Feuilleton-professional-in-de-knel (21): Accountant in opleiding, geldezel, geweld, verklaring omtrent gedrag?

Dus zo werkt het als je in een spinnenweb wordt geweven, dacht Els. Dat gold voor Johannes, die gek op geld als hij was, uiteindelijk werd gecompromitteerd. En nu betrof het haar en Hein.

Natuurlijk zouden ze Johannes uit de maatschap kunnen zetten, of ze zouden zelf kunnen vertrekken uit de maatschap. Maar dat zou in beide gevallen leiden tot langdurige juridische procedures, ontevreden klanten en lokale media-aandacht.

Maar ook tot stress, medewerkers die zich gedwongen zouden voelen om positie te kiezen. Wilde je naar de buitenwereld doen alsof er niets aan de hand was, dan moest je het spel wel meespelen en meedoen en op zoek gaan naar Jan Janssens, ook al had zij als persoon part nog deel te maken met de strapatsen van Johannes. Ze besloot in ieder geval om een dagboekje bij te houden zodat ze – mocht het ooit nodig zijn – nog boven water kon halen wat haar overwegingen waren. Wellicht dat alles in een ander perspectief kwam te staan wanneer ze Jan Janssens hadden gevonden. Ze had lang nagedacht over de suggestie van Susan om Mike te benaderen. Hoe slim was dat? Susan wist verder nergens van en dat wilde ze ook graag zo houden en met Mike had ze alleen maar kennis gemaakt tijdens haar voorbereidingen op het gesprek met de kwartiermakers. Uiteindelijk had ze ingestemd.

“Hoi Mike, met Susan heb je misschien even tijd voor mij?” vroeg Susan, nadat Mike haar telefonische oproep beantwoordde.

“Ja, dat heb ik wel. Je maakt mij nieuwsgierig.”

Mike was buiten, zo merkte Susan.

“Ik val maar meteen met de deur in huis. Jij kent Jan Janssens toch?” Op wat geluiden van rijdend verkeer na bleef het stil. “Heb je mij gehoord?”

“Ja, maar ik vind je vraag wat bijzonder. Wat heb jij met hem te maken?” Leek Mike op zijn hoede of leek dat alleen maar zo.

“Ik niet zoveel. Hij heeft een tijdje samengewerkt met een klant van ons.”

“Ik zou maar oppassen. Het is een gevaarlijke man,” klonk het behoedzaam.

“Ik wilde eigenlijk alleen maar weten of je een adres of zo van hem hebt. We willen graag nog iets met hem bespreken.”

“Of ik daaraan mee wil werken weet ik niet.” Wat was dat nu weer voor een opmerking.

“Zo gevaarlijk is hij toch ook weer niet. Ik vond het vooral een opschepper.”

“Hij heeft mooie praatjes en is er heel goed in om misbruik van je te maken als je uiteindelijk niet meer met hem wil samenwerken. Ik ben blij dat ik van hem af ben.”

“Dat kan ik me voorstellen. Maar weet je waar hij nu woont?”

“Ja, maar zoals gezegd. Ik weet nog niet of ik dat wil delen met jou. Wat gaan jullie daar mee doen.”

Els had haar gevraagd om contact te leggen, maar waarom dat wist ze ook niet. “Dat weet ik ook niet precies.

“Dan denk ik er nog even over na.”

“Wanneer weet je meer?” Susan was teleurgesteld dat Mike het adres niet met haar wilde delen. “Was het toevallig een klant van je?”

“Nee, nee. Geen klant. Zeker niet. Die zou bij ons op kantoor nooit door de klantacceptatie komen.”

“Hoe ken je hem dan?”

“Gewoon iemand die ik een keer ben tegengekomen in de kroeg.”

“En toen?”

“Nou, niets bijzonders. Ik kwam in gesprek met hem en op enig moment vroeg hij of ik misschien iets voor hem kon doen.”

Het viel Susan op dat Mike meer op zijn gemak leek. “Wat wilde hij graag”

“Daar kan ik niets over zeggen. Het was in ieder geval een ongebruikelijke vraag.”

Susan hoorde geen ruis meer op de achtergrond. Zou Mike ondertussen ergens naar binnen zijn gegaan of een rustige plek ik in een park of zo hebben gevonden?

“Je bent erop ingegaan.” Susan merkte dat ze ondertussen nieuwsgierig was naar de relatie die Jan Janssens en Mike hadden gehad

“Eerst niet. Maar hij bleef aandringen, gaf aan dat het ook mij wat zou opleveren. Dus uiteindelijk zei ik ja.”

“Wat was het ongebruikelijke?”

“Of ik mijn bankrekening open wilde stellen voor stortingen en betalingen,” ze hoorde Mike hijgen

“Je bent geldezel geweest?”

“Ik geloof wel dat ze het zo noemen. Ik had er meteen spijt van.”

Susan wilde roepen dat het hartstikke stom was en dat ze niet begreep dat een accountant in opleiding aan een dergelijk verzoek meewerkte. Maar daarmee zou de kans dat Mike het adres van Jan Janssens zou delen aanzienlijk afnemen.

“Doe je het nog?”

“Nee, ik heb er een keer aan meegewerkt en toen ben ik meteen gestopt. Maar dat was niet naar de zin van Jan Janssens. Hij bedreigde me en heeft me twee keer van de trap van voetgangersbrug afgeduwd”

“Heb je aangifte gedaan?”

“Nee, dan ik mijn inschrijving als accountant ook wel op mijn buik kunnen schrijven. Een geldezel die ze een verklaring van goed gedrag geven? Geloof jij dat?”

“Bedreigd hij je nu ook nog wel eens?”

“Nee, toen Corona uitbrak heb ik hem nooit meer gezien en dat wil ik graag zo houden.” de manier waarop hij deze laatste zin uitsprak deed Susan beseffen dat Mike nog steeds bang was voor Jan Janssens.

“Bedankt voor je verhaal. Ik begrijp wel dat je niet staat te springen om zijn adres te delen.”

“Ik bel je nog wel.” Mike verbrak de verbinding. Susan besefte dat ze nu ook antwoord had gekregen op haar nooit beantwoordde vragen over Mikes gedrag toen ze nog fysiek les hadden. Of was het vooral haar nieuwsgierigheid die nu was bevredigd?

Jan Wietsma

Eerdere afleveringen:

Feuilleton Professional in de knel (1): Schipperen rond Corona

Feuilleton Professional in de knel (2): Financiering na corona?

Feuilleton Professional in de knel (3): ZorroTrust kijkt mee

Feuilleton Professional in de knel (4): Wirecard: Probleem van …..?

Feuilleton Professional in de knel (5): Thuiswerkdagroutines

Feuilleton Professional in de knel (6): Issues

Feuilleton-Professional-in-de-knel-(7): Corona, retail en digitale economie

Feuilleton-Professional-in-de-knel-(8): Corona, Kantoorregels, fatsoensregels

Feuilleton-Professional-in-de-knel-(9): Bereidheid jonge mensen om voor accountancy te kiezen…

Feuilleton-Professional-in-de-knel-(10): “Wat vind je nu leuk aan het accountantsvak? Het lijkt mij zo saai…”