‘Maar Manfred gaf die 12% natuurlijk niet zomaar prijs, daar moest uiteindelijk wel voor betaald worden. Dat vonden we ook geen enkel probleem,’ zei Joop. Joke kreeg steeds meer het idee dat het niet allemaal volgens de regels was gegaan. Dat familievermogen in Luxemburg voorspelde niet veel goeds. Ze had Manfred er nooit over horen spreken. ‘Hoe rekenden jullie dan af?’ Joke kon haar nieuwsgierigheid nauwelijks bedwingen.
‘Nou, we kwamen overeen dat wij ieder drie jaar lang € 1.500 per maand zouden storten via Money Transfer. Manfred had iemand in Luxemburg die dat geld dan weer op een nummerrekening van de familie stortte.’
Joke moest denken aan wat Daan een paar dagen geleden had verteld. Een zelfde patroon. Ze stond op het punt om te vragen hoe hij al die opnames dan verantwoordde in zijn eigen administratie. Maar het leek er op dat Joop haar gedachten kon lezen. ‘De eerste twee jaar was dat wegwerken van € 1.500 aan contante privéopnamen niet zo’n probleem. Ik had een ruim uitgave- en opnamepatroon. Deed ook wel eens iets in antiek en Paul heeft met zijn liefde voor Star Wars een dure hobby. Dus die smeerde dat ook wel weg. Maar begin 2005 begon het toch allemaal wat lastiger te worden. We moesten steeds creatiever worden en waren dan ook blij dat we op 1 juli van dat jaar onze laatste storting konden doen. We spraken er onderling nooit over. Het was een ongeschreven afspraak. Erewoord. Matenwerk. Misschien niet helemaal volgens de regels, maar wel rechtvaardig. Uiteindelijk is niemand iets te kort gekomen. De winsten hebben we keurig aangegeven. We hebben alleen maar met vermogens geschoven.’
‘Nooit vragen gekregen?’ Joke had Joop met stijgende verbazing aangehoord. Ze zag de parallellen met het verhaal van Daan. Alleen was daar sprake van chantage. Hoe ze het handelen van Joop en Paul moest benoemen, wist ze nog niet. Een vriendendienst?
‘Maar het moet toch iemand zijn opgevallen dat er tussen de jaarrekening 2001 en 2002 sprake was van een opvallende vermogensverschuiving,’ vroeg ze.
Joop schudde zijn hoofd. ‘Zoals gezegd, we hadden de zaken administratief nooit op orde. Dus dat geschuif in vermogens is niemand opgevallen. Zeker niet, omdat we in dat jaar pas voor het eerst in de jaarrekening vermeldden wat ieders aandeel in het maatschapsvermogen was. Natuurlijk viel het de advocaat van Marian wel op. Maar Manfred gaf aan dat die daling vooral te maken had met het gat in de hand van zijn echtgenoot. De rechter geloofde dat verhaal uiteindelijk. Met als gevolg een lagere alimentatie voor Marian.’
‘Maar Marian heeft daardoor toch niet gekregen waar ze recht op had. Dat klopt toch niet?’ reageerde Joke.
Joop verhief zijn stem. ‘Je was er toen niet bij. Je weet niet hoeveel die Marian geprofiteerd heeft van Manfred. Dat moest gestopt worden. We deden het voor een rechtvaardige zaak. Daar ben ik nog steeds van overtuigd en ik zou het bij wijze van spreken zo weer doen. Ik ben je verder ook geen verantwoording schuldig. Het is allemaal gebeurd voordat jij, Karel of Daan toetrad tot de maatschap. En voor zijn kinderen zorgde Manfred echt wel. Die heeft hij een ruime alimentatie gegeven.’
Joke wilde nog wat vragen stellen over het familievermogen in Luxemburg. Maar Joop gaf aan dat hij klaar was. ‘Meer heb ik niet te melden en als je denkt dat je dit met Paul kan aankaarten, dan vertel ik je nu alvast dat hij het glashard zal ontkennen. Het blijft jouw woord tegen mijn woord. Officieel zal ik alles ontkennen en heeft dit gesprek ook nooit plaatsgevonden.’
Lees hier aflvering 41 van Rumoer in de maatschap.
Wilt u nog eens nalezen wat zich in het verleden in de maatschap heeft afgespeeld? Bestel dan deel 1 van ‘Rumoer in de maatschap hier.
Geef een antwoord