Feuilleton-professional-in-de-knel (22): Doorbraak …?

Darja liep behoedzaam achter de bomenrij langs de oprijlaan. Aan het eind van de oprijlaan stond een villa die aan het begin van de twintigste eeuw onder architectuur was gebouwd. Het gebouw stond nu helemaal in de steigers. Voor renovatie of een schilderbeurt? Het maakte haar niet uit. Het zorgde ervoor dat de kans dat zij ontdekt werd een stuk minder groot was.

Uiteindelijk had Johannes voor een doorbraak gezorgd. Hij had haar een adres gegeven waar ze Jan Janssens zou kunnen vinden. Toen ze de eerste keer ging kijken bij het adres, dacht ze dat ze in de maling werd genomen, dat Johannes haar een adres had gegeven om van haar af te zijn. Het adres dat betrof een flatgebouw op de nominatie om te worden gesloopt. De helft was al niet meer bewoond. Maar een uitwisseling van Whatsapp berichtjes met Beau leerde haar dat Johannes nog steeds erg gespannen was. Dus besloot Darja te gaan posten, de tweede avond had ze geluk. Er liep een man naar het portiek, hij deed de deur open en kwam na een paar minuten weer naar buiten met een stapel post. De man had een pet over zijn voorhoofd getrokken met daarop de woorden Brasil, maar ze herkende hem aan zijn loop. Het was inderdaad Jan Janssens. Nadat ze hem driehonderd meter had gevolgd, stapte hij in een auto reed weg.

Drie dagen later volgde ze Jan Janssens auto. Na een kilometer of vijftig reed hij een bospad in. Ze wilde geen enkele argwaan wekken en reed daarom meteen terug naar haar huis. Daar kroop ze achter haar computer om te ontdekken wat er allemaal bekend was over de locatie en haar bewoners. Het was een adres waar een veelvoud aan BV’s, Ltd’s, BVBA’s en GmbH’s waren gevestigd. De meeste eigenaren waren woonachtig in Azië en Afrika. Dat zal de FIOD interessant vinden en dat zou ook wel gelden voor het feit dat op het adres een burger woonde die Nederland zonder vaste woon- en verblijfstatus had verlaten.

De bomenrij hield op. Ze trok de rits van haar zwarte catsuit verder omhoog en trok de capuchon over haar hoofd. Ze maakte een korte sprint en dook onder de onderste plank van de steiger en snoof de terpentine op. Daarna keek ze op haar Smartwatch. Jan Janssens was onderweg. Nog drie kilometer en dan zou hij zijn auto richting de parkeerplaats naast de villa sturen. Ze wachtte geduldig het moment af waarop ze hem kon verrassen.

Op kantoor

“Is er nog iets gebeurd met jouw bericht over de verblijfplaats van Jan Janssens?” vroeg Els aan Johannes.

“Dat weet ik dus niet en dat voelt erg ongemakkelijk.”

“We zitten dus nog steeds in de gevarenzone?” riep Els.

Uiteindelijk had Mike het adres dat hij van Jan Janssens had met Els en Susan gedeeld. Niet dat Mike zomaar overstag ging, maar toen Els dreigde dat ze hem alsnog kon aangeven voor zijn geldezel activiteiten, schreef Mike het adres op een notitieblaadje en deed dit bij Susan in de bus. Daarna riep Els Johannes bij zich en overhandigde hem het briefje. “Dit is de eerste en laatste keer dat ik je op deze manier help. Vanaf nu los je het zelf op.”

Inmiddels was het al weer drie weken geleden dat ze het adres had gedeeld. Dat die Jan Janssens zich gedeisd hield in een woonwijk die op de nominatie stond op volledig gesloopt te worden verbaasde haar niets. Met ironie stelde ze vast dat het hebben van geld nog niet betekende dat je er ook van kon genieten. Zeker niet als het met dubieuze praktijken was verkregen.

Omdat Johannes stil bleef vroeg ze: “Wanneer weet je meer?”

“Dat weet ik niet,” schutterde Johannes

“Ik zou haar maar een berichtje sturen,” opperde Els.

Johannes zuchtte “Ik weet niet of dat wel zo slim is.”

Oprijlaan

Darja voelde haar Smartwatch trillen. Ze duwde de mouw van haar catsuit omhoog. Een bericht van Beau. Ze duwde haar mouw weer terug. Ze moest alert blijven.

Een knarsend geluid maakte haar duidelijk dat er een auto aankwam. Ze kon de auto nog niet zien. De oprijlaan maakte vanaf de hoofdweg een flauwe bocht. Ze kroop tegen de muur van het huis en wachtte af. Na een paar minuten stopte de auto en hoorde ze een portier opengaan. Er klonken twee piepjes, waarschijnlijk opende nu het deksel van de kofferbak. Daarna bleef het stil. Darja dwong zichzelf af te wachten en niet te bewegen. Het verrassingseffect moest zo groot mogelijk zijn. Een knisperend geluid maakte haar duidelijk dat er heen en weer werd gelopen. Hoorde ze nu van meer personen voetstappen? Daarna hoorde ze een stem, ze schrok. Die stem kende ze. Ze moest haar plan herzien. “Zullen we naar binnen gaan?” zei Jan Janssens. Het geluid van twee paar voetstappen klonk steeds meer dichterbij. Darja richtte haar gezicht richting de grond. Wat moest haar baas met Jan Janssens?

Jan Wietsma

Eerdere afleveringen:

Feuilleton Professional in de knel (1): Schipperen rond Corona

Feuilleton Professional in de knel (2): Financiering na corona?

Feuilleton Professional in de knel (3): ZorroTrust kijkt mee

Feuilleton Professional in de knel (4): Wirecard: Probleem van …..?

Feuilleton Professional in de knel (5): Thuiswerkdagroutines

Feuilleton Professional in de knel (6): Issues

Feuilleton-Professional-in-de-knel-(7): Corona, retail en digitale economie

Feuilleton-Professional-in-de-knel-(8): Corona, Kantoorregels, fatsoensregels

Feuilleton-Professional-in-de-knel-(9): Bereidheid jonge mensen om voor accountancy te kiezen…

Feuilleton-Professional-in-de-knel-(10): “Wat vind je nu leuk aan het accountantsvak? Het lijkt mij zo saai…”