze zich af of ….
Aflevering 3. Eerst de jaarrekening, daarna praten we wel verder
Aflevering 4. Ambitie en generaties
Aflevering 5. Vriend…?
Aflevering 6: Burn-out
Aflevering 7. ‘Sinds kort ben je miljonair. Op papier dan…’
Aflevering 8. Virus
Aflevering 9. As good as new, maar waar vandaan?
Aflevering 10: Filewerkzaamheden
Aflevering 11. Moreel kompas
Aflevering 12. De drie A’s, overgewaardeerd?
Aflevering 13. Blauw oog
Aflevering 14. Werkdruk en verwachtingen
Aflevering 15. ZZP’er in de zaak en afspraak
Aflevering 16. Zorro Trust
Aflevering 17. Dimitri, zijn accountant en ondernemers
Aflevering 18. Functiescheiding en vertrouwen
Aflevering 19. Cocktail in Nairobi
Aflevering 20. Kies je altijd voor je baas, of trek je een grens?
Aflevering 21. Wat ben je nu eigenlijk waard als accountant?
Aflevering 22. ‘What’s your proposal?’
Aflevering 23. ‘Problems?’
Aflevering 24. Marionet van nieuwdenkers
Geef een reactie