De Europese Commissie slaat een verkeerde weg in met de meest recente ideeën over financiële verslaglegging. Dat betoogt Arjan Brouwer, chief accountant van PwC en hoogleraar externe verslaggeving aan de VU Amsterdam, in een opiniebijdrage in het FD. “Hiermee worden namelijk de financiële risico’s van ondernemingen aan het oog onttrokken.”
Recente Europese regels voor het verschaffen van niet-financiële informatie zijn prijzenswaardig, aldus Brouwer. Beursgenoteerde bedrijven moeten beter gaan uitleggen hoe zij op lange termijn waarde creëren. Met nieuwe regels kunnen ondernemingen worden gestimuleerd om te veranderen. “Gedwongen informatieverschaffing over de langetermijnstrategie zal ook de besluitvorming van bestuurders positief beïnvloeden. De politiek onderkent dit, met als gevolg dat ondernemingen steeds meer informatie moeten verschaffen over zaken als milieu-impact, diversiteit, mensenrechten en corruptiebestrijding. Weliswaar gaan de ontwikkelingen langzaam en zijn de vereisten gefragmenteerd, maar de trend is positief.”
Andere waardering beleggingen
Maar in Brussel wordt eraan gedacht om de financiële informatieverschaffing te verarmen, om zo de aandacht te verschuiven van financiële naar niet-financiële effecten van een onderneming, schrijft Brouwer. “De Europese Commissie heeft als onderdeel van haar actieplan ‘Financing Sustainable Growth’ aangekondigd dat het alternatieven onderzoekt voor het waarderen van langetermijnbeleggingsportefeuilles tegen reële waarde. Dat alternatief zou logischerwijs waardering tegen kostprijs zijn, waarmee de werkelijke waardeontwikkeling van deze beleggingen grotendeels buiten de balans en de winst-en-verliesrekening blijft.”
Opmaat naar volgende crisis
Andere veranderingen waaraan wordt gedacht, zijn het pas verantwoorden van waardemutaties in aandelenbelangen op het moment van verkoop en de mogelijkheid dat de EU zelf aangepaste varianten op de IFRS-standaard kan invoeren. “Brussel wil dus mogelijk afwijken van internationaal gebruikelijke verslaggevingsregels om specifieke beleidsdoelstellingen te behalen. Niet door de informatieverschaffing en de transparantie te verbeteren, maar door de werkelijke waardeontwikkeling en het risicoprofiel — de volatiliteit — van beleggingen aan het oog te onttrekken.”
Brouwer vindt dat een onwenselijke trend. “Meer oog voor langetermijnwaardecreatie en duurzaamheid moet je niet realiseren door de financiële effecten en risico’s aan het oog te onttrekken, maar juist door niet-financiële effecten en risico’s sterker te benadrukken. Als je de informatieverschaffing verschraalt en het risicoprofiel van een onderneming onzichtbaar maakt om daarmee investeringen in bedrijven te stimuleren, ben je slecht bezig. Dat is een opmaat naar de volgende crisis. Daar zou de politiek toch niet voor verantwoordelijk moeten willen zijn.”
Geef een reactie