Ze had hem gekwetst. Afgewezen. Dit kon hij niet over zijn kant laten gaan. Hij moest wat doen. Het viel hem tegen dat Paula deed of hij lucht voor haar was. Dat had ze vanmiddag maar weer eens laten blijken. Maar daar kon hij niet mee leven. Ze zou zijn vrouw worden. Dat had hij zichzelf beloofd. Dat het met Christa niets geworden was, was al erg genoeg. Hij had iemand nodig met wie hij zijn gevoelens zijn problemen kon delen. Hij zag haar nu iedere dag.
Vanmiddag had hij nog een bal naar haar teruggeschopt. Maar het leek wel of ze niet eens gemerkt had dat hij het was. Hij had gehoopt dat ze hem zou herkennen. Hem zou vragen mee te komen. Dan zou hij zeggen: er ligt een verrassing voor je klaar. Dat hart is het symbool dat wij voor elkaar gemaakt zijn. Maar ze was doorgelopen. Hij had haar nog gevolgd naar haar huis. Had staan wachten. Hoe lang wist hij ook niet. Maar het was al donker toen hij naar huis ging. Nu zat hij op de bank. Liet de foto’s door zijn hand gaan. Hij moest iets verzinnen om bij haar te zijn. Dit weekend nog. Kortsluiting in zijn hoofd. De spanning werd hem teveel. Hij liep naar zijn slaapkamer. Viel op zijn bed. Daarna werd het helemaal zwart.
*****
Het was zaterdagmorgen. Joke haalde de weekendboodschappen uit de auto. Dat was haar taak voor deze week. Haar man was met de kinderen mee naar sport. Volgende week waren de rollen omgedraaid. Maar nu was het even rustig in huis. Alleen haar jongste scharrelde in huis rond. Ze vulde een beker met water en deed daar een beetje siroop bij. Zo zou haar dochter wel even zoet blijven. Ze pakte de envelop, die John haar had gegeven, uit haar tas en settelde zich op de bank. Ze was benieuwd wat deze memo’s van Schuimstra te bieden hadden. Gisteren had ze na afloop van de strategiemeeting verteld dat John nog een stapel memo’s van zijn overleden vader had gevonden en dat hij die naar kantoor had gebracht. Ze had afgesproken dat zij ze van het weekend zou sorteren op relevantie. Misschien stelde het ook wel niets voor en kon het allemaal in de papierversnipperaar.
Ze haalde de stapel papier uit de envelop. De meeste waren handgeschreven. Ze herkende het handschrift van Schuimstra. Er zat slechts een enkel getypt memo bij. Geboeid begon ze te lezen. Maar het kostte haar de nodige moeite om het allemaal te ontcijferen. Wat schreef die man toch beroerd. Na een tijdje had zij zich zijn handschrift eigen gemaakt en ging het lezen een stuk makkelijker. Ze vroeg zich af wat de status was van deze memo’s. Waren het persoonlijke aantekeningen van Schuimstra geweest? Had hij ze laten uittypen en daarna gezorgd voor opname in het betreffende klantdossier? Het was in ieder geval een nieuwe verrassing na het schriftje dat ze verleden jaar hadden gevonden. Misschien wierp dit nog wat nieuw licht op de zaak. Hoewel ze in samenspraak met de andere vennoten had besloten om verder geen aandacht te besteden aan het schriftje. Tenzij er een klant kwam met één of ander onverklaarbaar verhaal. Dan zou het schriftje mogelijk kunnen helpen om een ander licht op de zaken te werpen. Maar tot nu toe had niemand zich gemeld.
Ze pakte een nieuw memo. Inzake ‘Yourki Bouw’ stond er boven. Haar nieuwsgierigheid was gewekt.
Betreft: Oplossing forse betalingsproblemen BTW.
Een mogelijke oplossing voor de betalingsproblemen kan een tijdelijke herrubricering van de BTW-schulden zijn. Door deze in het vervolg op te nemen onder de post overige schulden blijft de schuld materieel wel bestaan. Maar is zij niet direct opeisbaar. Deze tijdelijke oplossing is verdedigbaar omdat Yourki Bouw over enige tijd weer voldoende omzet weet te realiseren. Waarna de verschuldigde BTW alsnog kan worden aangegeven en betaald.
Wat een advies dacht ze. Fraude van de bovenste plank, dat was het. Joke las verder op de achterkant.
Met Daan overleg gehad. Hij ziet er helemaal niets in. Heb hem gewezen op het feit dat hij niet in het belang van de klant denkt.
Toen ze verder las viel haar mond open van verbazing. Dit kon niet waar zijn. Ze moest onmiddellijk contact zoeken met Daan.
Geef een reactie