Jasjedasje

‘Houd je dat aan? Nee dat wil ik niet hoor, George trekt ook een jasje aan!’

Slechts wanneer ik dit kledingadvies van mijn vrouw zou opvolgen, was ze bereid met mij en onze vrienden uit eten te gaan. Niet dat we naar zo’n chique tent gingen hoor, maar de man van mijn vrouw moet er steevast gewoon goed uitzien. Nu loop ik op kantoor al met een colbertje, dus als ik daar in mijn vrije tijd onderuit kan, dan doe ik dat. Helaas heb ik rekening te houden met the powers that be in Huize Izeren. Op kantoor ben ik de baas, maar thuis val ik onder het gezag van mijn echtgenote. Desalniettemin weet ik als (belasting)adviseur een goed advies altijd te waarderen, al is het maar om de lieve vrede te bewaren. Maar George arriveerde in spijkerbroek en trui, de mazzelaar.

 Ik heb er geen diepgaande studie naar verricht, maar volgens mij gaat er achter negen van de tien goed geklede mannen een vrouw schuil. Mannen hebben daar minder oog voor. Natuurlijk zie ik er graag goed uit, net als iedereen. Kleren maken de man. Mannen die dat ontkennen wantrouw ik. Zogenaamd nonchalant ‘er niet uitzien’, is vaak ook een bewuste keuze. Maar ze bestaan wel, die mannen en vrouwen die echt geen idee hebben waar de grenzen liggen. U kent hem vast wel: de man met de korte broek en sokken in zijn sandalen! En soms loopt daar toch nog een vrouw naast. Het zou mij thuis nog niet eens lukken om zo de begane grond te bereiken. Halverwege de trap zou ik al een straatverbod te pakken hebben. Waarschijnlijk heeft zo’n man een mooi karakter. Maar om met de woorden van mijn wijze vader te spreken: ‘Met een karakter aan je arm kun je niet over straat!’

In de financiële dienstverlening is jasje-dasje eigenlijk nog steeds wel de norm. Als ik geen stropdas draagt gelooft u mijn belastingadviezen namelijk niet. ‘Wat is dat voor een vreemde man in die rafelige spijkerbroek met dat Frank Zappa T-shirt,’ zou u denken.

Dat risico willen wij accountants, adviseurs, verzekeraars, notarissen, advocaten en bankiers, liever niet lopen. Dus conformeren wij ons aan wat de gemiddelde cliënt van ons verwacht. Slap eigenlijk, vindt u niet? Het gaat toch om de inhoud. Dat vind ik wel tenminste. Ik zie mijzelf graag als iemand die een beetje van de norm durft af te wijken, maar toch doe ik hem elke ochtend weer om, die wurglap en dat saaie overhemd. Prins Claus baarde opzien toen hij in 1998 in zijn toespraak zijn das losmaakte en op de grond gooide. Tijdens de uitreiking van de Prins Claus Prijs vergeleek de prins het dragen van een stropdas met een slang die om de hals gedraaid is. Zijn toespraak ging de geschiedenis in als The declaration of the Tie. Dus als ik hem nooit meer zou dragen, zou ik mij in goed koninklijk gezelschap bevinden. Maar ik durf het niet…sterker: ik wil dat onze medewerkers er ook zakelijk en netjes uitzien als ze cliënten ontvangen, hoe goed ze ook zijn in hun werk.

Wat wil ik hier nu eigenlijk mee zeggen? Ik weet het niet zeker, maar misschien is het wel dat wij graag beoordeeld worden op de kwaliteit van ons werk. En dat is soms lastig. U – ondernemer – staat immers niet te springen van genoegen als de door ons verzorgde balans en belastingaangifte bij u op de mat vallen. Het is geen nieuwe auto. U gaat er vanuit dat het allemaal dik in orde is, en dat wij er fiscaal alles voor u uit gehaald hebben wat er in zit. Ons werk is voor u inhoudelijk niet altijd goed te beoordelen. Het is kwestie van vertrouwen. Om het toch een beetje leuk voor u te maken, doen we er een mooi kaftje om en zien wij er mooi uit. Uw oog wil ook wat!

Ed Izeren RB is belastingadviseur bij WEA Accountants – Adviseurs