Accountancy Vanmorgen stelt lezers tien nieuwsgierige zomerse vragen, waar ze er zeven van mogen beantwoorden. In deze aflevering Mike Disseldorp, fiscalist, coach en financieel dichter!
Wat voor zomer is dit voor jou of je organisatie?
Het is de zomer van de warme band met klanten. Ik werk vanuit een mensgerichte aanpak in mijn adviespraktijk. Vraagstukken zijn in mijn zienswijze niet los te zien van de identiteit en visie van klanten. En de mogelijke oplossingsrichtingen van vraagstukken – logischerwijs – al evenmin.
Corona heeft voor velen als effect, dat het hun wereld kleiner maakt. Soms letterlijk vanwege een lockdownperiode. Maar bijna altijd verkleint het ons perspectief: de manier waarop we naar uitdagingen kijken. Omdat ik geloof dat mensen – en dus ook organisaties – het sterkst zijn als we onze blik naar buiten gericht houden (en niet verzanden in gepieker), neem ik deze zienswijze ook mee in het aanpakken van de coronavraagstukken van klanten. Het draagt bij aan de creatieve kracht van mijn klanten en de sparringsessies versterken niet alleen hun slagkracht, maar ook de onderlinge band met klanten. Je wordt naast adviseur ook een trusted sparringpartner. Deze zomer is er dus een van grote vraagstukken, maar evenzeer van kansen om er samen sterker uit te komen.
Wat is de meest memorabele prestatie van de eerste helft van 2020 in jouw omgeving?
Ik ben een eenpitter en mijn (klanten)netwerk is verspreid over heel de wereld. Hierdoor was ik dus sinds een aantal jaar gewend om te werken via webmeetings en had ik mijn ICT op dit gebied, perfect voor elkaar.
In een overleg met partijen die samen een financieel geschil hebben, stond ik één van hen bij. Tijdens een webmeeting werd andere partij bijgestaan door een adviseur van een groot kantoor. Deze adviseur moest het doen met een beroerde webcam en een nog slechtere wifi verbinding. Dit maakte dat het overleg ronduit ongemakkelijk verliep. Ik had niet alleen te doen met de adviseur met het vreselijk hoge uurtarief en de beroerde faciliteiten (hoe verkoop je dit aan je klanten?), maar het deed me ook beseffen dat ik op dit gebied al flinke stappen gezet had.
Wat wil je na de vakantie als eerste oppakken en waarom?
In eerste instantie ga ik gewoon lekker verder met het vormgeven en verdiepen van mijn werkwijze. Ik zie dat mijn aanpak werkt en voel me gesterkt in mijn zienswijze en aanpak door de opgedane ervaringen.
In de werkwijze van branchegenoten heb ik echter nog niet veel veranderingen voorbij zien komen. Veel accountants- en advieskantoren hebben, net als ik, veel extra werk gekregen door de coronavraagstukken van hun klanten. Voor zover ik dat in beeld heb, heeft onze branche deze tijd echter niet aangegrepen om dichter bij hun klanten te komen. Naast meer thuiswerken en de aanschaf van betere webcams lijkt mij in de wijze van aanpak verder niets veranderd. Het lijkt bij reken- en papierwerk te blijven. Terwijl wij met elkaar onze klanten vanuit een ontwikkelingsgerichte aanpak zoveel meer te bieden hebben. Robotica zal de komende jaren echter veel druk op onze branche gaan zetten. Mijn verwachting is dan ook dat de mensgerichtere aanpak een kwestie van tijd is. Hoe gaan we anders het omzetverlies opvangen? Dat we het niet van tussentijdse prognoses en big data moeten hebben, lijkt me inmiddels wel duidelijk. Onze dienstverlening zal meer en meer om mensgerichtheid gaan draaien.
Heb je door corona iets over jezelf geleerd?
In de eerste (paniek)fase tijdens de lockdown ervoer ik dat de verleiding groot is, om in een stressreflex te schieten. Zeker als zelfstandig ondernemer komt al snel de vraag op of je in de financiële storm je hoofd boven water kunt houden. Een reflex waar ook veel klanten of hun werknemers mee worstelen. Het was goed om zelf te ervaren wat stress met onze kracht doet om vervolgens weer de blik naar buiten te richten. Al heb ik in mijn directe omgeving gezien dat het niet verzanden in piekeren, vraagt om een getrainde geest.
Wat is volgens jou het effect van corona op de accountancybranche?
Ik verwacht dat er meer ruimte blijft voor thuiswerken. Voor de crisis was dit volgens mij, bij een hoop kantoren wel een dingetje. Het vraagt om gemotiveerdheid, betrokkenheid en gepaste verantwoordelijkheid van werknemers en om vertrouwen en begeleiding van de kant van de werkgever. De grenzen tussen privé en werk vervagen vaak ongemerkt. In een omgeving waar de werkdruk hoog is, kan dit zonder een gezond bewustzijn van de valkuilen snel leiden tot het ervaren van een verhoogde werkdruk. Het belang van samen handelen vanuit een gedeelde missie lijkt me ook toe te nemen, als de fysieke afstand vergroot. Ook dit punt kan zo maar meebrengen dat we gedwongen worden om eens over onze manier van samenwerken na te denken. Lijkt me een prima ontwikkeling.
Wat/wie mis/miste je het meest nu je niet naar kantoor mocht of mag?
Zoals gezegd werk ik als eenpitter. Het contact met cliënten ging onverminderd door. Weliswaar alleen via de webcam, maar dat deed op zich aan de ‘ontmoetingen’ niets af.
Wat ik wel gemist heb was de rust van het kantoor. Doordat de kinderen – ik heb een zoon van 10 en een zoon van 14 jaar oud – verplicht thuisonderwijs gingen volgen, bracht dat voor ons gezin ook een andere aanpak met zich mee. Dit vond ik best wel pittig. Ik heb dus vooral stilte en rust gemist.
Wie hoop je op vakantie absoluut niet tegen te komen?
Ik heb mijn vakantie er al opzitten. We hebben genoten van de kust van Normandië en ik ben er geen ongewenste gasten tegen gekomen.
Gaat in de vakantie de telefoon helemaal uit?
Zeker weten. Opladen vraagt om ontladen. Dus uit die telefoon.
Welk boek ga je deze zomer lezen?
We verbleven tijdens onze vakantie op 400 meter afstand van de stranden, die tijdens de invasie van WOII de naam Juno Beach droegen. De strandpromenade bleek rijkelijk voorzien van vlaggen met afbeeldingen van de militaire helden die 76 jaar terug op Juno Beach voor de vrijheid van de wereld hebben gevochten. In dit decor heb ik mij verrijkt door kennis te nemen van de gebeurtenissen die daar plaats hebben gevonden op 6 juni 1944. Cornelius Ryan heeft met zijn boek ‘The Longest Day’ hier op indrukwekkende wijze verslag van gedaan. Een meesterwerk dat ik iedereen kan aanraden die de moeite wil nemen om kennis te nemen van de heldendaden van mensen die handelden vanuit een gedeelde krachtige missie: de blik van miljoenen mensen verruimen door de ruimte van een enge allesvernietigende ideologie weg te nemen.
Wat is je favoriete vakantievervoermiddel?
Eigenlijk is dat de fiets. Maar het is best ver fietsen naar Normandië…
Geef een reactie