Ze had hem afgewezen. Hij vloekte binnensmonds. Tegen zijn verwachtingen in. Daar ging zijn plan. Hij had verwacht haar te kunnen overhalen. Maar ze was niet te vermurwen geweest. Wat moest hij nu doen? Dit weekend moest hij zekerheid hebben. Hij probeerde na te denken. Verschillende opties dienden zich aan. Maar hij streepte ze allemaal weg. Niet goed uitvoerbaar. Te gevaarlijk of een onzekere uitkomst. Hij draalde voor haar huis. Hoopte dat ze hem zou binnenlaten, zodat hij het nog een keer goed kon uitleggen. Zij ja zou zeggen op zijn voorstel.
Paula was woedend. Wat een lef had die Marco Meerman gehad. Om zomaar bij haar aan te bellen. Door te dringen in haar privésituatie. Waarom had ze hem eigenlijk binnengelaten? Ze verbaasde zich dat ze zo rustig en kalm was gebleven toen hij er was. Maar nu moest ze haar adrenaline kwijt. Ze keek op haar horloge. Als ze snel was kon ze nog meedoen aan een training op de sportschool. Ze rende naar boven en kleedde zich om. Toen ze beneden kwam sprong kwispelde Beagle en sprong van vreugde tegen haar op. ‘Sorry, jij bent straks aan de beurt. Beloofd.’ Beagle liet zijn oren hangen. Zo te zien was hij nog niet overtuigd. Toen ze eenmaal buiten pakte ze haar fiets en zette het op een sprinten. Als ze te laat was, zou ze niet meer mogen meedoen. Dat waren de regels waarmee ze had te dealen.
****
‘Problemen?’ vroeg de man van Joke. ‘Hoezo?’ vroeg Joke ontwijkend. ‘Nou, je bent bijna de hele middag op kantoor geweest. Het is wel heel lang geleden dat je dat op zaterdag hebt gedaan.’
Joke plofte neer op de bank. Ze was uitgeblust en voelde een hoofdpijn opkomen. ‘Eerst maar koffie. Dan praten we verder.’
Een kwartier later zaten ze aan de koffie. Joke was blij dat haar man zo begripvol was en haar eerst wat rust gunde. Zelf zou ze dat geduld niet hebben gehad. Dan zou ze onmiddellijk willen weten wat er aan de hand was.
‘We hebben grote problemen.’
Joke zag dat haar man zijn wenkbrauwen fronste. ‘Ik dacht dat alles goed ging. Maar ga verder,’ zei hij rustig.
‘Het heeft met Schuimstra te maken. Hij heeft een aantal zaken niet zo netjes afgewerkt, zal ik maar zeggen.’
‘Maar dat wist je toch al.’
‘Het is veel erger dan we dachten. Hij heeft de boel opgelicht. Of eigenlijk hij heeft klanten geholpen om de Belastingdienst op te lichten.’
‘Dat klikt inderdaad ernstig. Maar hoe heeft hij dat dan kunnen doen?’
Joke zuchtte.
‘Dat weet ik ook niet precies. Maar hij heeft ons jarenlang om de tuin geleid en niemand van ons heeft er iets van gemerkt. Grote vraag is hoe we dit allemaal stil gaan houden.’
Ze nam een slok van haar thee en vervolgde.
‘Natuurlijk moeten de klanten die het aangaat worden aangepakt. Dat is belangrijk. Maar wat vinden onze andere klanten ervan als ze erachter komen dat wij een deel van de klanten faciliteerden met witwassen. In deze regio praat iedereen met elkaar. Dit soort nieuws is zo bekend. Zelfs al krijgen wij de Belastingdienst en de politie zo ver dat zij hun mond houden.’
De man van Joke stond op. Legde zijn arm om haar schouder.
‘Kom op. Je hebt wel voor hetere vuren gestaan. Ook hiervoor vind je wel weer een oplossing en ik denk niet dat er veel van jouw klanten zullen weglopen. Jij hebt altijd zoveel persoonlijke aandacht voor ze. Daar doen de strapatsen van Schuimstra niets aan af.’
******
Paula fietste naar huis. Het was later geworden dan gepland. Maar een vriendin van haar was ook bij sportles aanwezig en na die tijd hadden ze nog samen wat gedronken en gekletst.
‘Anders sport je bijna nooit op zaterdag.’
‘Nee, maar nu wel een keer. Kwam me wel zo goed uit.’
Paula had geen zin om over het voorval met Marco Meerman uit te weiden. De sportles was voldoende geweest om Marco naar de achtergrond te dringen. Maandag zou ze contact opnemen met Yasin en dan zouden ze wel weer zien. Nu trapte ze stevig door. Beagle moest hoognodig worden uitgelaten. Die arme hond. Ze reed met de fiets de stoep op. Remde iets bij. He haar hek stond open. Had ze zeker vergeten op slot te doen. Ze zette weer aan. Plotseling lag ze op de grond. Voelde een pijnscheut door haar armen gaan. Wat was dit nou? Ze liep terug naar fiets. Struikelde toen ze hem wilde pakken. Verbouwereerd keek ze naar het nylondraadje dat op het pad naar de voordeur ter hoogte van haar stuur was gespannen. ‘Welke idioot doet nu zoiets’ mompelde ze binnensmonds. Zeker haar buurjongen. Die had wel vaker rare fratsen. Ze zou hem morgen eens aanspreken. Nu moest ze eerst zorgen dat Beagle werd uitgelaten.
Geef een antwoord