Marga ervaart weerstand en ze krijgt het warm. Het liefst zou ze nu opstaan en weglopen en stoppen met deze onzin. Ze heeft nu een paar sessies gehad waarin ze heeft gewerkt met EMDR en in eerste instantie gaf haar dat opluchting. Maar de afgelopen twee weken is ze meer onzeker, slaapt ze slecht en droomt ze weer regelmatig over Joost. Ze vraagt zich af of ze er wel goed aan gedaan heeft om in te stemmen met EMDR. Als ze het over kon doen…
Marga tuit haar lippen en laat langzaam lucht ontsnappen. Dat geeft haar tijd om na te denken.
‘Nee, wat schiet iemand er mee op als ik het vertel. Ze kunnen er toch niets aan doen.’
‘Dus je ouders weten ook nergens van?’
‘Nee, ik hoor mijn moeder al. ‘Zie je nu eindelijk in waarom ik een hekel heb aan feestjes waar onbeperkt alcohol wordt geschonken? En hoe zat het met je kleding? Ik heb je geleerd dat je mannen niet kunt vertrouwen.’
‘En je vader?’
‘Mijn vader, die zou onmiddellijk vragen wie die persoon is. Zijn adres opzoeken en dan verhaal gaan halen. Maar mijn vader woont niet meer bij mijn moeder. Ze zijn al gescheiden sinds mijn vijfde levensjaar.’
‘Maar je hebt met beiden wel contact?’
‘Ja, maar zoals ik al zei: ik pas mij aan hun verwachtingen aan. Dan stel ik ze nooit teleur.’
Marga hoopt dat Carolien haar niet de opdracht geeft om dit voorval met haar ouders te gaan bespreken. Ze ziet er nu al tegenop. Haar moeder zou net zo lang op haar inpraten totdat ze weer bij haar zou komen wonen, daarna zou ze ieder uur een whatsappbericht krijgen met de vraag waar ze is en of ze niet in gevaar is. Haar vader zou inderdaad direct Joost opzoeken en hem duidelijk maken dat hij met zijn tengels van zijn dochter af moet blijven. Ergens lijkt haar dat nog wel een mooie actie. Joost die met zijn mond vol tanden staat en dan aan zijn vrouw moet uitleggen wat er aan de hand is. Wat dat betreft zou ze het nog liever aan haar vader dan aan haar moeder vertellen.
‘Dat van het aanpassen aan de verwachtingen van je ouders vind ik interessant. Maar dat parkeer ik nu even. Heb je een goede vriendin aan wie je het zou kunnen vertellen?’
Marga denkt na. Een goede vriendin. Collega’s van haar vorige werk, daar zaten een aantal vriendinnen tussen. Maar die heeft ze sinds corona en sinds ze van baan is gewisseld nauwelijks meer gesproken. Eigenlijk is Jeroen op dit moment degene die ze het meest vertrouwd, maar aan hem gaat ze zeker niet vertellen wat er gebeurd is. Dat hij het zou bagatelliseren is nog het minst erge, maar ze vreest nog meer dat hij afstand neemt van haar, misschien wel niet meer met haar wil samenwerken.
‘Ik dacht dat EDMR alles zou oplossen. Maar het lijkt nu wel of ik van de wal in de sloot ben beland. Ik zie eigenlijk niet zo goed in wat het vertellen van wat mij overkomen is aan mijn vader, moeder of een vriendin of wie dan ook op gaat lossen? Het is mijn eigen probleem en dat moet ik zelf oplossen.’ Marga voelt haar boosheid toenemen.
‘Wat ben je nu voor een therapeut? Je wil het probleem alleen maar groter maken en ik kan dan straks nog meer scherven opruimen!’ Marga schreeuwt het uit, waarna ze in tranen uitbarst. ‘Ik heb er toch zelf niet om gevraagd dat die Joost zijn tong in mijn mond duwde!’ Daarna buigt ze haar hoofd naar haar knieën en blijft snikken.
Er valt een stilte. Na een paar minuten heft Marga haar hoofd weer op. ‘Heb je nu je zin?’
‘Ik snap dat je boos op mij bent’ zegt Carolien. ‘Alleen lossen we daarmee jouw probleem niet op. Het gaat er uiteindelijk om dat je het geheim dat je nu bij je draagt, kan delen met anderen en uiteindelijk zal je ook de confrontatie met Joost aan moeten gaan. Hij is tenslotte de persoon die je vernederd heeft, geen rekening heeft gehouden met je grenzen. Hij is verantwoordelijk voor zijn gedrag en daar komt ook nog bij dat hij je baas is. Dan dient hij extra alert te zijn op wat hij doet. Sterker, hij dient er zelfs rekening mee te houden dat zijn medewerkers misschien wel een biertje of een glaasje wijn te veel op hebben. Dat behoort tot goed werkgeverschap. En wat je aanhebt doet al helemaal niet ter zake. Mensen dienen onder alle omstandigheden van een ander af te blijven, tenzij die ander zelf toestemming geeft om aangeraakt te worden. Dat zijn de regels van het spel. En die regel heeft Joost overtreden. Ik wil graag dat je gaat ontdekken en het jezelf eigen maakt dat niet jij, maar Joost een probleem heeft. En daarbij kan ik meerdere methoden inzetten om je daarbij te helpen. Maar in alle gevallen word je daarbij geconfronteerd met jezelf, je eigen pijn, je eigen onhebbelijkheden.’
Marga voelt dat de trillingen in haar lichaam afnemen.
‘Sorry dat ik zo lelijk tegen je deed. Maar ik dacht dat EDMR de oplossing was. Dat ik na een paar sessies nergens meer last van zou hebben.’
‘Je hoeft tegen mij geen sorry te zeggen. Je zit hier bij mij om in een veilige omgeving je gevoelens en emoties te kunnen uiten. Ik word geacht om daar tegen te kunnen.’
‘En je wordt er voor betaald,’ reageert Marga met een glimlach.
‘Dat ook. Maar wat ik graag wil is dat je gaat nadenken over het volgende voorstel. Ik begeleid ook een gespreksgroep van vrouwen die geconfronteerd zijn met seksueel misbruik op velerlei manieren. Dat kan zijn op het werk, maar ook in het OV, tijdens een wandeling, een bezoek aan het zwembad. Ik denk dat het goed is dat jij jouw verhaal deelt met deze groep. Je kunt er zeker van zijn dat jouw verhaal in de groep blijft en ik verwacht van jou dat je hetgeen jij hoort niet zult delen met anderen. Veiligheid en vertrouwelijkheid zijn de belangrijkste pijlers voor het delen van verhalen.’
Marga knikt. ‘En wat schiet ik ermee op?’
‘Ik hoop dat je door deelname aan de groep uiteindelijk zo ver komt dat je stopt met het jezelf de schuld blijven geven van hetgeen Joost jou heeft aangedaan.’
Marga stapt op uit haar stoel, pakt haar jas en gooit die over haar arm. ‘Ik ga erover nadenken. Wanneer moet je het weten?’
‘Neem de tijd. Als we het er de volgende sessie over kunnen hebben, dan is dat prima.’
Jan Wietsma
Eerdere afleveringen:
Geef een reactie